Encyklopedia mitologii japońskiej

293/1000- Nure onago

Nure onago to yokai płci żeńskiej spotykany na leśnych drogach znajdujących się w pobliżu bagien, rzek oraz wybrzeży. Istota wygląda jak zwykła dziewczyna, której ciało jest całkowicie przemoczone, dodatkowo nie ma na sobie żadnych ubrań, a jej "okrycie" stanowią z reguły elementy lasu takie jak liście, błoto itp. Bez przerwy ociekając wodą czeka ona w leśnych ostępach na swojego "wybranka". 

Legenda o dziewczynie z lasu jest głównie znana na terenach Shikoku i Kiusiu. Podróżujący w pobliżu wybrzeży i rzek podróżni mogą podobno natknąć się na młodą dziewczynę, która wygląda na zagubioną, a jej przemoczone ciało dopełnia obrazu nędzy i rozpaczy. Taki widok zwykle wzbudza w wędrowcu litość dla "biednej" kobiety. Jeśli ten zbliży się do nure onago, yokai popatrzy mu w oczy i uśmiechnie się. Odwzajemniając uśmiech wędrowiec wpada w małe kłopoty, yokai ten bowiem od tej pory będzie podążać za nim bez przerwy wszędzie, gdzie dana osoba się uda. Nowa towarzyszka, której ciało będzie wiecznie ociekać wodą i cuchnąć bagnem, pozostanie ze swoją ofiarą do końca jej życia zmieniając je w piekło.

Jedynie zignorowanie nure onago i brak reakcji na jej uśmiech pozwalają uniknąć tego paskudnego losu.

Istoty te rodzą się podobno z bólu dzielonego przez wdowy po małżonkach, których pochłonęło bezlitosne morze. Kumulacja owych odczuć daje narodziny nure onago, których pragnienie dotyczące kontaktu z drugą osobą tworzy się z pragnień wdów ponownie chcących ujrzeć zmarłych bliskich. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

1. Gliniana tabliczka pochodząca z obszaru dawnego Sumeru, stworzona w czasie, gdy tereny te znajdowały się pod władaniem III dynastii władców z Ur(panowała ona pomiędzy 2100 i 2000 rokiem p.n.e.). "Chlebek" zawiera informacje o transporcie mąki, który to powierzono niejakiemu Nammahowi, by ten przewiózł cenny ładunek łodzią z Girsu do Nibru.

2. Drugi chlebek informuje o odbiorze królewskiego zboża przez mężczyznę zwącego się Urgis, zdarzenie to ma miejsce za rządów Amara-Suena(władca ten sprawował rządy w latach 2046-2037 p.n.e.).

3. Ostatni chlebek informuje o sadach owocowych oraz liczbie rosnących tam drzew, a także zawiera dane osobowe pracujących na terenie owych sadów ogrodników. III dynastia, dokładniejsza data nieznana. 

#mezopotamia #chlebki #starozytnysumer #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej

292/1000- Nurarihyon

Nurarihyon to yokai swoim wizerunkiem przypominający starszego mężczyznę noszącego bardzo eleganckie ubranie, zwykle jest to jedwabne kimono lub szaty wysokiego rangą kapłana. Jedynym nieludzkim elementem jego wyglądu jest jego głowa, którą pod względem kształtu porównuje się do tykwy.

Za tym dość niepozornym wyglądem kryje się jedna z najważniejszych istot w panteonie japońskich stworów. Staruszek nosi tytuł kaibutsu no oyadama oznaczający głównego dowódcę wszystkich istot nie z tego świata. Z tego względu jest on traktowany z wielkim szacunkiem podczas wszelkich spotkań, a także pełni funkcję jednego z liderów prowadzących procesję podczas słynnej parady stu demonów. Nurarihyon zwykle podróżuje w ozdobnym palankinie niesionym przez ludzi lub też służące mu yokai zatrzymując się często po drodze w dzielnicach czerwonych latarni lub też w górskich posiadłościach.  

