@koszotorobur moja historia dalej byla z komputerami. Poszedlem do liceum na profil matematyczno informatyczny, potem na studia mechatroniki...

Ale na drugim roku rzucilem, handlowalem nazistowskimi medalami, dildosami, kredytami, samochodami, zlotem srebrem i antykami a potem diamentami az musialem wyjechac do UK aby zbankrutowac i pracować na budowach

A z komputerow umiem teraz je wlaczac i wylaczac :)))

@NatenczasWojski - a mogło być tak pięknie #programista15k

Ale przynajmniej masz ciekawe życie

@RobertCalifornia - dobra historia.

Ja za to w drugą stronę - komputery nie wiedzieć czemu strasznie mnie od wieku 7 lat interesowały. Rodzice nie widzieli celu by mi takowy kupić ale po tym jak żebrałem po kolegach aby pozwoli mi swoich komputerów używać i po latach kupowania Bajtka (brałem pieniądze z portfela i sam szedłem do kiosku) w końcu zajarzyli, że to nie przejściowa faza.

@koszotorobur Upór jest ważny. pamiętam jak dziś że miałem podobnie, co prawda komputer w końcu pojawił się w domu ale był ograniczany. Byłem z tych co "ledwo oczy otworzy i już do komputera" i w sumie nadal jestem bo tak wygląda mój dzień pracy xD

I tak jak napisał mi @DeGeneracja w jednym z komentarzy "cel jest ważny ale to droga jest ważniejsza"

@GitHub - cel się na jakiś czas rozmył (za dużo rzeczy w życiu chciałem robić) - droga i upór jednak pozostały.

A cel się z wiekiem wyklarował i dzięki nabytym przez lata umiejętnością łatwiej jest go osiągać.