Próba utrzymania ciągłej świadomości poprzez próbę utrzymania ciągłej uwagi na obiektach jest częstym błędem.

Ponieważ nie jesteśmy jeszcze w stanie zauważać świadomości, polegamy na naszym dobrze wyćwiczonym nawyku zauważania obiektów. Uważnie obserwujemy obiekty i staramy się, aby ich nie zabrakło. Staramy się upewnić, że obserwowane obiekty nie znikną.

Na przykład, jeśli spacerujemy po ogrodzie, możemy przechodzić od kwiatka do kwiatka, próbując stworzyć doświadczenie ciągłego cieszenia się przyjemnymi widokami i zapachami kwiatów.

Każdy widok lub zapach jest obiektem, więc tak naprawdę staramy się utrzymać ciągłe przyjemne obiekty zmysłowe zamiast utrzymywać ciągłą świadomość. Nie chcemy, aby zabrakło nam przyjemnych widoków lub zapachów, więc nieustannie staramy się doświadczać jednego obiektu zmysłowego po drugim.

Fiksując na obiektach w ten sposób, generujemy lubienie, niechęci, osądy i opinie na ich temat. Jest to nieumiejętne, ponieważ tworzymy pragnienie obiektów, które lubimy, i awersję do obiektów, których nie lubimy.

Zręcznym ruchem jest utrzymanie ciągłej świadomości, a nie obiektów. Sposób na utrzymanie ciągłej świadomości polega na ciągłym sprawdzaniu, czy świadomość jest obecna. Jeśli nie byliśmy świadomi przed sprawdzeniem, nagle stajemy się świadomi, gdy to zrobimy.

W ten sposób budujemy ciągłą świadomość i stajemy się bardziej biegli w rozumieniu cech świadomości i tego, jak ona działa. Na początku jest to wyzwanie, ponieważ umysł nie znajduje się nigdzie. Nie ma rozmiaru, kształtu, formy, tekstury ani koloru. Nie mamy sposobu, aby postrzegać umysł za pomocą naszych zmysłów fizycznych. Jak więc możemy obserwować umysł?

Obserwujemy umysł, obserwując, co robi.

Na przykład, gdy jest myślenie, możemy wiedzieć, że pojawiają się myśli, że myślenie ma miejsce. Gdy jesteśmy świadomi myśli, wiemy, że to właśnie robi umysł, że myśli.

Cokolwiek robisz, cały czas poznaj siebie i to, co robisz. Ciągle sprawdzaj: Czy jesteś świadomy? Jak jesteś świadomy?

Czy zauważasz obiekty czy świadomość?

Pozostań przy świadomości.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Pamiętaj, aby sprawdzić swoje nastawienie. Nie ćwiczysz, aby uzyskać coś takiego, jak myślisz, że powinno być lub jak chcesz, aby było.

To nie jest praktyka, aby sprawić, że rzeczy, których nie chciałbyś mieć, znikną. Praktyką jest po prostu rozpoznanie tego, co się dzieje, takie, jakie jest.

Tak, celem jest wygaszenie niezdrowych korzeni w umyśle. Ale sposobem na to nie jest wyparcie ich ze świadomości.

Zamiast tego po prostu wiedz i rozpoznaj, co wyczuwasz i postrzegasz w danym momencie. Wtedy dzięki mądrości możesz rozróżnić, co jest zdrowe, a co niezdrowe dla twojej praktyki i twojego życia.

Dlatego mądrość jest tak ważna. Im więcej ćwiczysz z cierpliwością, tym więcej mądrości przychodzi i tym lepiej potrafisz odróżnić zdrowe od niezdrowego, umiejętne od nieumiejętnego.

Medytacja obejmuje rozpoznawanie grubych i subtelnych form pragnienia, niechęci, złudzenia i wszystkich ich krewnych, które są obecne w umyśle, gdy obserwuje on obiekty.

Rozważ niechęć. Obserwujemy niechęć, ponieważ chcemy poznać jej prawdziwą naturę. Nie próbujemy usuwać niechęci, gdy się pojawia, ponieważ gdy tylko próbujemy odepchnąć niechęć, jest jej więcej!

Istnieją dwa sposoby, dzięki którym nieumiejętne cechy umysłu są wykorzeniane. Pierwszy polega na tym, że po prostu stajesz się ich świadomy, a one naturalnie znikają. W tym przypadku świadomość wykonuje pracę.

Drugi sposób polega na tym, że pojawia się zrozumienie dotyczące każdej nieumiejętnej, podstawowej cechy, która jest obecna. W tym przypadku mądrość wykonuje pracę.

W tym sposobie obserwowania nie ma preferencji, nie ma poszukiwania czegoś, co uważamy za dobre, przyjemne lub preferowane. Nie ma też odpychania tego, co uważamy za złe, nieprzyjemne lub niepożądane.

Jest tylko zainteresowanie obserwowaniem i nauką. Dlatego pozostajemy otwarci i dostępni dla wszystkich doświadczeń, przyjemnych lub nieprzyjemnych.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Czy jesteś świadomy, czy tylko myślisz?

Bycie świadomym to pozostawanie naturalnym i po prostu wiedza.

Nie zapomnij zawsze medytować, zawsze być w medytacji. Jest miejsce na świadomość w każdej chwili, nie tylko wtedy, gdy siedzisz.

