Poranna zaduma

Z samego rana zgoniło mnie sranie 

Więc siedzę i dumam pośród tej szarugi 

A deszcz ostukuje okiennic framugi 

Habitat wzorcowy to, pod rozmyślanie 

Lecz o czym tu myśleć przy cieknącym kranie?

Czy ludzki czas życia jest krótki czy długi? 

Czy dobre spółdzielnia mi świadczy usługi?

Czy po czterdziestce choć czasem mi stanie?

Tak kminię, lecz przy tym naprężam się karnie 

Aż pot moje czoło w całości ogarnie 

Wypuszczam pod siebie demona - wodnika

Wtem naciskam spłuczkę i patrzę jak znika 

Konkluzją zakończyć bym chiał generalnie:

Rozmyślać bez ubrań - tradycją cynika 

#nasonety #zafirewallem