@DexterFromLab uwielbiam czytać Twoje przemyślenia na temat umierania, można się z nich wiele nauczyć. Krzepiący jest też sam fakt jak sobie przypomnę jak przechodziłeś przez śmierć ojca i jak wiele z tego wyniosłeś. Widzę wyraźny rozwój Twojej osoby dzięki świadomemu przejściu przez traumatyczne doświadczenie, szanuję mocno.

@splash545 wolał bym tego nie przechodzić. Ale czy to coś zmienia, czy czegoś chcemy? Nie zmienia to nic. Stanie się to co się ma stać. Życie istoty to łańcuch w procesie ewolucji, ale też jej szczytowe osiągnięcie. Warunkiem procesu którego jesteśmy, aby życie mogło trwać, jest śmierć jednostki. Cały strach przed śmiercią i przemijaniem jest efektem powstania umysłuz który wytwarza ego i które to ego ma pragnienie wiecznego trwania. To ego to tylko mechanizm, wytwarzający pewien rodzaj quali, czyli wrażenia nie opisywalnego słowem. W filozofii umysłu będzie to paradygmat, coś czego nie rozumiemy do końca i nadaliśmy temu nazwę. A więc powstaje też pragnienie aby doznawać fenomenów wytwarzanych przez śwoadomy w pewnym stopniu umysł biologiczny. Pragnienie też mają swój unikalny smak. To wszystko sprawia że umysł pragnie doświadczać i boi się nieistnienia. A tymczasem on jest jak zaprogramowany komputer, biologiczny super komputer, który opanował do perfekcji procesy elektrochemiczne i kwantowe. Powstają qualie i umysł chce aby tak to trwało. A więc maszyna pragnie a my jako zbiór tych wszystkich fenomenów czujemy to co on wytwarza. Ale w głębi nie jesteśmy tym umysłem. Jesteśmy tym co czuje to co wytwarza umysł. Ten wywód jest technicznie poprawny. Ale rodzi wiele kolejnych pytań. Nie będę na nie teraz odpwoadał, i tak was z tym zostawię.

@splash545 przepraszam za tego tasiemca, ale czasami bardzo chcę podzielić się z kimś sowimi myślami. A znamy się i wiem że jesteś filozofem dziękuję za uznanie, to powinienem napisać w pierwszej kolejności. Wszystkiego dobrego

@DexterFromLab no tak, każdy by wolał nie przechodzić takich rzeczy, lecz faktycznie nie mamy na to wpływu. Jedyny wpływ na co mamy to, to jak sobie poradzimy w tego typu sytuacjach, i dlatego podoba mi się przykład tego jak Ty to przeszedłeś, i że Cię to rozwinęło.

Stoicyzm polega m.in. na nauce, żeby pragnąć wszystkiego co akurat nam się przytrafia, a nie tego co chcemy. I czy będą to doświadczenia przyjemne czy trudne, to dopiero z czasem okaże się, które były dla nas faktycznie lepsze.

To o czym piszesz jest dla mnie jasne, bo w prostych słowach ujmując, umysł i wypływające z niego myśli to nie jesteśmy prawdziwi my. Umysł jest czymś z czego możemy korzystać, lecz jeśli się tego nie nauczymy, to on będzie kierował nami. Natomiast nasze prawdziwe ja, nasza świadomość, jest czymś ponad myślami, czymś co potrafi te myśli obserwować i wybierać to co faktycznie chce zrobić, a nie ślepo podążać za pragnieniami i zachciankami mózgu, żeby było łatwo i przyjemnie.

@DexterFromLab nie ma problemu, dziel się. Również życzę najlepszego.

@DexterFromLab @splash545 @splash545 @DexterFromLab dzięki za miłe słowa, byłem dziś u ciotki w szpitalu jest świadoma sytuacji w jakiej się znajduje. Cały czas pod morfina i nic nie może jeść za bardzo ale trochę pogadaliśmy zabrałem ze sobą mamę.