Każda chwila, to jest krytyczne.

Ciągłość świadomości jest tak ważna. Bądź świadomy, na ile możesz. Świadomość, świadomość, świadomość.

Cokolwiek robisz, wiedz o tym, gdy to robisz.

Kiedy siedzisz, wiedz, że siedzisz. Kiedy wstajesz, wiedz, że stoisz. Kiedy idziesz, wiedz, że idziesz.

Kiedy otwierasz drzwi, trzymasz szklankę wody, czytasz książkę, siekasz marchewki, zamiatasz podłogę, idziesz do toalety, rozmawiasz z przyjacielem, wąchasz kwiat — wiedz każdą rzecz, którą robisz, kiedy to robisz.

Jaki jest nasz cel? Wiedzieć, być świadomym, przebudzić się.

Każda chwila, w której wprowadzamy świadomość do życia, osłabia ciemność złudzenia.

Podchodź do dhammy poważnie.

Praktykuj z poświęceniem.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Nie wysilaj się. Po prostu zwracaj uwagę na wszystkie obiekty pojawiające się w twojej świadomości — doznania fizyczne, percepcje zmysłowe, myśli, emocje, cokolwiek. Będziesz zauważał, co trzeba.

Jeśli nasze oczy są otwarte, widzenie się zdarza, nawet jeśli nie próbujemy widzieć. Podobnie, nie musimy słuchać — słyszenie nadal się zdarza.

Nawet bez koncentracji możemy wiedzieć, co się dzieje.

Bądź prosty i po prostu zauważ. To nie wymaga wysiłku. Jeśli widzisz dążenie lub niezadowolenie w tym, jak jesteś świadomy, puść to, jeśli możesz.

Świadomość może być cicha i spokojna, a jednocześnie czujna i zainteresowana tym, co wie. Czy masz jasność co do tego, czego jesteś świadomy? Czy istnieje wyraźne uczucie wiedzy?

Pozwól doświadczeniom przychodzić, jak mogą. Cokolwiek zauważasz w ciele i umyśle, niech będzie takie, jakie jest.

Zauważ różnicę między wiedzą, a znaniem. Zauważ, że mają one różne role i różną naturę. Świadomość wie; obiekty są znane. Obiekt nie może być niczym innym niż jest, ponieważ taka jest jego natura. Jego naturą jest bycie znanym. Nie musisz go kontrolować ani nim manipulować. Po prostu go obserwujesz.

Obserwowanie wymaga właściwego poglądu i wytrwałości. Właściwy pogląd jest taki, że wszystkie obiekty są po prostu naturą, że każde doświadczenie jest po prostu naturą. Właściwy wysiłek oznacza utrzymywanie świadomości tak ciągłej, jak to możliwe.

Nie narzekaj na doświadczenie; doceniaj, że można je poznać.

Doceniaj świadomość w każdej chwili.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Zrelaksuj się i bądź świadomy.

Wielu medytujących uważa, że bycie świadomym oznacza skupianie się na obiekcie z dużą ilością energii. W rzeczywistości taki wysiłek powoduje napięcie, ponieważ jest wynikiem usilnych starań, aby stworzyć pozytywny lub szczęśliwy stan umysłu, który w rzeczywistości jest niezdrowym korzeniem chciwości w pracy.

Zamiast tego, gdy utrzymujesz ciągłą świadomość tego, co się dzieje, znajdź równowagę między byciem zrelaksowanym a byciem zainteresowanym.

Kiedy jesteś zrelaksowany, łatwiej jest być świadomym, a staje się to przyjemnym, przyjemnym i interesującym doświadczeniem.

Kultywuj swoje zainteresowanie byciem świadomym, zauważając, kiedy zainteresowanie jest obecne, a kiedy nie. Wprowadź trochę zainteresowania, jeśli go brakuje.

Zainteresowanie wnosi energię do umysłu w sposób naturalny, bez wysiłku, koncentracji lub wysiłku. Nie wymaga indywidualnego wysiłku, więc możemy stale wzbudzać zainteresowanie, nie męcząc się. W rzeczywistości obserwowanie w ten sposób daje nam energię i radość.

Jeśli szukasz rezultatu lub chcesz, aby coś się wydarzyło, tylko się zmęczysz. Ważne jest, aby oszczędzać energię, aby móc praktykować nieprzerwanie. Więc pozostań zrelaksowany.

Medytujący umysł jest naturalnie zrelaksowany, spokojny i pełen pokoju. Więc kiedy pozostajesz z medytującym umysłem, naturalnie uczysz się nie skupiać, nie kontrolować, nie tworzyć, nie ograniczać ani nie ograniczać.

Medytacja to akceptowanie wszystkiego, co się pojawia, przyjemnego lub nieprzyjemnego, „dobrego” lub „złego” i obserwowanie tego w zrelaksowany sposób.

Więc praktykuj w zrelaksowany sposób, ale nie przestawaj ćwiczyć.

Często sprawdzaj siebie: Czy jesteś spięty czy zrelaksowany?

Sprawdź umysł i ciało.

Każde napięcie w umyśle lub ciele wskazuje, że prawdopodobnie czegoś chcesz, czegoś nie lubisz i chcesz, żeby to zniknęło lub czujesz się zdezorientowany czymś.

