W 1956 roku miało miejsce coś, co dzisiaj wydaje się niemal niewiarygodne:

osuszono kanały Wenecji. Ta na dużą skalę inicjatywa, nazwana "Svolte di Popolazio" ("Rewolucja Ludowa"), stała się jednym z najbardziej imponujących projektów urbanistycznych XX wieku.

Miasto było zagrożone — na przestrzeni wieków na dnie kanałów nagromadziły się osady, gruz i śmieci, co zagrażało nie tylko nawigacji, ale także kruchemu dziedzictwu architektonicznemu. Inżynierowie, pracownicy i setki wolontariuszy połączyli siły, aby uratować Wenecję.

Kiedy woda została wypompowana, odsłonił się niemal fantastyczny widok: — mętne dno, które nie widziało światła od wieków, — zatopione łodzie, — zagubione artefakty, — starożytne konstrukcje ukryte pod grubością wody.

Ekipa usunęła tony osadów, przeprowadziła prace pogłębiarskie na dużą skalę i przywróciła kanały do dawnej głębokości i czystości.

Efekt zaimponował nawet najbardziej znudzonym mieszkańcom — Wenecja dosłownie "odetchnęła z ulgą", stając się czystsza, bezpieczniejsza i piękniejsza.

Dla miasta stało się to symbolem siły obywatelskiej, jedności i pragnienia zachowania swojego dziedzictwa kulturowego. Osuszenie kanałów w 1956 roku było rzadkim epizodem, który przeszedł do historii jako moment, gdy Wenecja pokazała, że potrafi chronić swoje piękno nawet przed własnymi głębokościami.

#ciekawostki

za profilem fb: interestingasfuck