Broń

@PoIinik, trafiłem na takiego linka

https://nts.edu.pl/gdzie-i-jak-zrobic-badania-na-pozwolenie-na-bron/

Czytam o tych wymaganiach i zastanawiam się czy taki ziomuś jak ja (historia schizofrenii w rodzinie, wada wzroku krótkowzroczność; generalnie bez okularów nie opuszczam mieszkania, oraz skaza krwotoczna hemofilia A) ma czego szukać w gabinecie lekarskim starając się o pozwolenie?

Czy może lepiej wejść bez okularów i strugać komandosa w top formie? ;d

Irytujący opowiada o kolejnym rewolwerze

https://www.youtube.com/watch?v=Vwa04F4TnPM

Takie pytanie ludziki ku porannej sałatce.

Czym grozi wyrobienie sobie pozwolenia na broń, legitymacji itp?

W sensie: jak będzie szczelanina w okolicy to psiarnia do mnie pierwszego zajrzy szukając śladów niedawnego użycia na klamkach? xD

Wiem że pytanie lekko z d⁎⁎y, ale jeśli jeździsz suvem czy czymkolwiek innym "przydatnym militarnie" w wypadku zagrożenia kapitan państwo może Ci zawinąć furę (bo jest zarejestrowana, więc wystawiasz się na talerzu, wystarczy przefiltrować cepik przez rodzaj nadwozia).

Podobnie było w przypadku tego dodatku węglowego gdzie gminy naliczały domiar za nieuregulowane opłaty za śmieci (xD).

Także zastanawiam się na co się eksponuję "legalizując"?

Długo wyczekiwany przez polskie środowisko strzeleckie film Gun Jesusa o MSBS Grot w końcu się pojawił.

Coś czuję, że FB Radom na serio chce się wbić na rynek w USA. A Ian sobie tanio nie życzy za swój czas.

MSBS Grot: The Complete History of Poland's New Army Rifle - YouTube

Gówno, tutaj my idziemy znowu.

Mój cebulacki nos po tygodniach węszenia trafił w końcu na vortexa w dobrej cenie i teraz zabawa kręci się dalej, bowiem muszę dokupić montaż pod tę biegowkę z możliwością szybkiego zdejmowania. Taki Vortex cantilever precision QR by mi bardzo odpowiadał ale gdyby kosztował maks 20% obecnej ceny. Czy Tomki mają jakieś doświadczenia i wesprą nimi rodaka biedaka?

To mówisz @Ganiu , że posiadacze broni to jakaś intelektualna elita, stabilni emocjonalni, dojrzali ludzie?

To lecimy ze streszczeniem dramy Leśnego Dziadka aka Bardo aka Wunderwaffe.pl.

Dla nieobeznanych w temacie: jeden z większych w Polsce sprzedawcy broni, głównie powojskowej, którą sprowadza głównie z demobilów z różnych posowieckich krajów, ma udziały w kilku strzelnicach, kilkanaście milionów obrotu rocznie. Prowadził dość intensywny PR i marketing na forum największego (masowego) klubu strzeleckiego, czyli Braterstwa.

Dużo osób przy tym narzeka na januszowski marketing typu "tanio już było", "więcej nie będzie", słabą obsługę posprzedażową (chamskie traktowanie w reakcji na reklamacje), część osób pamięta mu też, że sprzedał ammo, za które potem byli ciągani po komisariatach, bo to była ammo wojskowa, której posiadanie przez cywili jest dość śliskim tematem (z powodu chujowo niejasnych przepisów).

Więc ogólnie postać niejednoznaczna -- osobiście myślę, że robił zarówno pozytywne i negatywne rzeczy dla szeroko pojętego środowiska strzeleckiego.

No ale do dramy:

Przy okazji dyskusji nad januszerką na jednej ze strzelnic rozpruł się, że nie zarabia z tego marketingu na forum proporcjonalnie do poświęconego czasu -- jak napisał -- 40 minut dziennie daje mu 2% obrotu z ruchu szacowanego na Braterstwo.