Zauważysz, że napięcie nigdy nie opanowuje tylko umysłu. Jeśli w umyśle występuje napięcie w wyniku niezdrowych korzeni, to odbije się ono napięciem gdzieś w ciele.

Świadome rozluźnianie tych fizycznych napięć jest rodzajem medytacji.

Świadomość, której szukamy, jest spontaniczna. Nie szukamy jej.

Po prostu żyjemy w przypływie i odpływie samej natury.

#buddyzm #theravada #codziennamedytacja

Poradnik jak radzić sobie z lękiem według Sayadaw U Tejaniya:

Musisz uznać lęk za każdym razem, gdy się pojawi.

Obserwowanie lęku pomoże ci zrozumieć pewne rzeczy, a to pozwoli twojemu umysłowi się od tego uwolnić.

Zrozumienie tego, co się dzieje, przyniesie spokój umysłowi.

Zadając sobie te cztery pytania, gdy zmagasz się z lękiem:

1 „Kiedy odczuwam tę emocję, czy sprawia ona, że moje ciało i umysł czują się dobrze czy źle?”

Jeśli rozpoznasz emocję za każdym razem, gdy się pojawi, a także rozpoznasz, czy jest ona przyjemna czy nieprzyjemna dla ciała i umysłu, umysł zacznie się zastanawiać, czy warto ją odczuwać. W końcu twój umysł zda sobie sprawę, że nie musi żyć z tą emocją.

2 „O czym jest ta emocja, do czego jest skierowana?”

3 „Dlaczego odczuwam tę emocję?”

4 „Czy odczuwanie tej emocji jest konieczne?”

Te pytania wspierają praktykę, ponieważ wzbudzają zainteresowanie i zachęcają nas do korzystania z naszej inteligencji.

W chwili, gdy otrzymujemy prawdziwą odpowiedź, umysł naprawdę coś widzi i odpuszcza.

#buddyzm #theravada

"W tej praktyce musimy mieć odwagę, by pozwolić lękom i nienawiści pojawić się w świadomości. Rzeczy, których nie lubimy - otępienie, głupota, niepokój, wątpliwości - to wszystko są rzeczy, które jesteśmy skłonni odpychać. Nie chcemy, by nas kłopotało to, co trywialne, niemądre czy głupie; chcemy skierować naszą uwagę na to, co ważne i dobre. Nie chcemy myśleć o sobie jako o kimś, kto ma głupie myśli.

Nienawiść jest czymś, co chcemy stłumić; nie chcemy być jej świadomi. To jest szczególnie prawdziwe, ponieważ powiedziano nam, że powinniśmy tylko kochać ludzi. Powinniśmy tylko kochać naszych rodziców i nigdy nie nienawidzić naszych dzieci. Ale nie można czegoś kochać stale; miłość jest zmieniającym się uwarunkowaniem, i taka jest również nienawiść.

W medytacji, przywoływanie nienawiści do świadomości jest w porządku, ponieważ wasza intencja jest dobra. Waszą intencją jest oczyszczenie umysłu, a nie używanie nienawiści jako broni przeciw komukolwiek. Zatem zaufajcie tej intencji. Nie bójcie się świadomie nienawidzić, kiedy próbujecie uwolnić umysł od nienawiści, ponieważ nie próbujecie jej wysłać do kogokolwiek. W medytacji, waszą intencją jest oczyszczenie, a wy musicie mieć zaufanie do swojej intencji. To, czy naprawdę czujecie, że kiedykolwiek będziecie oświeceni czy też nie, to już inna sprawa. Ale miejcie zaufanie do waszej intencji skłaniania się ku Nibbānie."

Ajahn Sumedho

http://sasana.wikidot.com/w-obecnosci-uwarunkowan

#buddyzm #theravada

"Większość z nas, ogólnie rzecz biorąc, lubi otrzymywać rezultaty, ale nie lubi kłaść podwalin. Możemy chcieć tylko dobra i czystości, ale jeśli nie ukończymy podwalin, będziemy musieli nadal być biedni. Podobnie jak ludzie, którzy lubią pieniądze, ale nie pracę: Jak mogą być dobrymi, solidnymi obywatelami? Kiedy poczują ukłucie ubóstwa, zwrócą się ku korupcji i przestępczości. Podobnie, jeśli celujemy w rezultaty w dziedzinie religii, ale nie lubimy wykonywać pracy, będziemy musieli pozostać biedni. I tak długo, jak nasze serca będą biedne, będziemy musieli szukać dobra w innych obszarach — chciwości, zysku, statusie, przyjemności i pochwałach, przynętach świata — nawet jeśli wiemy lepiej. Dzieje się tak, ponieważ tak naprawdę nie wiemy, co oznacza po prostu, że nie jesteśmy prawdziwi w tym, co robimy."

Keeping the Breath in Mind & Lessons in Samādhi

Ajaan Lee Dhammadharo(Thai Forest)

#buddyzm #theravada

Niedawno przeczytałem ciekawy tekst Ajahna Thanissaro na sasanie przetłumaczony na Polski.

http://sasana.wikidot.com/jhana-nie-wedlug-schematow

Thanissaro opowiada w nim jakiego podejścia do medytacji nauczał jego mistrz z Tajskiej Tradycji Leśnej Ajahn Fuang.

