Bardzo lubię teksty, w których historia i towarzyszące jej nastroje przedstawione są przez pryzmat rzeczy codziennych, błahych. W takim nastroju napisał mi się ten tekst poniżej. Jeśli zainspirowałem się w jakikolwiek sposób utworem Famous blue raincoat pana Leonarda Cohena, to było to całkowicie podświadome. O piosence przypomniałem sobie dopiero, kiedy tekst był skończony.

***

Przemijanie (To, co zostanie)

Wart może ze trzydzieści kopiejek:

łata na łacie - ledwie się trzyma;

kolejna jesień, kolejna zima,

lecz już nie ja się w niego odzieję.

Ciepłem serdecznym ciało ogrzeje

ten płaszcz, przekazywany z ojca na syna,

i moje ciepło też w sobie zatrzyma

gdy ciało po duchu już owdowieje.

Nad trumną przystanie syn zadumany,

łzę może uroni przy ojca wspomnieniu?

Później odejdzie pod wiatr, zakutany,

a ja zostanę w chłodnym podziemiu

i tylko płaszcz mój, stary i połatany,

w kolejnym grzać będzie już pokoleniu.

***

Ten powyższy tekst to tekst di risposta napisany w odpowiedzi na zadanie w postaci tekstu di proposta zaproponowanego przez kolegę @Piechur jako zadanie w XXII edycji konkursu #nasonety w kawiarence #zafirewallem .

#poezja #tworczoscwlasna