Miliony razy większe od naszego Słońca, dwie gigantyczne tancerki krążą wokół siebie ocierając co rusz chmurami pyłu i gazu. Te przy każdym zetknięciu skręcają i wiją się wraz ze zmianami oddziaływań grawitacyjnych. Z punktu widzenia płaszczyzny orbity, dyski akrecyjne (materiał uwięziony w pobliżu czarnej dziury i stopniowo zasysany do jej wnętrza, niczym liście do studzienki kanalizacyjnej) mają szczególny, „dwugarbny” wygląd.
https://www.national-geographic.pl/artykul/nasa-pokazala-hipnotyczny-taniec-pary-czarnych-dziur