Kluczowe fragmenty:

"SILNA KONCENTRACJA JEST ABSOLUTNIE OBOWIĄZKOWA W PRZYPADKU WYZWALAJĄCEGO WGLĄDU. „Bez silnej podstawy w postaci koncentracji”, mówił często „wgląd to tylko pojęcia”. Aby jasno dostrzec połączenia pomiędzy stresem i jego przyczynami, umysł musi być bardzo opanowany i spokojny. A żeby pozostawał spokojny, potrzebuje silnego poczucia dobrostanu, którego dostarczyć może tylko silna koncentracja."

"ABY OSIĄGNĄĆ WGLĄD W STAN KONCENTRACJI, MUSISZ WYTRWAĆ W NIEJ PRZEZ DŁUŻSZY CZAS. Jeżeli będziesz niecierpliwie forsować przechodzenie z jednego poziomu koncentracji na drugi lub jeżeli będziesz próbował analizować nowy stan koncentracji zbyt szybko, po tym, jak go osiągnąłeś, to nigdy nie dasz mu szansy na objawienie jego pełnego potencjału i tym samym, nie będziesz miał szans się z nim zaznajomić. Tak więc, musisz pracować z koncentracją tak jakbyś doskonalił jakąś umiejętność, musisz traktować ją jako coś, z czego możesz czerpać we wszystkich sytuacjach. Podejście takie pozwoli ci ją poznać z różnych perspektyw oraz sprawdzić na przestrzeni czasu to, czy rzeczywiście jest tak pełna błogości, pusta i nie wymagająca wysiłku, jak mogło by się to wydawać na początku."

"NAJLEPSZYM STANEM KONCENTRACJI, JEŻELI CHODZI O ROZWIJANIE WSZECHOGARNIAJĄCEGO WGLĄDU, JEST TAKA KONCENTRACJA, KTÓRA OBEJMUJE ŚWIADOMOŚĆ CAŁEGO CIAŁA. W zwyczajowej praktyce Ajahna Fuanga, która polegała na nieidentyfikowaniu żadnego stanu osiągniętego w trakcie praktyki, istniały dwa wyjątki i obydwa obejmowały nieprawidłową koncentrację. Pierwszy z nich był stanem, kiedy oddech staje się tak kojący, że twoje skupienie odpływa od oddechu ku samemu poczuciu ukojenia, twoja uważność zaczyna się rozmywać, a poczucie ciała i tego, co cię otacza znika w przyjemnej mgiełce. Kiedy się z tego wyłaniasz, trudno ci określić, na czym właściwie się koncentrowałeś. Ajahn Fuang nazywał to moha–samādhi, lub złudną koncentracją."

"Drugim z nich był stan, który osiągnąłem pewnej nocy, kiedy moja koncentracja była nad wyraz jednopunktowa i tak czysta, że odmawiała skupiania się lub określania nawet najbardziej ulotnego mentalnego obiektu. Był to stan, w którym całkowicie straciłem poczucie ciała, wewnętrznych/zewnętrznych dźwięków lub jakichkolwiek myśli czy postrzeżeń – chociaż istniała wystarczająca ilość nikłej świadomości, tak że po wyjściu z tego stanu wiedziałem, że nie spałem. Odkryłem wtedy, że mogłem przebywać w tym stanie przez wiele godzin, a pomimo tego czas mijał bardzo szybko. Dwie godziny wydawały się jak dwie minuty. Mogłem również „zaprogramować” się, aby opuścić ten stan o określonej porze."

#buddyzm #theravada #medytacja

https://youtu.be/otQCEXFuGSg?si=q7dAV_CQp2MWxbIM

#buddyzm #theravada #medytacja

https://youtu.be/HYr07by_bNc

#theravada #buddyzm

https://youtu.be/W12XNZU-tMg?si=KIl1TjIft5cn9WFJ

Dobra mowa, która porusza znaczenie wskazań w treningu Buddyjskim w odniesieniu do osoby świeckiej.

#buddyzm #theravada

Nibbana to słowo oznaczające cel buddyjskiej ścieżki. Czym dokładnie jest owy cel?

W skrócie ogólnikowo można powiedzieć, że Nibbana oznacza całkowite wyzwolenie z kołowrotu życia i śmierci(samsara) oraz ogólnie wolność od konieczności karmienia się procesami wytwarzania i lgnięcia do pięciu agregatów(forma, odczucia, percepcje/postrzeganie, wytworzenia umysłowe, świadomość).

Często opisując Nibbanę używa się analogii do gasnącego ognia. Gasnący ogień oznacza uwolnienie i brak konieczności korzystania z paliwa, które go utrzymuje. Uwolniony ogień symbolizuje uwolniony umysł.

Można ten stan też opisać jako chłodny stan spokoju i ciszy, którzy pochodzi z porzucenia lgnięcia. Tak jak płonący ogień jest uwięziony przez własne lgnięcie do paliwa, tak umysł jest uwięziony nie przez agregaty, ale przez lgnięcie do agregatów. To dlatego, kiedy odpuści, agregaty nie będą w stanie powstrzymać go przed uwolnieniem.

Jest to szczęście ostateczne, choć nie podlega agregatom. Przyjemność całkowicie nieuwarunkowana i niezależna od sześciu zmysłów. Jest to rodzaj świadomości, ale także nie podlega agregatowi świadomości i nie zależy od zmysłów.

