myrmekochoria

Jakby to kogoś interesowało mam żurawinę wielkoowocową na sprzedaż.

#starszezwoje

Jack Corn, Jack Smith (42 lata) stracił dolną cześć ciała w górniczym wypadku, Rhodell, Zachodnia Wirginia, 1974 Tutaj pozuje do fotografii z 3 z swoimi córkami.

Źródło

#historia #starszezwoje #fotografia

Simon Townsley, Policjant patroluje alejkę w East Hastings pełną uzależnionych ludzi, Vancouver, Maj 2024. Fotografia jak kadr z filmu postapokaliptycznego. Perfekcyjna kompozycja również. Hejto strasznie zmasakrowało jakość fotografii.

Więcej

#historia #starszezwoje #fotografia

Lądowanie awaryjne angielskiego samolotu, 1917

Galeria kolorowych oryginalnych zdjęć z I WŚ.

#historia #starszezwoje #fotografia #lotnictwo

Ludzi tutaj to za bardzo nie obchodzi, ale opublikowałem na angielskim Patreonie starą recenzje Bulletstrom zatytułowaną "Oda do Bulletstorm, czyli postapokalipsa, nostalgia, architektura i piękno przemijającej chwili.".

Co ciekawe gra jest dosyć mroczna, ale większość recenzentów jakoś tego nie zauważyła przez nastrój campu. Gra dosyć mocno przypomina mi Ucieczkę z Nowego Jorku tylko na innej planecie.

Ogólnie nie mam czasu na prowadzenie serii już na polskim Internecie. Jak sami widzicie nie publikuje już regularnie, bo utrzymuje serie na Reddcie gdzie jest mi płacone i mam swoja małą niszę jak bakteria. Polska to głęboko antyintelektualny kraj i taka działalność po prostu nie ma sensu. Będę publikował starsze teksty i reduxy ich jak Ode do Metal Slug, ale z większym naciskiem na lata 90. i transformację. W wolnym czasie pisze powieść o Asyrii, więc jak kogokolwiek to obchodzi seria fotografii jest na Reddicie.

"Ja jestem Ozymandias, król królów. Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą gińcie z rozpaczy!"

Planeta na której się rozbiliśmy nazwę się Stygia i od samego początku można się domyślić, że wydarzyło się tutaj coś katastrofalnego. Rośliny ludożercy, gangi kanibali (Skulls, Kreeps) walczące o terytoria, mutanci, elitarni żołnierze i kilka innych niespodzianek. Stygia była turystyczną planetą poświęconą szeroko pojętemu wypoczynkowi i hedonizmowi („Welcome to the park! You can buy the happiness!”. „Too drunk, too high, too fat? Not in our park you are not”). Teraz powinna chyba zacząć się oda. Bulletstorm wygląda fenomenalnie i nie chodzi tu o samą oprawę graficzną, a całokształt. Opuszczone miasta, zdewastowane budynki zwolna chylące się ku ziemi, zawieszone niemalże w powietrzu linie komunikacyjne, seledynowe wyświetlacze rozsypujące się od pocisków jak bezpieczne szkło, resztki betonu i zbrojeń, zdobione wnętrza, kolorowe neony i błysk pojedynczych liter szyldu, panorama z futurystycznymi wieżowcami na tle waniliowego nieba z wiązką błękitu, wielkie kratery i wyrwy w podłożu ukazują układ krwionośny miasta (rury, tunele), bajeczne molo i nadbrzeżny port, imponująca szklana kopuła w dużym pawilonie, opuszczone ogrody zwolna odzyskujące przestrzeń zagarnięta przez ludzi, monumentalna architektura, którą można przyrównać jedynie chyba do stylu Anno 2070. Każdy poziom w Bulletstorm jest wizualną perełką, która opowiada historię utraconego raju (dodajcie do tego jeszcze „News Boty”, prezentujące migawki z apokalipsy tego miejsca). Przejdziemy prawie każdy aspekt „życia” ludzkiego miasta; wypoczynek, rozrywka („Shake your booty to da beat, beat, beat” i makieta miasta), komunikacja (port), energia (tama), podziemne (więzienie) czeluści skrywające mroczną tajemnicę Stygii. Największe wrażenie chyba zrobiła na mnie tama, ale zaraz po tym poziomie mamy tak zwaną „Zakazaną strefę”, gdzie twórcy raczą nas kawalkadą postapokaliptycznych widoków wymieszanych z zaawansowaną technologią. Na każdym kroku widać minioną potęgę i splendor tego społeczeństwa, a to zawsze tworzy atmosferę nostalgii i zadumy. Wszystko przemija i świat kontynuuje bez nas. Nikt nie spodziewa się, że nasza cywilizacja może być odkopywana, jak w przypadku Egipcjan czy Rzymian, ale to tylko kwestia czasu, zwłaszcza, że ekipa odpowiedzialna za wizualną koncepcję zbudowało Stygię „na podobieństwo Ziemi” za jakieś 150 lat (architektura, pseudo faszystowskie imperium o kolorach demokracji w osobie Serrano, odnawialne źródła energii, masowy hedonizm jako odpowiedź na materializm itd.). Zresztą zapomnijmy o Ziemi. Ile splendoru we Wszechświecie nas mija obecnie, gdy światło podróżuje do nas z odległych galaktyk? Wędrując po ruinach Elysium nachodzi po czasie nas stare uczucie, które Japończycy nazwaliby „mono no aware” – zachwyt wymieszany z nostalgicznym smutkiem i świadomością, że rzeczy przemijają i czas ściera wszystko na pył. Entropia… . Wielki Chłód…

#gry #starszezwoje

Ian Lambot, Alejka numer 2 w Kowloon Walled City, 1989.

Więcej

#historia #starszezwoje #fotografia

Emin Özmen, Mężczyzna podejrzany o dawanie pieniędzy rządowym szpiegom torturowany w szkole przez żołnierzy FSA, Lipiec 2012. Solidnie skomponowana fotografia. Nie widać twarzy żołnierzy i cień wymierza karę od iluzorycznego bytu jakim jest państwo.

Źródło

#historia #starszezwoje #fotografia

Antonio Turok, Zaćmienie słońca, Chiapas, Meksyk, 11 lipca 1991 roku.

#historia #starszezwoje #fotografia