Jeśli chodzi o jego interakcje z ludźmi, nurarihyon jest znany z wślizgiwania się do domów, gdzie zachowuje się w taki sposób, jakby owe domostwa należały do niego samego. Zwykle jego moce pozwalają mu przez długi czas pozostawać niezauważonym, on sam w tym czasie częstuje się znalezionymi w środku herbatą czy też cygarami. Jeśli domownicy zauważają nieproszonego gościa, nie robią z tego wielkiego problemu. Ba, sami wierzą, że to on jest prawowitym panem domu. Kiedy w końcu nurarihyon postanawia wyruszyć w dalszą drogę, kłaniają się i machają mu na pożegnanie. Dopiero po jego odejściu umysły mieszkańców domu zaczynają pracować normalnym rytmem, a oni sami zastanawiać się nad tożsamością swojego gościa. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Z biegiem życia, Mariusz Lewandowski, rok 2022.

#sztuka #necrobook #malarstwo

Ruiny opactwa Tintern znajdujące się na terenie Walii, uchwycone pędzlem Williama Turnera, który wykonał ów obraz w roku 1794.

#sztuka #malarstwo #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej

291/1000- Nuppeppo

Nuppeppo to istota spotykana na terenach opuszczonych świątyń, starych cmentarzy i wielu innych rzadko odwiedzanych przez żywych miejsc. Jest ona znana z wyjątkowo odstręczającego wyglądu, przypomina bowiem różowawy kawał mięsa ze słabo wykształconymi kończynami oraz częścią, którą można uznać za jej "twarz". 

Nuppeppo to byty nocne, które są nieszczególnie zainteresowane wyrządzaniem krzywdy tym, którzy przypadkowo znajdą się na ich terenie. Uwielbiają za to reakcję ludzi na ich zapach, który przypomina odór gnijącego mięsa. Ci, którzy mają szansę go poczuć, z miejsca doznają silnych mdłości lub nawet mdleją od nadmiaru mięsnego aromatu. Zdarza im się często zapuszczać do najbliższej wioski, aby tam wzbudzać chaos i obrzydzenie wśród jej mieszkańców, by następnie uciekać przed ich gniewem. 

Nuppeppo to yokai, o których istnieje bardzo niewiele relacji, te istniejące opisują je jako bardzo szybkie yokai potrafiące umknąć nawet najbardziej doświadczonym łowcom. Zgodnie z zapiskami z okresu Edo osoba, która zdołałaby złapać istotę, a następnie skonsumować część jej ciała, zyskałaby nadludzką moc. Po odpowiednim przygotowaniu mięsko nuppeppo może też podobno stać się wyjątkowo wszechstronnym lekiem. 

Stworka uważa się za krewnego innego yokai, nopperabo. Według części źródeł nuppeppo to właśnie wynik nieudanej transformacji w nopperabo przeprowadzonej przez wciąż niedoświadczone w tym temacie młode zmiennokształtne takie jak tanuki czy mujina. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej

290/1000- Nukekubi

Nukekubi to rodzaj klątwy dotykającej wyłącznie japońską płeć piękną. Głowa niewiasty obarczonej ową klątwą posiada zdolność odłączania się od reszty ciała i podróżowania, gdziekolwiek tylko zechce. Dzieje się to tylko podczas snu , dana osoba zwykle nie wie więc o tym, że dzieje się z nią coś dziwnego.

Głowa nukekubi posiada w sobie żądzę krwi, a zaspokaja ją poprzez atakowanie ludzi oraz zwierząt. Lubi ona wielokrotnie gryźć swoją ofiarę często doprowadzając do jej śmierci.

Uważano, że kobiety dotknięte tym przekleństwem mogły przekazywać ów "dar" swoim córkom. Dziewczęta uważane za dotknięte klątwą sprzedawano do domów publicznych lub cyrków osobliwości, a nawet przymuszano do samobójstwa w celu zachowania honoru rodziny. 

