@PanNiepoprawny a pamiętasz zbieranie piór harpii?

@PanNiepoprawny Jak przeczytałem twój wpis to sobie zdałem sprawę jak mało pamiętam z 2 części. Przeszedłem ją 2 razy dawno temu (Roche/Iorweth) ale wtedy gra podobała mi się mniej niż jedynka i jakoś takie wrażenie mi pozostało. Ostatnio wzbiera we mnie ochota żeby zagrać w jedynkę, to może polecę ciągiem i sobie odświeżę.

@PanNiepoprawny Ja też mam sentyment do W2. Szkoda, że taki krótki, myślę, że wydłużenie czasu u 1/3 byłoby super a dużo ze scenariusza wycinali.

Dodam, że warstwa muzyczna z W2 mi zarąbiście siedzi i podoba mi się najbardziej z całej serii.

Tak, dla W2 redzi napisali własny silnik RedEngine, który został zastąpiony po Cyberpunku 2077 na Unreal Engine. Argumentują to tym, że szybciej znajdą deweloperów, próg wejścia jest szybszy i mogą pracować na kilkoma IP jednocześnie.

Mam tylko nadzieje, że gry będą się wyróżniać od innych bo obcenie te robione na UE mają masę podobieństw i według mnie łatwo je zidentyfikować.

@PanNiepoprawny najlepsza gra z serii. Świetne fabuła. Jedna z pierwszych gier, które chciało mi się platynować. Super postacie, całość nie jest rozmyta przez nadmiar misji pobocznych. Tutaj też przeniesienie na inny silnik by się przydało, bo gra bywa toporna, a grafika się zestarzała w niefajny sposób

Bardzo niedoceniona część, przynajmniej takie mam wrażenie. Trójka była arcydziełem, jedynkę każdy wspomina z sentymentem, bo była pierwsza i miała bardzo gęsty i mroczny klimat. A dwójka jakoś tak zawsze jest traktowana, jak to gorsze dziecko.

Zupełnie niezasłużenie. O ile ma wkurzające momenty (przeprawy przez „mgłę”), tak uwielbiam ją. Postać Letho to majstersztyk. I jeszcze jego głos… z jednej strony mamy górę mięsa, a z drugiej Mirosław Zdrojewicz, z bardzo wyrazistym i niskim, a jednocześnie bardzo spokojnym i stonowanym głosem.

Las Flotsam jest przepiękny. Walka z Kejranem majestatyczna (mam wrażenie, że żaden boss z Trójki nie robił takiego wrażenia, szczególnie jeśli chodzi o rozmiar bestii… chyba tylko wielki żabol z Serca z Kamienia byłby porównywalny).

Jeden minus za nawigację. O ile W3 prowadzi jak po sznurku i robi się banalnie, tak w w2 kilka razu się zaplątałem i ciężko mi było ruszyć z akcją do przodu. Szczególnie Vergen

Najbardziej kontrastowa i sprzeczna wewnętrznie wg. mnie część. Z jednej strony ogromny skok jakościowy rozgrywki względem jedynki, mnóstwo świetnych pomysłów i mechanik: rzucanie nożami czy petardami, alchemia z miksturkami pitymi w formie przygotowania do starcia, a nie jako myk szybki energol w przerwie między tarzaniem się po ziemi i machaniem mieczem, wreszcie też nie gramy w grę rytmiczną. xD

Fabularnie dwójka jest też bliższa formatowi sagi: Geralt został uwikłany w gierki wielkich ludzi, nie chciał tu być, chciał ruszyć w swoją stronę i zająć się swoimi problemami, ale jak zwykle nie umie odwrócić się od ludzi, musi się wmieszać, musi zainterweniować. Ciekawym zagraniem jest rozdzielenie fabuły na dwie zupełnie odmienne ścieżki, które tylko punktowo się przecinają i zmuszają do zagrania dwa razy dla poznania drugiej perspektywy.

Z drugiej strony zupełnie zgubiony w nowym systemie walki wiedźmiński "styl" z piruetami, skokami, młyńcami i całą resztą widowiskowych cudów, tutaj wiedźmak rąbie mieczem jakby siekierę trzymał. Alchemia może i wygląda fajnie, ale wszystkie eliksiry sprowadzają się do zazwyczaj dość lichwiarskiej konwersji jednej statystyki na drugą (np. bonus do obrażeń z miecza za obniżenie zdrowia). Jeszcze ta wspinaczka cholerna.

Dwuliniowa fabuła też niby wygląda fajnie, teoria jest super, ale sprowadza się to do jednego dużego wyboru, który definiuje resztę rozgrywki i trochę osadza całość na szynach. Nie da się przeskoczyć z jednej linii na drugą, zmienić zdania, zdradzić kogoś, mamy po prostu dwie równoległe gry i wybierz sobie w pierwszym akcie w którą chcesz grać.

Z jednej strony uważam, że jest to mechanicznie najgorsza część, gameplay najbardziej mi w niej przeszkadza: jedynka jest powolna, ale czilowa, rytmiczna, trójka jest dynamiczna i angażująca, a dwójka jest sztywna i drewniana, błędy są bolesne, a porażki irytują. Ale jednocześnie rozumiem dlaczego tak się stało i zwyczajnie nie umiem jej za to winić: to był eksperyment, odważna próba zrobienia wszystkiego na nowo, od zera i na bazie wyciągniętych z tego doświadczeń powstała trójka, notabene światowy hit. Wiedźmin drugi raczkował, żeby trzeci mógł pobiec.

Jednej rzeczy tylko nie rozumiem: kto uznał, że w trójce zamiast noża, który można szybko wyszarpnąć z pochwy i nim rzucić, ręka wolna, wszystko git, to wiedźmin dostanie mikro-kuszę, którą jeszcze trzeba po strzale napiąć i schować. xD To było idealne miejsce na wprowadzenie wspomnianych w książce orionów, ale nie. Miałeś chamie złoty róg.

W przeciwieństwie do pozostałych 2 gier, tutaj wątek główny mamy wagi ciężkiej, a gra (o ile dobrze pamiętam) jest mocno na nim skupiona, przez co ma zawsze dobre tempo. Nie licząc modnych wtedy QTE, gra mechanicznie jest zupełnie współczesna i wygląda nadal ładnie. Wolę ją dużo bardziej od W1, mimo iż silnik Aurora w NWN lubiłem, ale w tamtej grze mi przeszkadzał.

Spojrzalem sobie na jakis gameplay. Czemu to sie wszystko świeci jak psu jajka xD

Próbowałem kilka razy zagrać ale zawsze się odbijałem od tej części. Pewnie dlatego że nie cierpię pokracznych cut-scenek na silniku gry, a tam to było co chwila.