Osoba, która osiągnęła Nibbanę w tym życiu, nadal doświadcza przyjemności i bólu zmysłowego, ale umysł zostaje raz na zawsze uwolniony od namiętności, niechęci i złudzeń. Po śmierci całe doświadczenie świata sześciu zmysłów ochładza się i Nibbana jest całkowita. Oczywiście warto również dodać, że słowny opis nie może przedstawić czym jest dokładnie wyzwolenie.

#buddyzm #theravada

Właściwy Wysiłek

§ 49. There are these four right exertions. Which four? There is the case where a monk generates desire, endeavors, arouses persistence, upholds & exerts his intent for the sake of the non-arising of evil, unskillful qualities that have not yet arisen… for the sake of the abandoning of evil, unskillful qualities that have arisen… for the sake of the arising of skillful qualities that have not yet arisen… (and) for the maintenance, non-confusion, increase, plenitude, development, & culmination of skillful qualities that have arisen. These are the four right exertions.

Just as the River Ganges flows to the east, slopes to the east, inclines to the east, in the same way when a monk develops & pursues the four right exertions, he flows to Unbinding, slopes to Unbinding, inclines to Unbinding.

SN 49:1

Właściwy wysiłek stanowi jeden z elementów ścieżki, który warto opanować. W sumie można te cztery aspekty wysiłku sprowadzić niekiedy do jednego procesu. Przykładowo poprzez rozwój pozytywnych cech umysłowych automatycznie doprowadzimy do osłabienia i porzucania tych negatywnych jak i vice versa. Oczywiście samo unikanie nieumiejętnych cech umysłowych nie jest najlepszym rozwiązaniem bo nie jest najbardziej rozwijające jeśli chodzi o wnikliwość i uważność. Jako pozytywne cechy, które warto rozwijać często podaje się Siedem Czynników Przebudzenia(uważność, analiza, wytrwałość, radość, uspokojenie, koncentracja, zrównoważenie).

Warto zauważyć również, że Budda podaje też siedem sposobów na porzucenie niezręcznych cech umysłowych(https://www.dhammatalks.org/books/Wings/Section0012.html#fione)..) Są to: rozpoznanie, powściągliwość, używanie, tolerowanie, unikanie, niszczenie i rozwijanie. Zastosowanie odpowiedniego rodzaju wysiłku do niezręcznego zjawiska wymaga osobistego dostosowania podpartego praktyką. Jeden sposób może być odpowiedni na jeden problem gdy inny do owego się nie sprawdza. W tej kwestii wiele zależy do eksperymentowania(każdy umysł ma swoje indywidualne przysposobienie).

Podobnie jest z tym jak intensywny powinien być wysiłek. Niekiedy dany problem wymaga dużych pokładów wysiłku, a niekiedy wystarczy spokojna obserwacja aby niezręczna emocja odeszła. Przykładowo gdy opanuje nas gniew można użyć praktyki metty jako przeciwieństwa, która rozwijana osłabia gniew. Można też mieć problem z nadmiernym myśleniem i pobudzeniem, wtedy może się okazać, że wystarczy spokojna obserwacja aby się uspokoić. Ogólnie kluczowe jest zachowanie zdrowego rozsądku aby nie popadać w strach przed jakimkolwiek wysiłkiem ani nie przemęczyć się przesadzonym wysiłkiem. Ważne jest robić to dobrze. W sensie przykładowo gdy przytłacza nas pożądanie seksualne raczej nie jest mądrą postawą przyjęcie tolerancji jako metody do jego pokonania, albo denerwowanie się na samego siebie gdy umysł nie działa tak jak chcemy.

Ale przede wszystkim tym postem chciałem pokazać, że postawa "nie osądzająca, nie dualistyczna, akceptująca" itd. nie mają wiele wspólnego ze ścieżką. Sama ścieżka wymaga postawy dualistycznej i osądzającej aby móc rozróżnić to co zręczne a to co nie by skierować skutki kammiczne w dobrym kierunku. Kluczową rolę również tutaj odgrywa pragnienie, które jest kojarzone z przyczyną cierpienia. Budda jednak rozróżniał pragnienia na lepsze i gorsze. Umiejętne pragnienie podstawę w dążeniu do przebudzenia. Bez pragnień nie da się rozwijać uważności, czujności, moralności. Natomiast, niektórzy nauczyciele potrafią promować poglądy typu "bądź otwarty", "bądź nieosądzający". To jest niewłaściwy pogląd, który blokuje ustanowienie uważności i rozwój.

#buddyzm #theravada

Witam. Pewnie wielu z nas zagrało kiedyś z raz czy dwa partię szachów. Jeśli graliście w szachy lub jakieś komputerowe gry strategiczne zapewne wiecie, że nie da się wygrać bez poświęcenia niektórych figur. Podobnie sprawa się ma z rozwijaniem czynników ścieżki. Przyjemne jest myślenie, że można zjeść ciastko i mieć ciastko, ale nie da się tego wykonać.