Legenda: Pewna młoda kobieta w prefekturze Fukui okazała się być dotknięta klątwą nukekubi. Jej głowa miała podobno poruszać się nocą po ulicach Tokio i ścigać mężczyzn aż do ich domów. Kiedy w końcu odkryła, co się z nią dzieje, zawstydzona małżonka natychmiast poprosiła swojego męża o rozwód, a następnie popełniła samobójstwo, aby nie żyć dłużej jako odrzucany przez innych potwór.

Inna legenda głosi o mężczyźnie, który pewnego dnia usłyszał plotkę, jakoby lekarstwem na klątwę nukekubi miała być wątroba psa o białej sierści. Mężczyzna posiadał takowego psa, zabił więc go, a następnie nakarmił jego wątrobą dotkniętą klątwą żonę. Sposób okazał się skuteczny, a żona mogła uznać się za wyleczoną. Według jeszcze innych przekazów zamknięcie ciała w niedostępnym dla latającej w tym czasie na zewnątrz głowy także ma być rodzajem terapii, jednak z pewnością jest to opcja ostateczna, wiąże się ona bowiem ze śmiercią dotkniętej klątwą osoby. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Dzieci przy potoku, Francis Danby, rok 1822.

#sztuka #malarstwo #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej

289/1000- Nue

Nue to kolejny przykład stworzenia mającego swoje korzenie w początkach kultury japońskiej. Owa istota pojawia się już w "Konjiki", najstarszym zachowanym dziele poświęconym m.in. japońskim mitom, dzieło to stworzono na początku VIII wieku. Jest ona opisywana jako posiadająca głowę małpy, ciało tanukiego, ogon węża oraz łapy tygrysa.

Nue był widziany wyłącznie podczas swoich niebiańskich podróży, które odbywał w towarzystwie stworzonych przez siebie czarnych chmur. Uznawano go dawniej za rodzaj dziwacznego nocnego ptaka, którego głos porównywany był do krzyków wydawanych przez drozda.

Nue to istota uważana za posiadającą bardzo złą naturę, co znalazło odzwierciedlenie w legendach, które ukazywały ją jako przynoszącą różnorakie nieszczęścia dla ludzkiej rasy.

Jedna z legend opowiada o ataku Nue przeprowadzonym w roku 1153, kiedy to jego ofiarą padł sam ówczesny cesarz Japonii, Konoe. Władca zaczął doświadczać nocnych koszmarów, a także zapadł na ciężką chorobę, której nie potrafiły wyleczyć żadne zastosowane leki. W końcu uznano, że za kłopotami zdrowotnymi władcy stoi zły duch. Cesarz wezwał do siebie legendarnego samuraja, Minamoto no Yorimasę, któremu zlecił rozprawienie się ze źródłem swoich problemów. Yorimasa podczas nocnego czuwania dostrzegł wielką czarną chmurę nadciągającą nad królewski pałac. Tknięty przeczuciem wystrzelił strzałę w sam jej środek. Z jej wnętrza dobiegł donośny ryk, a następnie ranna bestia spadła na ziemię. Towarzysz Yorimasy doskoczył do stwora i dobił go, co ostatecznie zakończyło problemy zdrowotne cesarza.

Obawiając się klątwy za zabicie bestii mieszkańcy Kioto przenieśli jej ciało na łódź i wysłali ją z nurtem rzeki Kamo. Ostatecznie dopłynęła ona w okolice miejscowości Ashiya, gdzie miejscowi wyciągnęli ciało Nue i pochowali je w naprędce stworzonym kopcu, który od tej pory znany jako Nuezuka można podobno podziwiać do dnia dzisiejszego. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Skepp på stormigt hav, Marcus Larson, rok 1852.

