Misio_Puszysty

@Misio_Puszysty @Misio_Puszysty

jestem niezdiagnozowanym aspie, lvl 32, mam czteroletnią córkę w trakcie diagnozy.

Dużo już zostało powiedziane, ale z pewnością najbardziej w moim przypadku to brak zainteresowania i przemoc ze strony ojca przeszkadzały mi w życiu. w życiu szkolnym jakoś sobie radziłem, ale zawsze czułem się inny.

mając 3,5 roku rozwiązywałem krzyżówki, bo ostro ciągnęło mnie w pisanie.

do tej pory mam lęk i nie jestem w stanie jeździć samochodem.

w emocje nauczyłem się tak na prawdę dzięki żonie i terapii.

co do dziecka - u nas sprawdzają się rytuały, rutyna. jakiekolwiek odstępstwo musi być oznajmione z wyprzedzeniem (tak jak i dla mnie, niezmiernie wkurza mnie, gdy żona nagle zmienia plany).

nagrody za trzymanie się zasad - zbiera punkty za ubieranie się / wyjście czy powrót z przedszkola (czy cokolwiek z czym jest problem), dostaje gifta, albo jakieś wyjscie.

dobrze wiedzieć, że nie jestem sam z tak niesamowitym przypadkiem ;)

dobranoc, jak coś to pm, możemy nawet złapać się na telefon

@Templarek @Misio_Puszysty właśnie to miałem napisać.

Często autyzm to diagnoza 'na odwal się'.

6 lat (poprzedzonych latami wszelkich terapii, grupowych indywidualnych, dogo, hipo, felino, integracji sensorycznych, logopedii, masaży itp itd) zajęło nam ogarnięcie serii badań genetycznych bo wg mnie córka miała 'autyzm atypowy' jak to nazywali bo powodem było co innego.

Po tych latach, (dziesiątkach tysięcy złotych, setkach wizyt nawet u 'alternatywnych specjalistów, dosłownie w całym kraju) w końcu okazało się że, to mutacja cdkl5.

Mamy i tak dużo szczęścia, że młoda funkcjonuje tak jak teraz, od 1 dnia życia miała epilepsję aż do 6go roku kiedy to nagle ustąpiła . Ta mutacją może być absolutnie upośledzająca. Nigdy nie będzie samodzielna ale wiemy już co jej jest i możemy dać tyle radości, póki czas, ile się da 😃