Po emocjonującej debacie, Brytyjska Władza Ustawodawcza zalegalizowała eutanazję

@Afterlife Też tak sądzę. Nie chciałbym tak cierpieć w oczekiwaniu na śmierć jak mój ociec.

Mamy więcej empatii do zwierząt, które nomen omen humanitarnie usypiamy.

@Afterlife trochę przesadziłeś z tą "największą porażką". Tym bardziej że archeolodzy rozpoznają pierwsze ślady cywilizowania się człowieka właśnie przez to że opiekowano się chorymi i starszymi.

@HolenderskiWafel opieka nad chorym, który ma nadzieję i potencjał na wyjście z cierpienia jest cechą ludzi cywilizowanych.

Wymuszone przedłużanie cierpienia kogoś, kto marzy o tym by ono się już skończyło i nie jest w stanie samodzielnie nic z tym zrobić jest okrucieństwem i porażką społeczeństwa.

Piszę to jako ktoś, kto ma wyrzuty sumienia, bo nie mógł pomóc bliskiej osobie odejść wcześniej.

@lurker_z_internetu ja tylko obawiam się, że lekarze sobie odpuszczą badania i rozwój metod leczenia ciężkich chorób. Łatwe rozwiązania wypierają trudniejsze.

Ogólnie nie mam mocnego zdania na ten temat, bo nie mam takich osobistych doświadczeń, więc patrzę raczej na zagrożenia społeczne, polityczne itp.

@lurker_z_internetu ale w zeszłym roku najlepszy spektakl teatralny w Polsce był właśnie o eutanazji, jest nawet dostępny na VOD TVP więc muszę w końcu obejrzeć

@HolenderskiWafel To nie lekarze decydują w którą stronę idą badania naukowe nad chorobami. Nie oni dają na to granty i nie oni je przyjmują.

Nikt nie mowi ze eutanazja ma byč na wyciągnięcie ręki jak Rutinoscorbin.

@Afterlife

Mam duże podejrzenia, że de jure będzie "chcę skończyć z własnym życiem", a de facto "chcę by (dziadek) on skończył w własnym życiem".

Jestem przekonany, że teraz dzieci/wnukowie będą naciskać na dziadków by skorzystały z tej opcji, tak samo juk lubią uprawiać "granny dumping".

To ten sam problem co z karą śmierci, gdzie są pomyłki sądowe. A tutaj jak zajdzie pomyłka to co wtedy? Jak to rozwiązać? Czy wtedy można posądzić o morderstwo?

BTW, nie uznaję kary śmierci, przez to, że wyrokuje człowiek który jest skłonny do pomyłek.

>Projekt ustawy, który został przegłosowany będzie dotyczył tylko niewielkiej grupy chorych; muszą mieć ukończone osiemnaście lat, stwierdzoną nieuleczalną chorobę oraz dostać diagnozę, która mówi, że ich dalsze życie będzie trwał sześć miesięcy lub mniej. Dwóch doktorów oraz sędzia będą musieli uczestniczyć w decyzji podejmowanej przez pacjenta a leki kończące życie pacjenta będą brane tylko przez niego samego.

• Co za arbitralność. Sześć miesięcy. Kto śmie ustalać takie kryteria?
  

• Jak to wyliczać? Jako człowiek z polibudy czuje się oburzony takim systemem. Coś na zasadzie jak policja źle mierzy fotoradarami i na podstawie tego oceniać długość życia.
  

• Argument 18 lat jest również warty wyśmiania. Nawet nie mam słów by to opisać.
  

• Pomysł z dwoma lekarzami jest dobry, ALE nie wiem na ile dane są anonimowe. Podawanie takiej informacji jak płeć i wiek mogą wpływać emocjonalnie na wybór. Młoda 18 tka spotka się z większymi oporami aniżeli 80 letni facet. Lekarz powinien mieć możliwie najbardziej suche dane, które będą podchodzić pod system kryteriów, a nie emocji.
  

• Sędzia? Owszem, ale dwóch. Dwóch niezależnie dostaje opinie lekarzy, patrzy pod kątem legalności i muszą być dwa pozytywne osądy.
  

• Ponadto, wywiad środowiskowy potrzebny. Powinni zawsze padać podejrzenie, że bliscy petenta muszą być prześwietleni i zobaczyć czy tam nie ma jakiegoś spadku czy coś. Ogólnie w ramach procesu eutanazji musi być skrupulatność w wizytach, gdzie zarówno osoby trzecie nie będą ANI zachęcać, ANI zniechęcać.
  

Co więcej, idąc filozoficznie, to my wszyscy umieramy od poczęcia co zachęca do uzasadnienia argumentu równi pochyłej przy ustalaniu kryteriów ich relaksujących.

@wielkaberta dam Ci przykład, z życia wzięty.

Moja mama, w wieku 65 lat zachorowała na raka woreczka żółciowego. W momencie gdy pojawiły się pierwsze objawy natychmiast zaczęliśmy diagnostykę, wylądowaliśmy w szpitalu gdzie zajmują się takimi przypadkami na codzień. Choroba i jej przebieg są tak doskonale znane, że lekarz zajmujący się mamą powiedział mi, że zostało jej 2 miesiące życia.

Powiedział, że rzez te 2 miesiące będzie doświadczała coraz większy dyskomfort. Nie będzie w stanie jeść nic poza specjalistycznymi pokarmami. Będzie miała problemy z wypróżnianiem, ciągle uczucie nudności, swędzenie całego ciała na które nic nie będzie działało. Także narastające zagubienie wywołane powolnym niszczeniem mózgu. Szukaliśmy pomocy wszędzie, ale każdy powtarzał tylko to samo.

Tak jak powiedział, dokładnie tak się wydarzyło.

Po miesiacu mama płakała, że chce już umrzeć, że nie może tego znieść. Było to na maksymalnej dawce psychotropów jaką mogła legalnie dostać. Potem przestała być w stanie skleić jedno zdanie, zostały tylko majaki i jęki.

Umarła z najstraszniejszym grymasem na twarzy jaki w życiu widziałem. Byłem przy niej, bo wiedziałem co się zdarzy. Była to ulga, dla mnie, dla mojej siostry i co najważniejsze, dla mojej mamy.

Chcesz mi powiedzieć, że będąc w tej sytuacji miałbym jeździć po sądach, czekać na decyzje jakichś urzędników i czuć się cały ten czas oskarżany, że chce skrzywdzić swoją mamę i że robię co złego?

Wstrzymam się do epitetów, choć cisną mi się na usta.

@lurker_z_internetu No kurcze, nie o to mi chodziło Nie umniejszałem nigdzie takim ludziom tutaj, podaje tylko skrajne problemy nadużyć prawnych i jak im można zapobiec.

>Chcesz mi powiedzieć, że będąc w tej sytuacji miałbym jeździć po sądach, czekać na decyzje jakichś urzędników...

Wygląda na to, że w przypadku propozycji z UK i tak trzeba czekać na decyzję. I pytanie jak szybko taka procedura jest być szybko wykonana.

>czuć się cały ten czas oskarżany, że chce skrzywdzić swoją mamę i że robię co złego?

Tego nie powiedziałem. Napisałem o przypadkach gdzie ktoś będzie próbował nakłaniać swoją wolę, nie wolę pacjenta, dla własnych celów.

@Greenzoll Faktycznie bzdura, ależ mnie wkurwiają fejkowe nagłówki!