#sztuka #malarstwo #necrobook

Czarny koń, obraz z roku 1942, John Atherton.

#sztuka #malarstwo #necrobook

Encyklopedia mitologii japońskiej

288/1000- Nozuchi

Nozuchi to jedne z najwcześniej udokumentowanych yokai w historii Japonii. Są to wężopodobne istoty o długości około jednego metra żyjące na terenach japońskich pól. Na szczycie głowy posiadają one duże usta skierowane w kierunku nieba, poza tym brak u nich innych elementów takich jak oczy czy też nos. Ich ciała są pokryte futerkiem przypominającym te posiadane przez gąsienice motyli.

Nozuchi pomieszkują w drzewach, szczególnie preferują te umiejscowione na szczycie wzgórza. Ich pokarm stanowią myszy, króliki czy też wiewiórki, ale potrafią także upolować zwierzęta większe od nich samych takie jak jelenie. Podobno są one zdolne zjeść takowego jelenia jednym chapnięciem.

Stwory te potrafią być groźne dla ludzi, którzy za bardzo zbliżą się do zamieszkałych przez nie drzew. Ich reakcja to ugryzienie takiej osoby w nogę, co kończy się paskudną, szarpaną raną i zgonem w wyniku zakażenia.

Istnieje także odmiana nozuchi wywodząca się od ludzkich kapłanów, którzy za swoje złe czyny zostali wygnani, aby ostatecznie żyć w lesie, gdzie stopniowo ulegli przemianie w nozuchi. W formie stwora zachowują oni humanoidalny kształt, jednak tracą włosy, oczy, uszy i nos, a w zamian za to zyskują potworne usta skierowane ku niebu. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Udane polowanie, obraz ten namalował Henry Francois Farny w roku 1906.

#sztuka #malarstwo #necrobook

W czasie pościgu, dokładna data stworzenia nieznana(z pewnością było to po roku 1900), autor to Charles Schreyvogel.

#necrobook #sztuka #malarstwo #dzikizachod

#mortadelanadzikimzachodzie

Encyklopedia mitologii japońskiej

287/1000- Nopperabo

Nopperabo to japońskie yokai, których głównym celem jest straszenie ludzi. Posiadają postać człowieka, ale odróżnia je brak twarzy, element, który wykorzystują przy interakcjach z żywymi.

Nopperabo można podobno spotkać na bocznych, cichych drogach o późnej porze, kiedy to praktycznie nie ma nikogo innego w pobliżu. Osoba, która natknie się na ten byt, zwykle widzi go odwróconego do niego plecami. Istota może przybrać na tą okoliczność męską jak i kobiecą postać. Kiedy ten ktoś zbliży się już wystarczająco blisko do owego yokai, ten w końcu ujawni swój przerażający sekret. Aby jeszcze bardziej podkręcić strach u ofiary, nopperabo mogą ukazać zwykłe ludzkie oblicze, by następnie w odpowiednim momencie ściągnąć je niczym maskę.

Często dochodzi do sytuacji, gdy większa ilość nopperabo z lubością męczy tego samego człowieka. W takiej sytuacji uciekając przed pierwszym nopperabo natyka się on na kolejne stwory bez twarzy. Zdarza się także, że podszywają się one pod bliskich ofiary, która po pojawieniu się w domu natyka się na stwora kryjącego się choćby pod postacią jego żony.

Nopperabo to także ulubiona transformacja zmiennokształtnych takich jak kitsune, tanuki czy mujina. Najczęściej są oskarżane o to borsukowate, które wykorzystują tą przemianę tak często, że niekiedy nopperabo określa się z tego powodu błędnym określeniem mujina. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Zdobiony zegar z roku 1863 wykonany na terenie Paryża, jego projekt wykonał Albert-Ernest Carrier-Belleuse. Na zegarze w towarzystwie małych towarzyszy przesiaduje Ojciec Czas.