Na co Pan Prezes Braterstwa Paweł Dyngosz zareagował usunięciem Leśnemu wątku z ofertami sprzedaży, zabronił dalszej reklamy na forum, pozostawiając prawo do pisania jako zwykły członek.

Ale następnego dnia z jakiegoś powodu zmienił decyzję, całkowicie zbanował Leśnego i wysmażył esej w którym ironicznie usprawiedliwiał swoją decyzję w stylu "Leśny poświęca się, biedak, widać uzależniony od pomagania strzelcom, to silniejsze od niego, dlatego robię mu przysługę i wyrzucam z forum, żeby nie musiał walczyć z pokusami".

Epilog sagi Leśnego | Ogólne | Braterstwo

Nie wiem, co go tak ubodło -- urażona duma, że wielotysięczne Braterstwo jednak nie ma takiej siły nabywczej jak się Panu Prezesu wydawało? Czy to tylko pretekst do pozbycia się Leśnego, który już parę razy był urlopowany z forum i tym razem po prostu wykorzystał okazję? Nie wiem, nie rozumiem. Widać przeważyła niechęć za te rzeczy o których pisałem wyżej.

I mogłoby się wydawać, że to koniec dramy, ale jednak nic bardziej mylnego.

Widać Bracia są tak zapatrzeni w Pana Prezesa, że jeśli ktoś mu podpadnie i zostanie skrytykowany -- to nie spoczną, dopóki nie dojadą do gołej ziemi (w swoim mniemaniu), normalnie jak wykopki ze swoim świętym oburzeniem i akcjami rajdowymi po social media różnych firm.

Więc zaczęli masowo zgłaszać wpisy Leśnego na fejsbukowym profilu Leśnego. A jak automaty fejsbuka na takie rzeczy reagują -- wiadomo -- profil zleciał z rowerka. Nie podoba się, że ktoś robi interesy na naszym podwórku? To wywalmy go i utrudniajmy robić interesy wszędzie indziej!

Więc no, poważni ludzie, stabilni emocjonalnie, zapatrzeni w Prezesa jak w obrazek, odgadujący jego życzenia i oczekiwania, zanim nawet jeszcze zorientuje się, że je ma.

Dobra, napisane, ciekawe czy są tu jacyś wierni wyznawcy dyngoszyzmu i czy zaraz mnie nie zaczną rajdować po internetach za pisanie o Panie Prezesie na sidząco, zamiast na klęczkach? XD

Friendship with Leśny has ended.

Now PZSS is Braterstwo's best friend.

XD

https://braterstwo.eu/tforum/t/902446#amv

Czy tylko ja odnoszę wrażenie, że forum braterstwa zaczyna ewoluować w stronę wykopu? XD

Liczne dramy, kłótnie między głupiomądrymi chłopkami, którzy nawet nie wiedzą o czym pi⁎⁎⁎⁎lą, codzienny obowiązkowy wpis o wchodzeniu z bronią do teatru/centrum handlowego/domu/sracza, kotwieniu szaf i handlarzach rujnujących rynek broni używanej Xddddd (tak, celowo takie XD z uwagi na absolutny brak szacunku).

Przynajmniej dodano plusy i minusy oraz nawet działające tagi xD

Dobra kupie tego grota, niech będzie

https://www.youtube.com/watch?v=qsSgEQpCy00

Nowy model kompensatora do AK, wzorowany na łyżce od Raka. ( ͡º ͜ʖ͡º)

Zaraz startujemy, zapraszamy.

Przypominam, że jakby jutro ktoś nie miał pomysłu co by porobić w #gdansk #gdynia #sopot #trojmiasto to może wpaść do nas na event strzelnicowy.

10 strzałów z okazji Dnia Niepodległości! | Facebook

UWAGA! Tak jak w zeszłym roku tak i w tym wielkie wydarzenie dla każdego!

10 strzałów za 0 zł dla pierwszych 200 uczestników!

Kolejni zawodnicy koszt jedynie 20 zł.

