@moll Ja lubię dużą część jego twórczości, ale po przeczytaniu Szpitala nie mogę odżałować, że nie zdecydował się napisać większej ilości książek osadzonych w czasach współczesnych. C'est la vie.

@Piechur ja robiłam do niego jakieś podejścia, ale strasznie się męczyłam. O tej wspomniał wykładowca na studiach, okazało się że mam na półce w bibliotece i po przeczytaniu polecam wszystkim do dzisiaj ten konkretny tytuł

@Piechur sam Lem był z książki niezadowolony do końca - krytykowano dosyć płasko opisane postaci kobiece które niezbyt się różniły od tych męskich i tutaj Lem po prostu nie miał wyczucia tak zwyczajnie to zajął się pisaniem w tym do czego to wyczucie już miał.

@DiscoKhan W sumie to postaci kobiecych było jak na lekarstwo, a dr Nosilewska, która była jedyną pierwszoplanową, była tak na prawdę pozbawiona jakichkolwiek cech, ale mi to osobiście nie przeszkadzało w kontekście historii, bo pełniła raczej rolę symboliczną czy może alegoryczną, a nie miała chyba udawać prawdziwej osoby (zwłaszcza biorąc pod uwagę zakończenie). Każda postać pełniła jakąś funkcję, czemuś służyła, ona była aniołem.

Jestem przede wszystkim pod niesamowitym wrażeniem tego, że była to jego pierwsza powieść, która powstała w dodatku w okresie, gdy nie traktował kariery pisarskiej poważnie, a chodziło raczej głównie o pozyskanie gotówki w trudnej sytuacji finansowej jego rodziny. Bardzo lubię kino, a ta książka jest napisana niemal filmowo, ja ją w głowie zwyczajnie odtwarzałem, nie widząc tekstu, a obraz, który był opisywany. Nie zdarza mi się to często, a tu wyszło tak naturalnie, że byłem wręcz zaskoczony. (Swoją drogą powstał film na podstawie książki, jak kiedyś oglądnę, to zrecenzuję.)

@moll ja w czasach szkolnych przy okazji różnych konkursów polonistycznych przeczytałam większość powieści Lema i też podszedł mi tylko Szpital. Lem w swoich SF miał specyficzny, napchany terminami technicznymi styl, który ciężko zrozumieć jak jesteś laikiem w tej dziedzinie

@AndzelaBomba terminy techniczne mi nie przeszkadzają. Raczej styl jest ciężki i jest w tym coś jeszcze pod spodem

@AndzelaBomba no właśnie bym powiedział, że nie za bardzo, bo ja się sporo z książek Lema nauczyłem o inżynierii, bo tak przystępnie ją prezentował.

Jedyna książka która faktycznie była dla mnie za trudna przy pierwszym podejściu to był Golem XIV - ale to była bardziej lekko fabularyzowana rozprawka filozoficzna aniżeli normalne opowiadanie także to rzeczywiście była zdecydowanie kategoria ciężka.

@moll toć przecież i lekko pisał jak w Cyberiadzie albo Bajkach Robotów. Tylko myśli zawarte pod stylem pisarskim były ciężkie. W Bajce o Trzech Elektrycerzach chociażby było parę puent i mi dobrze zapadła w pamięć ta która nie była na końcu przedstawiona tylko ciut wcześniej - jak się chce osiągnąć niemożliwe to oczywiście nie uda się celu osiągnąć, rzecz się rozumie sama przez się ale najdalej zaprowadzi kogoś bezmyślny upór.

Dla mnie jak ktoś Lema nie uważa za najlepszego polskiego pisarza kiedykolwiek to jest w ogóle herezja xd

@DiscoKhan Bajek robotów nie cierpię xD styl mi się nie podobał, a poza filozofią, futuryzmem itd. jest coś jeszcze...

Nie wiem czy czytaleś cokolwiek Kertesza. On przeżył Oświęcim. I poza opisaniem tych wspomnień, pisał również rzeczy na pierwszy rzut oka niezwiązane z holokaustem. Ale w tych wszystkich książkach, bez względu na tematykę było czuć Auschwitz. On tam mentalnie został. U Lema czuję coś podobnego, tylko to nie jest obóz, ale jest to mocno wyczuwalne i przebija, jak kiepsko zamalowany rysunek pod niezłym obrazem. I to mi bardzo przeszkadza w odbiorze jego twórczości, nie jestem w stanie go czytać. Tego nie było tylko w Szpitalu, bo tam nie zamalowywał, tylko oparł się o te doświadczenia

@moll może obsesja na prawdzie o ludzkiej naturze? No i zdecydowanie skupienie się na negatywnych aspektach ludzkości, bo tutaj rzeczywiście łatwo dostrzec pewną tendencyjność. Gdzie generalnie Lem raczej tylko krytykował w swoich dziełach chociaż ja miałem wrażenie że jednak względnie trafnie to robił i nawet zestawienie niektórych konceptów do tego co się dzieje obecnie było bliżej prawdy niż można to komfortowo przyznać. Chociażby ze jeżeli dać ludziom możliwość ingerencję w ludzkie ciało to będą to robić bez względu na konsekwencje - no ale on też bardziej po prostu przewidywał, że operacje plastyczne będą szły w coraz większe ekstrema jak mniemam.

Sam tego nie odczuwałem ale może po prostu jakieś jego frustrację związane z tym, że zasadniczo nie mógł zostać tym kim chciał że względu na to swoje burżujskie pochodzenie? Bo też zagaduję że o lekarskich klimatach przestał pisać z pobudek osobistych i że komuniści mu nie dali się kształcić w tym kierunku, bo ktoś z rodziny id niego miał kamienicę na własność przed wojną.

Takie ślepe strzały z mojej strony.

@DiscoKhan nie, to nie to. W tym przebija jego "Auschwitz". To nie chodzi o frustracje czy odmalowanie negatywnej strony człowieczeństwa. To jest bardziej podskórne.

@DiscoKhan cóż, ja nie mam w ogóle smykałki do techniki, więc czułam się zniechęcona do lektury ale i tak jestem pod wrażeniem że facet, który nie skończył studiów inżynierskich, był w stanie pisać tak szczegółowo o wynalazkach

@trixx.420 Według mnie warto. U mnie też leżała dość długo, aż w końcu ją otworzyłem i przepadłem.

@conradowl To była zdecydowanie ciekawa odmiana od jego pozostałych dzieł. Moja ocena jest oczywiście subiektywna i jej główną miarą jest to, czy coś się dobrze czytało - Szpital mi po prostu kliknął. Inna sprawa, że z wcześniej czytaną książką się umordowałem, więc mogło to wpłynąć na satysfakcję z czytania