#necrobook #sztuka #rzezba #zegar

Dzieło stworzone w roku 1816 przez Josepha-Charlesa Marina ukazujące jednego z dawnych francuskich admirałów, Hilariona de Tourville'a, który pływał na morzach za panowania Ludwika XIV(1643-1715).

#necrobook #sztuka #rzezba

Kilka zwierzęcych rzeźb, które stworzył Francuz, Antoine-Louis Barye. Wszystkie powstały prawdopodobnie pomiędzy 1845 i 1850 rokiem.

#necrobook #sztuka #rzezba

Encyklopedia mitologii japońskiej

286/1000- Nomori

Nomori to gigantyczny, wężopodobny stwór żyjący w dzikich rejonach Japonii, głównie w górskich lasach. Jego ciało mierzy od trzech metrów w górę i w przeciwieństwie do prawdziwych węży posiada sześć nóg, z których każda składa się na końcu z sześciu palców.

Nomori jest rzadko spotykany, jednak gdy do takiego spotkania dojdzie, zmienia się w niebezpiecznego przeciwnika, który atakuje każdą potencjalną ofiarę owijając się wokół niej i dusząc ją w śmiertelnym uścisku.

Legenda: W dawnej prowincji Shinano żył młody mężczyzna, który pewnego dnia po raz kolejny wybrał się do lasu w celu zdobycia drewna na opał. Zapuścił się już dość głęboko w dzicz, gdy nagle nadepnął na nieznaną rzecz, która okazała się być ogonem gigantycznego węża. Ten wyskoczył na niespodziewanego gościa odsłaniając całe mierzące praktycznie dziesięć metrów długości ciało, które w swojej środkowej części było grubości solidnej beczki. Wąż próbował owinąć się wokół górnej części ciała mężczyzny i jednocześnie ugryźć go w głowę. Ten szczęśliwie miał przy sobie sierp, którym zamachnął się w kierunku gardła istoty. Cięcie doszło celu, a gad padł martwy u stóp mężczyzny.

Młody człowiek postanowił odciąć kawałek stworzenia, który po powrocie do domu miał być dowodem potwierdzającym, że cała historia z wężem wydarzyła się naprawdę. Ojciec bohatera po usłyszeniu całej opowieści wpadł w potworny gniew, uznał bowiem, że stworem ubitym przez jego syna nie była byle podrzędna kreatura, ale górskie bóstwo, którego uśmiercenie może wiązać się z zesłaniem klątwy na zabójcę, a niekiedy i jego całą rodzinę. Postanowił także, że od tej pory nie chce mieć do czynienia ze swoim pierworodnym, postanowił więc wygnać go z domu. Mężczyzna przeprowadził się do stojącej w pobliżu pustej chatki. 

Wkrótce pozostawiony przez niego na pamiątkę kawał mięsa zaczął wydzielać obrzydliwy smród, od którego mężczyzna zachorował. W końcu objawy choroby były tak dotkliwe, że nie mógł on praktycznie wstać z łóżka. Wezwany do niego lekarz przepisał odpowiednie pigułki, a przy okazji wysłuchał opowieści pacjenta o spotkaniu z wielkim gadem. Obyty z miejscowymi legendami bez trudu zidentyfikował istotę, która według niego zwała się nomori. Nomori miał być podobno strażnikiem dzikich ostępów Japonii. 

Kilka lat po tych wydarzeniach mężczyzna został przyłapany na ścinaniu drzew w obszarze chronionym, na którym obowiązywał zakaz takich praktyk. Ostatecznie stracono go, a miejscowi uznali, że jego tragiczny koniec był związany z klątwą strażnika lasu rzuconą na niego przed laty. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

Dzieło to zostało wyrzeźbione przez Auguste'a Rodina w roku 1893. Scena z mitologii greckiej ukazuje Orfeusza starającego się wyrwać swoją żonę, Eurydykę, z objęć śmierci.

#necrobook #sztuka #rzezba