Gdyś rodził się jak każdy z nas

Na matki twarz cień upadł.

Wiedziała, choć podniosłeś wrzask,

Że porodziła trupa.

Gdyś jadł i rósł, nabierał sił

W przeklętej życia wiośnie,

To ojciec twój już wiedział był,

Że tylko trup tak rośnie.

Gdyś już o własnych siłach stał

Na twojej ziemi – grobie

Jużeś tam wokół siebie miał

Trupów podobnych sobie.

Tę partię trupów, by krew pić

Z dnia na dzień jąłeś mnożyć,

Bo trup nie może żywym być,

A żywy trupem – może.

I już nie wiedział świat – kto trup,

Kto żywy, bo uparty,

Nie wiedział świat, że kopiesz grób,

Co wciąż ma być otwarty.

Ale my wiemy, czym się czuć,

Jak walczyć z trupim jadem.

I wszystkie swoje armie rzuć,

A żywym nie dasz rady!

Balsamy gromadź bogactw łup

Co trupy twe nakradły.

Tyś tylko trup! Po stokroć trup!

I psy cię będą jadły!

I uradują matkę twą

Zlizując ślad po tobie.

A nawet, jeśliś zabił ją

Odżyje na twym grobie!

#heheszki #pasjonaciubogiegozartu #humorobrazkowy #zartujzdiplodokiem