Czerstwe jak bułka z kwietnia.

W 1944 Luftwaffe trapił poważny brak paliwa lotniczego. Lippisch zasugerował, że P.13a mógłby być zasilany koksem. W początkowej fazie projektu zaproponował, aby zbiornik paliwa (druciany kosz z koksem) zainstalować zaraz za wlotem powietrza, umieszczonym w nosie. Przeprowadzono testy w tunelu aerodynamicznym, poprawiając samolot tak, by uzyskać równiejsze i bardziej wydajne spalanie paliwa.

Ustalono, że koks powinien mieć formę małych granulatów, a nie nieregularnych grudek, zaś kosz zastąpiono bębnem obracającym się z prędkością 60 obrotów na minutę. Silnik miał zostać włączony po osiągnięciu prędkości 320 km/h. Przy starcie samolot korzystał z dodatkowego napędu rakietowego.