@c__c przeczytałem twój wywód i nie mogę się z nim zgodzić.

Po pierwsze - emerytura powinna wynikać wprost z uzyskiwanych zarobków i pośrednio z wartości generowanej przez pracę. To zachęca to edukacji, podnoszenia kwalifikacji i szukania lepszej, bardziej rozwijającej pracy. Po drugie - dobry menedżer czy specjalista pracujący w technologiach, szczególnie w środowiskach o wysokiej odpowiedzialności potrafi być o wiele bardziej wyniszczony pracą umysłową, stresem i przeciążeniem niż pracownik fizyczny, który wykonuje ciężką fizycznie ale powtarzalną i prostą pracę.

Twierdzisz zatem, że robotnik budowlany miałby iść na emeryturę wcześniej niż na przykład wysoko wykwalifikowany specjalista IT odpowiadający za systemy informatyczne służby zdrowia albo banku, który wskutek swojej pracy jest obarczony ciężkim stresem?

2 cd) zmienić etat w samozatrudnienie.

3. Uważam, że jeżeli ktoś jest w stanie, to powinien pracować do śmierci. Oczywiście nie fizycznie, jednak nie widzę powodów żebym nie miała prac biurowych w wieku 70 lat wykonywać jeżeli będę umiała. Praca jest demonizowana, jako jakiś kierat w który się zamykamy. Praca to dawanie wartości innym. A dawać wartość innym chcę do końca swojego życia. Nikt wam nie daje pieniędzy bo jest tak głupi że go w konia robicie. To ta osoba uznaje że dajecie taką wartość innym, żeby wam waszą miesięczną pensję zapłacić. Że bardziej tej osobie się opłaca z wami współpracować, niż zostawić stanowisko puste, albo bawić się w podmiankę na inną osobę.
   

4)Nie liczę na emeryturę. Jak dostanę od państwa 1000 zł - fajnie, jak 100 zł - też spoko. Z pewnością jednak nie planuję czekać z założonymi rękami, czy mi miłościwie panujący w swej niewątpliwej wspaniałomyślności raczą sypnąć ilość kasy na wegetacje czy na godne życie. Sama zadbam o swój interes.

@c__c to wszystko jest dość trudne do oszacowania. Mój szwagier ma 50 lat, ja mam 38. On pracuje fizycznie, jest średnio wykwalifikowanym pracownikiem firmy zajmującej się obróbką metali. O ile faktycznie jest nieco zmęczony to żyje mu się dobrze, wolny czas spędza na działce, dłubie coś w domu a przede wszystkim wychodząc z pracy zapomina o robocie.

Ja mam 38 lat, w branży od prawie 20 lat jako administrator, teraz bardziej DevOps/wdrożeniowiec. Pracuję w prywatnej służbie zdrowia, swoją pracą odpowiadam pośrednio za życie tysięcy ludzi w prywatnych szpitalach, przychodniach itd. Dziś, mamy kolejne ciężkie wdrożenie spowodowane tempem zmian w NFZ siedzę w pracy 16 godzinę. W 2020 r. wypracowałem 470 nadgodzin, w 2021 mam już 190.

Jesteś pewien, że pożyję dłużej i lepiej niż mój szwagier?

@c__c Zawsze jest jakiś (legalny i etyczny) sposób.

Jasne, fajnie że rozważasz, jednak dla mnie każdy system będzie niesprawiedliwy, albo będzie się opierał na niejasnych i uznaniowych kryteriach. Bo jak zmusimy żeby były określone i narzucone kryteria to... zawsze będą osoby na granicy i absurdy. Czyli będą osoby krzywdzone przez system. Np. to Twoje rozwiązanie. Jak określimy że ktoś za 3 lata umrze, albo za 10. Poziomem badań? Wykonywanym zawodem (gdzie zawsze będą grupy kłócące się żeby się dostać do tej listy)? Ilością ziemi czy gruzu?

Imho emerytury to trochę jak służba zdrowia. Gdzie nie odbierzesz, tam będzie wymierna krzywda. Jak dosypiesz, to będzie można i tak bardziej dosypać. Jak ustalisz próg, to będą osoby 10 groszy poniżej progu, albo powyżej. Jak ustalisz kryterium to zawsze ktoś się wymknie. Jak zrobisz uznaniówkę i indywidualne rozpatrywanie to będzie oskarżenie o kolesiostwo.