Przyjdź między 12:00 a 21:00 11 listopada na strzelnicę Klubu Strzelających Inaczej ul. Zawodników 1 w Gdańsku. Wystrzel 10 strzałów z pistoletu na zawodach strzeleckich i wygraj nagrody!

Do tego poczęstunek, możliwość zobaczenia wielu typów różnej broni, nauka bezpiecznego posługiwania się pistoletem oraz poznanie podstaw pierwszej pomocy.

Impreza organizowana przez Klub Strzelających Inaczej we współpracy z Pomorskim Stowarzyszeniem Aktywności Terenowej PSAT.

Zawody są dofinansowane programem Pro defensione, pro historia - wspieramy oddolne inicjatywy historyczne, patriotyczne i proobronne dla Polski - II edycja na lata 2022-23 ze środków Narodowego Instytutu Wolności - Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Funduszu Inicjatyw Społecznych NOWEFIO na lata 2021-30.

Nowy Prezes, nowe porządki. ¯\_(ツ)_/¯

Tyle lat włażenia PZSSowi w dupsko, tyle laurek wystawionych, tyle bronienia PZSSu w fejsbukowych kwadransach nienawiści -- i wszystko jak 9x19 w piach. Łaska pańska na pstrym karabinie jeździ.

Kwiatek testuje emtana, ktoś strzelał z tego?

https://www.youtube.com/watch?v=MxYZ-aUiy4Q

A mówili -- kup większą szafę, jakąkolwiek nie kupisz -- w końcu okaże się za mała.

A ja sobie myślałem "a co za pierdolenie".

Otóż -- nie było to czcze pierdolenie.

Kurde, zajarałem się. Chciałbym to do mojej kolekcji broni tak paskudnej, że aż ślicznej...

Pasowałby do Subczaka, pomalowanego Raka, zwsiuńskotuningowanego ARa i przeszpejowanej strzelby. XD

Nawet Gun Jesus nagrał film o tym pokractwie.

Hotchkiss Universal SMG - YouTube

Wrzucam jeszcze raz, bo jednak formuła artykułu mi nie pasuje -- słabo się sprawdza. Dyskusja bardziej się dla mnie podoba. ¯\_(ツ)_/¯

Tym razem o początkach masowej produkcji i częściach zamiennych. Motorem rozwoju, jak zwykle były wojna i potrzeby wojskowe.

========================

Piękny dom generałowej Greene, wdowy po bohaterze walk o niepodległość i przyjacielu Waszyngtona, wznosił się wśród malowniczego ogrodu obfitującego w rzadkie drzewa i kwiaty. Ale dwaj młodzi ludzie, którzy się po nim przechadzali, nie zwracali uwagi na piękne widoki.

-- Nigdy bym nie przypuszczał, że Johnsonowie okażą się tak niesolidni -- rzekł starszy z nich, w pudrowanej peruce i kwiecistym fraczku. - Zaangażować kogoś do pracy, a gdy ten ktoś przyjedzie z najdalszych krańców Stanów, zawiadomić go po prostu, że posada jest już zajęta… nie, to nie mieści się w głowie.

Drugi z nich, młody brunet o modnie ostrzyżonej czuprynie, uśmiechnął się smutno.

-- A tak mi zależało na tej posadzie, panie Miller! Miało to być moje pierwsze miejsce pracy po ukończeniu uniwersytetu. Wszystkie pieniądze wydałem na podróż. Gdyby nie życzliwość pana, nie wiem co bym zrobił. O tysiąc mil od domu, bez grosza, bez znajomości… Przecież byłem dla pana tylko przypadkowo spotkanym nieznajomym.

-- Zasługa moja niewielka -- uśmiechnął się Miller. -- Tyle, że przywiozłem pana do domu mojej chlebodawczyni, której dzieci są moimi uczniami. Generałowa to naprawdę anioł dobroci. Wiedziałem, że udzieli pani pomocy.

-- Byle tylko mogła znaleźć dla mnie jakieś zajęcie -- westchnął Eli Whitney. -- Przecież nie mogę tu siedzieć na jej łasce.