Poważna pogoń za szczęściem wymaga poświęcania figur aby zdobyć lepsze pozycje. Ważne są wyrzeczenia. Z perspektywy buddyzmu jakie wyrzeczenie można uznać za zręczne i dobre? Każde wyrzeczenie, które przybliża do lepszego bardziej stabilnego wewnętrznego szczęścia kosztem mniejszego szczęścia. Poprzez rezygnację z zewnętrznych przyjemności przestajemy się ich trzymać i można je odpuścić. Nie stanowią one ciężaru i nie niepokoją umysłu. Ważnym argumentem za rozwijaniem umiejętności wyrzeczenia jest to, że pogoń za karmieniem zmysłów rozwija chciwość, gniew i ignorancję. Te cechy kolidują z osiąganiem wewnętrznego spokoju. Dlatego, istnieje czynnik ścieżki jak "Właściwa Intencja". Polega na intencji by powstrzymać się od przyjemności wynikającej ze zmysłowej namiętności(tęsknota za zmysłowym doznaniem też się tutaj wlicza), wrogości i wyrządzania krzywdy.

Wrogość(chęć zaszkodzenia komuś/sobie) jak i wyrządzanie krzywdy(dokonanie czynów które szkodzą komuś/sobie) łatwo zrozumieć jako coś złego. Inna sprawa jest z przyjemnością zmysłową. Żaden człowiek nie chce wyrzekać się przyjemności zmysłowych i sam Budda też na początku ścieżki nie był zbytnio zachęcony tym faktem. Problemem staje się też współczesna psychologia, która uznaje, że jedyną alternatywą dla ekspresji jest totalna represja. Celem Właściwej Intencji nie jest całkowite spychanie do podświadomości pragnień. Jeśli jest jakieś trzeba je zauważać i przyznawać fakt jej istnienia przed samym sobą bez krytykowania samego siebie za ten fakt. Dowolna ekspresja jako alternatywa też nie jest lepsza od represji bo się opiera na strachu przed brakiem karmienia zmysłom.

Właściwa Intencja łączy się z innymi częściami buddyjskiej ścieżki, a zwłaszcza Właściwym Poglądem i Właściwym Skupieniem. W formalnej analizie ścieżki Właściwa Intencja buduje Właściwy Pogląd. W swojej najzręczniejszej manifestacji funkcjonuje jako ukierunkowana myśl i ocena, która prowadzi umysł do Właściwego Skupienia. Właściwy Pogląd zapewnia prawidłowe zrozumienie zmysłowych przyjemności i namiętności, dzięki czemu zawsze będziemy zorientowani na cel. Właściwe Skupienie daje nam wewnętrzną stabilność i błogość, abyśmy wyraźnie postrzegali korzenie namiętności i jednocześnie nie obawiali się niedostatku wynikającego z rezygnacji.

Jak przeciętny człowiek może zrealizować tą ideę w praktyce? Jako przeciętni ludzie nie mamy opcji na zrezygnowanie ze wszystkiego. Ale można robić okresowe wyzwania. Przykładowo załóżmy, że bardzo coś lubisz i sprawia ci to przyjemność(wstaw tu jakąkolwiek czynność związaną z przyjemnościami zmysłowymi). Możesz tą czynność porzucić na załóżmy dwa tygodnie. Jeszcze inny sposób to ustanowienie jakiegoś dnia w tygodniu gdzie się stosuje szczególnie ascetyczne zasady(uposatha). W ten ustalony dzień należy przyjąć 8 wskazań(trzecie wskazanie zamienia się w zakaz jakichkolwiek czynności seksualnych) i trzymać się ich totalnie w 100% oraz powstrzymać się od: jedzenia w okresie od południa do świtu dnia następnego(albo ustalić sobie jeden posiłek na cały dzień a później w ogóle nie jeść), oglądania przedstawień(dodać można korzystanie z telewizji, mediów społecznościowych), słuchania muzyki, używania biżuterii, kosmetyków i perfum, siedzenia na wysokich, luksusowych siedziskach albo leżenia na wysokich, luksusowych łóżkach. Najlepiej w czasie tego dnia skupić się na poszerzeniu wiedzy na temat dhammy i medytacji.

#theravada #buddyzm

Jednym z ważnych pojęć w buddyzmie theravady jest pustka. Co oznacza owo pojęcie?

Pustka stanowi rodzaj percepcji. Percepcja pustki oznacza nie dodawanie niczego ani nie ujmowanie z informacji, które otrzymujemy na temat fizycznych i umysłowych procesów. Oznacza obserwację jedynie działania umysłu i zmysłów, nie dociekając czy cokolwiek się za nimi kryje. Ten sposób postrzegania można nazwać pustym. Postrzegamy doświadczenie na "surowo" nie szukając w nim głębi czy większego sensu. Celem pustki jest umożliwienie bezpośredniego postrzegania tego co się dzieje w teraźniejszości.

Dlatego też Budda unikał odpowiadania na abstrakcyjne pytania o tym jaka jest nasza prawdziwa natura, nasze prawdziwe ja lub czy świat istnieje itp. Wiele poglądów może stanowić mur do bezpośredniego doświadczenia. Jak w praktyce może wyglądać zastosowanie pustki? Przykładowo może pojawić się w tobie jakieś uczucie, jakaś emocja(np. gniew, złość, zmartwienie). Umysł automatycznie wywoła reakcję chwytania w postaci "jestem zły" lub "jestem znudzony"(można tu wstawić jakąkolwiek emocję).

Potem umysł zaczyna myśleć o tej emocji. Owe myśli często będą skażone daną emocją. Jeśli będziesz znudzony będziesz myślał o tym by zrobić coś ciekawego. Jeśli będziesz gniewny myśli usprawiedliwią akt przemocy. Jeśli będziesz zazdrosny myśli będą starały się przekonać ciebie do tego, że obecna sytuacja jest niesprawiedliwa, a ktoś inny powinien mieć gorzej od ciebie.

