Bardzo lubię teksty, w których historia i towarzyszące jej nastroje przedstawione są przez pryzmat rzeczy codziennych, błahych. W takim nastroju napisał mi się ten tekst poniżej. Jeśli zainspirowałem się w jakikolwiek sposób utworem Famous blue raincoat pana Leonarda Cohena, to było to całkowicie podświadome. O piosence przypomniałem sobie dopiero, kiedy tekst był skończony.

***

Przemijanie (To, co zostanie)

Wart może ze trzydzieści kopiejek:
łata na łacie - ledwie się trzyma;
kolejna jesień, kolejna zima,
lecz już nie ja się w niego odzieję.

Ciepłem serdecznym ciało ogrzeje
ten płaszcz, przekazywany z ojca na syna,
i moje ciepło też w sobie zatrzyma
gdy ciało po duchu już owdowieje.

Nad trumną przystanie syn zadumany,
łzę może uroni przy ojca wspomnieniu?
Później odejdzie pod wiatr, zakutany,
a ja zostanę w chłodnym podziemiu
i tylko płaszcz mój, stary i połatany,
w kolejnym grzać będzie już pokoleniu.

***

Ten powyższy tekst to tekst di risposta napisany w odpowiedzi na zadanie w postaci tekstu di proposta zaproponowanego przez kolegę @Piechur jako zadanie w XXII edycji konkursu #nasonety w kawiarence #zafirewallem .

#poezja #tworczoscwlasna