Doszli do skraju parku. Dalej rozciągały się niezmierzone pola bawełny, na których pracowali Murzyni, zbierając do koszy kępki puchu z krzaków.

-- To nowy dla mnie widok -- rzekł z zainteresowaniem Eli. -- W moich rodzinnych stronach na północy uprawia się pszenicę. Ale praca przy bawełnie jest chyba mniej uciążliwa. Na przykład zbiory: tutaj obrywa się tylko puch, to łatwiejsze niż koszenie, grabienie, zwożenie, młócenie, mielenie.

-- Zapomina pan o nasionkach, które siedzą w puchu i które trzeba usunąć, aby móc przystąpić do przędzenia. A to bardzo mozolna robota.

-- Czyżby? -- powątpiewał Eli.

-- Mogę pana przekonać. Chodźmy do oczyszczalni.

Wrócili przez park na podwórze gospodarcze. Miller wprowadził gościa do jednej z licznych szop. Siedzieli tu rzędami Murzyni i Murzynki nad koszami bawełny i z niesłychaną wprawą oczyszczali ją z nasion.

-- Jak oni to szybko robią! -- zachwycił się Eli.

-- Szybko? -- rzekł z politowaniem Miller. -- Owszem, pracują pilnie, ale czy wie pan, jaka jest ich wydajność? Każdy z nich oczyści w ciągu godziny zaledwie funt puchu!

Whitney przyglądał się uważnie pracy Murzynów. Wziął do ręki puszystą kulkę, obejrzał ją. Puch był tylko dodatkiem do nasionek i miał im zapewnić możliwość rozsiewania się.

-- Ciekawe -- mruknął. -- Przecież można by stworzyć taki przyrząd, który mechanicznie oczyszczałby bawełnę z tych ziarenek. Taką odziarniarkę. To łatwe do obmyślenia.

-- Człowieku! -- wykrzyknął Miller -- ten, kto zbudowałby taką maszynę zrobiłby na niej majątek!

==================

W kantorze fabryki odziarniarek "Whitney i Miller" trzech panów rozmawiało z dużym ożywieniem. Byli to: znany wynalazca i współzałożyciel fabryki, Eli Whitney, oraz dwaj bogaci plantatorzy bawełny, Williams i Reed.

-- Niestety -- rzekł Whitney, chcąc wreszcie położyć kres rozmowie -- nie mogę się zgodzić na życzenie panów. Cieszę się, że oceniacie moją odziarniarkę tak pochlebnie, ale…

-- Jest dobra -- zamruczał niechętnie znany ze skąpstwa Williams, który uporczywie trzymał się metody nieprzechwalania maszyny, aby nie popdbijać ceny.

-- Drobi panie, pańska odziarniarka jest znakomita! -- wykrzyknął uśmiechając się promiennie Reed. Uważał on, że łatwiej dojdzie do celu na drodze uprzejmości. -- Potrafi przecież oczyścić z ziarna w ciągu jednego dnia pięć tysięcy funtów bawełny -- i to przy tak niedużym napędzie wodnym! Dlatego bardzo, bardzo zależy nam na zakupieniu jej za wszelką cenę!

-- No, za wszelką cenę… -- zamruczał niespokojnie Williams.

Ale Whitney mu przerwał.

-- Przykro mi, ale jeszcze raz powtarzam, że nie sprzedajemy naszych odziarniarek za żadną cenę. My je tylko wypożyczamy.

-- Ależ panowie liczycie sobie za wypożyczenie straszne sumy! -- jęknął Williams. -- Może pan Miller byłby bardziej ustępliwy.

-- Uzgodniliśmy tę sprawę między sobą, mój wspólnik i ja. To jest odpowiedź ostateczna -- zakończył rozmowę Whitney, wstając.

Reed stracił swój promienny uśmiech. Wstał również.

-- Postępując w ten sposób doczekacie się panowie tego, że ktoś inny zacznie wykonywać te odziarniaki i zrobi na ich sprzedaży interes -- syknął.

-- Och, nie boimy się, mamy patent -- roześmiał się swobodnie Whitney.