W tym momencie wkracza percepcja pustki. Rozbraja ona ten proces i pozwala spojrzeć na to jak na proces następujących po sobie zdarzeń bez identyfikowania się z nimi. Dzięki tej metodzie można poznać bliżej, niektóre emocje czy ogólnie zjawiska umysłowe i zauważyć, że nie ma w nich niczego czego warto się trzymać. Tę zasadę da się rozszerzyć do najsubtelniejszych zjawisk, które odbieramy. Można stwierdzić, że wszystkie rzeczy są puste.

#theravada #buddyzm

Tak więc nauczanie o kammie stawia cię w roli odpowiedzialnego za kształtowanie swojego życia. To dobra nauka, w którą warto wierzyć. A jak to się ma do rozeznania? Kamma stanowi podstawę dla pytań, które zamierzasz zadać, aby doprowadzić do rozeznania. A ponieważ zasada kammy kładzie duży nacisk na potrzebę działania zgodnie ze zręcznymi intencjami, to aby uzyskać pożądane dobre rezultaty, podstawowym pytaniem staje się: Jak można stwierdzić, czy dana intencja jest umiejętna czy nieumiejętna?

Wraz z przekonaniem potrzebna jest cecha uważności: świadomość, że jeśli nie jesteś ostrożny w swoich działaniach, możesz stworzyć wiele cierpienia dla siebie i otaczających cię osób. Mówi się, że uważność leży u podstaw rozwoju pięciu sił prowadzących do rozeznania. Jest to cecha, która sprawia, że zwracasz baczną uwagę na to, co robisz, na swoje intencje, na rezultaty swoich działań – jak we fragmencie, w którym Buddha poucza Rahulę, swojego syna. Zanim coś zrobisz, mówi do Rahuli, zadaj sobie pytanie: „Jaka jest tutaj intencja? Dlaczego to robię? Czy doprowadzi to do cierpienia, czy nie?”. Tylko jeśli intencja wygląda dobrze, powinieneś działać zgodnie z nią. Następnie, podczas działania, sprawdzasz rezultaty swojego działania. Po zakończeniu działania sprawdzasz je ponownie, pomimo że niektóre rezultaty są natychmiastowe, inne są długoterminowe. Tak więc przekonanie o kammie skupia twoją uwagę we właściwym miejscu i sprawia, że zadajesz właściwe pytania. Uważność nadaje pilności twemu dochodzeniu. A te dwie rzeczy razem prowadzą do rozeznania.

Nauki dotyczące siedmiu czynników Przebudzenia są podobne. Zaczynamy od uważności. Buddha naucza, by być uważnym ciała samego w sobie, odczuć, stanów umysłowych, właściwości umysłu samych w sobie. Dlaczego? Abyś zyskał przejrzystość co do tego, jakie są twoje działania i jakie są ich skutki. Jeśli zajmujesz się innymi sprawami – jak mówi Buddha, „światowymi sprawami”, tym co robią inni ludzie – przegapisz to, co robisz. Skup się więc tutaj, skup się na chwili obecnej, nie tylko dlatego, że chwila obecna jest dobra sama w sobie, ale dlatego, że jest to jedyne miejsce, w którym zobaczysz swoje intencje w działaniu.

#buddyzm #theravada

https://www.youtube.com/watch?v=SV_SKkAhrsM

Ciekawa grafika w kontekście poprzedniego postu dotyczącego odrodzenia. Znalezione na r/theravada(reddit).

#buddyzm #theravada

Co oznacza odrodzenie w Buddyjskiej doktrynie?

W poprzednim poście objaśniłem w krótki ogólnikowy sposób prawo kammy. Prawo kammy jest ściśle powiązane z reinkarnacją, która jest formą "stawania się" w dużej skali. Czym jest owe "stawanie się"? Stawanie się to jest akt przyjęcia określonej tożsamości. W skrócie oznacza to(w przypadku małej skali) pojawienie się w umyśle świata myśli, który jest skupiony na konkretnym pragnieniu, a ty przyjmujesz ten "świat" i się na nim skupiasz. Jako przykład uznajmy, że jesteś głodny. Twoje myśli zaczynają krążyć wokół pożywienia. Wchodzisz do "świata" skupionego na głodzie i uczepiasz się pragnienia do tego stopnia, że zaczynasz zgodnie z nim działać.

Twój świat zostaje wówczas zdefiniowany przez pragnienie. Składa się ze wszystkiego co pomaga ci zdobyć pożywienie lub przeszkadza, a reszta schodzi na dalszy plan. Kiedy porzucisz ochotę na jedzenie bo zrealizowałeś pragnienie to przechodzisz do innego "świata". Poprzez działanie zgodnie z pragnieniami kształtującymi procesy stawania się na małą skalę, kształtuje się procesy stawania się na dużą skalę. W ten sposób proces odrodzenia się po śmierci ciała jest kierowany przez wydarzenia w umyśle. Proces odrodzenia zależy od pragnienia. Świadomość, która również jest procesem, nie potrzebuje ciała, aby dalej funkcjonować. Może przylgnąć do pragnienia, a pragnienie doprowadzi go do nowego stawania się.

W ten sposób świadomość przetrwa śmierć ciała. Jeśli pragnienie jest stosunkowo umiejętne doprowadzi do dobrego celu, jeśli nie do złego(przykładowo Budda uważał, że żołnierz, który zostanie zabity w trakcie bitwy wypełniony nienawiścią z automatu trafi do piekła). Jednym z wglądów Buddy było to, że kosmos zawiera wiele możliwych światów, w których można się odrodzić. Światy można te podzielić na trzy główne poziomy.

Pierwszy poziom zawiera światy zmysłowe, rozciągające się od piekieł intensywnego cierpienia, poprzez świat duchów, świat zwierząt, świat ludzi, aż po wiele niebiańskich światów intensywnej przyjemności zmysłowej(http://sasana.wikidot.com/mn-129-var)..) Drugi poziom zawiera wyższe niebiosa, w których mieszkańcy żywią się bardziej wyrafinowanymi przyjemnościami czystej „formy”, takimi jak poczucie zamieszkiwania wewnętrznego poczucia przyjemnego, wyrafinowanego ciała. Poziom trzeci zawiera jeszcze wyższe poziomy czystej bezforemności, w których mieszkańcy doświadczają takich wymiarów jak nieskończona przestrzeń, nieskończona świadomość czy nicość.

Oczywiście każde przebywanie w jakimkolwiek świecie wiąże się z kammą(umiejętna kamma umożliwia dobry efekt; nieumiejętna kamma otwiera drogę do złych miejsc). Te światy są niestabilne i nietrwałe. Nie ma opcji na to żeby ciągle przebywać w światach niebiańskich tak jak i nie ma opcji na to aby ciągle być w piekle. Zazwyczaj cykl życia i śmierci powoduje spadanie do niższych, a czasem wznoszenie się do wyższych światów. Ponieważ świadomość i pragnienia mogą się wzajemnie karmić w nieskończoność, proces powtarzającego się stawania się nie ma końca, chyba że opanujesz umiejętność, która go zakończy(Szlachetna Ośmioraka Ścieżka).

#buddyzm #theravada

Buddyjskie nauczanie na temat kammy i odrodzenia to dwie doktryny, które są rzadko omawiane w zachodnich społecznościach dhammy. Czym jest kamma?

W skrócie kamma to prawo przyczyny i skutku. Każde działanie ma swój skutek. Na początku należy wyjaśnić, że istotą działania jest intencja, która nim kieruje. Intencje mogą być albo niezręczne – prowadzić do bólu; lub zręczne – prowadzić do przyjemności. Jak odkrył Budda, korzenie niezręcznych intencji wynikają z chciwości, niechęci lub złudzeń; zręczne intencje są zakorzenione w stanach umysłu wolnego od chciwości, niechęci i złudzeń.

Kolejną kwestią jaką warto zaznaczyć jest to, że umiejętną intencją nie zawsze jest "dobrą" intencją. Innymi słowy, nie wszystkie dobre intencje są umiejętne, ale wszystkie umiejętne intencje są dobre. Dobra intencja musi być wolna od złudzeń, aby była naprawdę zręczna. Jeśli intencja jest nietrafna poprzez zaciemnienie ignorancją/złudzeniami doprowadzi do negatywnych skutków. Przykładowo można kogoś skrzywdzić mając jednocześnie dobrą intencję.

Efektów działań doświadcza się tu i teraz jak i w najbliższej teraźniejszości lub przyszłości. Dlatego to jak doświadczasz tu i teraz składa się z trzech rzeczy: z przeszłej kammy(przeszłych działań, wyników przeszłych intencji), z kammy jaką wytwarzasz obecnie, bezpośrednich rezultatów obecnie wytwarzanej kammy. Przeszłe intencje dostarczają surowca, z którego obecne intencje kształtują twoje rzeczywiste doświadczenie chwili obecnej. Z tego powodu działanie kammy jest skomplikowane.

Cały czas działamy zgodnie z naszymi intencjami i ma na nas również wpływ przeszła kamma. Ale ważne jest to, że wcześniejsza kamma nie kształtuje całkowicie twojego doświadczenia. Istnieje możliwość kształtowania intencji w chwili obecnej tak aby przekierować skutki w bardziej preferowanym kierunku. Dlatego nauki buddyzmu theravady w żaden sposób nie braku możliwości zmiany swojego losu ze względu na kammę. Gdyby tak było ścieżka nie miałaby sensu. Rozumienie kammy jako siły totalnej, której nie można w ogóle kształtować ani zmieniać jest bardziej domeną hinduizmu.

W rzeczywistości wybory, których dokonujesz w teraźniejszości, decydują o tym, czy będziesz cierpieć w teraźniejszości z powodu dojrzewających nasion przeszłej kammy. Nieumiejętne wybory w teraźniejszości mogą sprawić, że będziesz cierpieć nawet z powodu przyjemności, które stały się możliwe dzięki umiejętnym działaniom w przeszłości. Umiejętne wybory w teraźniejszości mogą uchronić cię przed cierpieniem, nawet przed bólami, które stały się możliwe w wyniku niezręcznych działań w przeszłości.

Kamma ma również duży wpływ na reinkarnację i odrodzenia w światach wyższych lub niższych. Temat odrodzeń i "stawania się" postaram się też omówić w przyszłych postach. Pozdrawiam z mettą.

#buddyzm #theravada