Nagle wszyscy nadstawili uszu. Od strony zabudowań fabrycznych usłyszeli jakiś dziwny zgiełk. Whitney skoczył do okna, otworzył je.

-- Wielki Boże!

Z budynków fabrycznych buchał dym. Ludzie wybiegali w popłochu, z krzykiem miotali się po podwórzu. Leczy byli już i tacy, którzy pędzili z kubełkami wody, z bosakami, organizowali ratunek. Nagle nad dach wystrzelił wysoki jęzor ognia. Cała fabryka stała w płomieniach.

==================

-- Cieszę się, że cię widzę, Jerzy -- mówił Eli Whitney do przyjaciela, siedząc w warsztacie wśród jakichś porozrzucanych metalowych części -- Ileż to lat minęło od czasu, gdy nam pożar strawił fabrykę!

-- Myślałem wtedy, że czeka nas bankructwo -- westchnął Miller. -- A jeszcze gdy plantatorzy, nie oglądając się na nasz patent, sami zaczęli budować odziarniarki na wzór naszych…

-- Na szczęście wygraliśmy proces z nimi -- klepnął przyjaciela po ramieniu Whitney. Ale tobie już odechciało się bawić w przemysłowca.

-- Wolę siedzieć na wsi i gospodarować -- przyznał Miller. -- Nie mam takich zdolności wynalazczych jak Ty.

Rozejrzał się.

-- Widzę, że wykonujesz teraz to zamówienie rządowe na karabiny. Ile ich masz dostarczyć?

-- Piętnaście tysięcy.

-- Piękna ilość. Na kiedy przypada termin oddania ich?

-- W przyszłym tygodniu.

-- Dużo już masz gotowy? Pewno wszystkie?

-- Gotowych? Cztery.

-- Cztery tysiące? -- zmartwił się przyjaciel. -- I musisz je oddać w przyszłym tygodniu? Chyba poprosisz o przesunięcie terminu?

-- Nie cztery tysiące, tylko cztery sztuki -- sprostował z uśmiechem Eli.

Miller zerwał się na równe nogi.

-- Chyba żartujesz, Eli! Cztery sztuki? Chcesz się dostać pod sąd? W czasie wojny nie wykonujesz zamówienia na karabiny? Przecież powiedzą, że to sabotaż!

Eli uśmiechał się niefrasobliwie w dalszym ciągu.

-- Nie martw się, Jerzy, wszystko będzie dobrze. Posłuchaj, coś ci powiem…

==================

Komisja ministerialna, mająca przyjąć od fabrykanta Whitneya zamówioną broń, zebrała się w pełnym komplecie. Twarze jej członków były surowe. Nie wiadomo jakim sposobem rozeszła się cichaczem wiadomość, że w skrzyniach, które Whitney przywiózł, nie ma wcale karabinów. Rzecz wygląda na po prostu niewiarygodnie: na co liczył ten człowiek? Przecież taki czyn pachniałby zdradą! Niektórzy jednak uważali, że to bezsensowna plotka. Gdyby to była prawda, Whitney nie miałby chyba w tej chwili tak pogodnej twarzy, nie kierowałby tak spokojnie wnoszeniem pak i ustawianiem ich w półkole na wprost ław zajętych przez komisję.

-- Dosyć, panie Whitney -- odezwał się przewodniczący. -- Nie każe pan tu chyba wnieść piętnastu tysięcy karabinów? Zbadamy wyrywkowo, to co tu już jest a potem pójdziemy do składów po odbiór reszty.

Ale Whitney miał jakieś swoje wyliczenia.

-- Panowie pozwolą, że wniesiemy tu jeszcze tylko dwie paki. O, właśnie. To już na razie wszystko. Odbijajcie skrzynie -- zwrócił się do robotników.

Czterech mężczyzn otwierało paki. Członkowie komisji wyciągali szyje, zaglądając do ich wnętrz. To, co zobaczyli wyrwało im z ust okrzyki oburzenia.

-- Co to jest?

-- Przecież tu nie ma żadnych karabinów!

-- Co to za żelastwo?

Whitney stał spokojnie, w oczach migały mu ogniki humoru.

-- Panie Whitney, gdzie są karabiny?

-- To są właśnie karabiny -- odrzekł.

-- Kpiny! Widzę same lufy od karabinów!

-- A tu znów same kolby!

-- Otóż to. To są właśnie części karabinów -- zgodził się Whitney.

-- Nie zamawialiśmy części, zamawialiśmy karabiny! Kto będzie teraz dopasowywał! Przecież upłyną całe miesiące, a może lata, nim to się wszystko dobierze, doszlifuje i złoży! Jeśli w ogóle da się to złożyć!

-- Panowie zechcą mnie wysłuchać -- zabrał głos Whitney. -- Proponuję taką próbę: niech każdy z panów pobierze na chybił trafił po jednej części z każdej skrzyni: tu lufę, tak kolbę, ówdzie kurek czy zamek. I proszę, aby każdy złożył te części. Wszyscy jesteśmy doskonale obznajomieni z budową karabinu.

-- Jakże to tak na chybił trafił może pasować! -- rozgniewał się przewodniczący. -- Przecież wiadomo, że każdy karabin wykonuje się osobno i wszystkie części specjalnie się dopasowuje, stąd też nie ma dwóch karabinów identyczny. A tu -- na chybił trafił?

-- A jednak proszę spróbować.

Tyle było spokojnej pewności siebie w głosie Whitneya, że członkowie komisji dali się skłonić do próby. Każdy z nich brał ze skrzyń po jednej części i montował je w całość. No, chwała Bogu, stwierdzał ten i ów, jakoś te części pasowały, ale jak u innych? Patrzono spod oka na sąsiadów. Im też pasowały! Coraz większe zdumienie malowało się na twarzach. Każdy z członków komisji trzymał wreszcie w rękach całkowicie złożony karabin!

-- Co to znaczy?

-- Panie Whitney, nie chce pan chyba powiedzieć, że wszystkie egzemplarze danej części są do tego stopnia identyczne, iż obojętne jest, który kurek, którą lufę się weźmie?

-- Owszem, to chcę właśnie powiedzieć.

-- Ależ w takim razie, jeśli jakaś część karabinu uległaby popsuciu nie trzeba będzie karabinu wyrzucać na szmelc, tylko wymienić w nim zepsutą część na nową? I będzie pasować? -- domyślał się ze zdumieniem któryś z członków komisji.

-- Oczywiście. Przecież to są właśnie części zamienne.

-- Ależ to jest genialne!

-- Panie Whitney, jeśli dobrze rozumiem, to sama produkcja karabinów stanie się o wiele łatwiejsza. Trze będzie wykonywać po kolei jeden egzemplarz danej części po drugim, a wszystkie identyczne! W tym samym czasie inna tokarka będzie wykonywać masowo inną część…

-- Może szkoda, że tak łatwo będziemy produkować narzędzie mordu, jakim ostatecznie jest karabin -- szepnął jakiś przeciwnik wojen.

Whitney usłyszał to i spojrzał na niego z sympatią.

-- I ja o tym myślałem. Ale nikt nie potępi wojny toczonej w obronie ojczyzny. A po drugie -- przecież zasada wytwarzania identycznych części da się zastosować do każdego urządzenia technicznego.

Początkowe oburzenie komisji zamieniło się w podziw i entuzjazm. Przewodniczący podszedł do wynalazcy, uścisnął mu rękę i rzekł uroczyście:

-- Panie Whitney, otworzył pan nową epokę w dziejach produkcji przemysłowej.

==================

Autor: mgr Hanna Korab

Źródło: Kalejdoskop Techniki, nr 1 (177), 1972.

Strzelanina. Czyli jeden strzał, jak to strzelanina.

https://www.se.pl/torun/smiertelne-strzaly-w-unislawiu-mezczyzna-zostal-zastrzelony-na-oczach-swiadkow-aa-SjPF-Y3HX-urE9.html