Panowie, pamiętajcie: możecie być przegrywami bez talentu i szczególnych umiejętności. Ale jeśli tylko dobrze się ustawicie, sukces może Was znaleźć nawet po pięćdziesiątce. Zamknijcie oczy.

• Przychodzisz na świat za wczesnego Gierka w Szczecinie. Gdy upada PRL, masz 17 lat i załapujesz się na krótki epizod opozycyjny w Ruchu Wolność i Pokój. Gdy system się zmienia, postanawiasz spełnić swoje wielkie marzenie. Chcesz być dziennikarzem.
  

• Po znajomości znajdujesz pracę w lokalnej Wyborczej, ale szybko przychodzi nowy naczelny, który Cię wywala. Po latach powie, że “absolutnie nie nadawałeś się do zawodu dziennikarza” oraz, że byłeś “zbyt zaangażowany ideowo”. To nie ostatni raz, gdy wylecisz z redakcji. Twoja solidarnościowa rodzina załatwia Ci miejsce w piśmie “Jedność”. Zaczynasz pisać, zaczynają się skargi, że zmieniasz wypowiedzi i przekręcasz fakty, redakcja musi przepraszać. Wylatujesz po tym, jak przez miesiąc nie przychodzisz do pracy. 
  

• Zaczyna się Twój pierwszy okres smuty. Błąkasz się po lokalnych gazetkach, zwykle powiązanych z lokalną prawicą. Kolejne fuchy załatwia Ci wujek ZChN-owiec, który jest też radnym Szczecina, a potem wiceprezydentem miasta. Z każdej kolejnej redakcji wylatujesz za sprzeniewierzanie się dziennikarskiej etyce. Wywalają Cię z Głosu Szczecińskiego. Potem z Nowego Kuriera.
  

• W sposób najbardziej spektakularny wylatujesz z Życia. Po porwaniu ośmioletniej dziewczynki, policja prosi lokalne media o dyskrecję. Wszyscy to rozumieją. Wszyscy, poza Tobą. Jako jedyny opisujesz sprawę, narażając dziecko na śmierć z rąk porywaczy. Ta historia to nie tylko n-ty raz, gdy Cię wyrzucają. To także próbka Twoich specyficznych… zdolności.
  

• Po Życiu porzucasz marzenia o dziennikarstwie i wyjeżdżasz do Wielkiej Brytanii. Przez dziewięć lat jesteś typowym bieda-migrantem, chwytasz się nisko płatnych prac, rozwozisz pizzę. Ale marzenie o dziennikarskiej sławie jest jak wirus, nie daje spokoju. Wracasz. Sobie tylko znanym sposobem, dostajesz pracę w Radio Szczecin. 
  

• Dobiegasz czterdziestki, gdy zbliżają się wybory samorządowe. Rządząca Radiem koalicja Partia-SLD każe niszczyć ubiegającego się o reelekcję prezydenta, więc go niszczysz. Przed drugą turą wyborów zarzucasz mu, że za 20 milionów publicznych złotych uzbroił działkę szwagra. Zarzuty są poważne, ale zmyślone. Gdy prezydent prostuje, że chodzi o dwie różne działki, dopuszczasz się grubej manipulacji. Relację z konferencji prasowej prezydenta manipulujesz tak, by wynikało, że się przyznał. W redakcji wybucha awantura. Miasto stawia ultimatum: albo wylatujesz, albo sprawa trafia do sądu. Wylatujesz. 
  

• Zaczyna się drugi okres smuty. Znowu błąkasz się po lokalnych redakcjach. Przez chwilę jesteś nawet naczelnym Dziennika Stargardzkiego, ale zapamiętują Cię jako słabego autora, w którego tekstach trzeba było poprawiać nawet błędy ortograficzne. Zakładasz własne pisemka: Tygodnik Pyrzycki, Tygodnik Dębna, Gazetę Myśliborską, Tygodnik Barlinek. Wszystkie są tabloidowe, doszukują się sensacji, bezkompromisowo atakują lokalnych polityków PO i PSL. Wszystkie szybko upadają. Twoje marzenia leżą w gruzach. 
  

• Masz 43 lata, gdy nadchodzi Dobra Zmiana. Zaczyna dziać się magia. Dostajesz pracę w upartyjnionym Radio Szczecin. Praca niby ta sama, ale okoliczności inne. Nikt Cię nie wyrzuci za grafomaństwo, ani za łamanie zasad dziennikarskiej rzetelności. Nikt Cię nie krytykuje za to, że mijasz się z prawdą, bo taki jest cel RS po rewolucji. Jesteś idealnym człowiekiem do tego zadania.
  

• Gdy trzeba atakować Tomasza Grodzkiego - atakujesz Tomasza Grodzkiego w zasadzie od zera wymyślając wielki skandal korupcyjny. Przekonujących dowodów nie przedstawiasz, ale dowody są dla frajerów. Gdy trzeba atakować Gawłowskiego z PO, to go atakujesz. Kobieta wynajmująca od niego mieszkanie dorabia sobie przyjmując mężczyzn? Idealnie: robisz materiał, z którego wynika, że poseł prowadzi burdel. Trzeba przed wyborami atakować Nitrasa, to go atakujesz. “Nitras należy do gangu morderców stoczni. Jest niepełnosprawny intelektualnie” - ogłaszasz. Nitras i Gawłowski Cię pozywają i wygrywają. Ale to bez znaczenia, przekaz poszedł w eter.
  

• Przy okazji Gawłowskiego na jaw wychodzi, że masz specjalny deal z ziobrową prokuraturą i z CBA Kamińskiego. Informacje o “burdelu” dostajesz z CBA jeszcze przed samym Gawłowskim. Gdy poseł dostaje zarzuty korupcyjne, Ty masz zawsze najświeższe informacje z prokuratury. Jesteś elementem propagandowej machiny i jest Ci z tym dobrze. W nagrodę zostajesz naczelnym.
  

• Masz 50 lat, gdy Adrian w nagrodę daje Ci Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - drugi najważniejszy order w Polsce. Choć normalnie przyznaje się go liderom opozycji demokratycznej z czasów PRL, Ty dostajesz go za tę krótką przygodę z WiP-em, gdy miałeś 17 lat. Wreszcie jesteś doceniony. Ale Partia chce więcej. Więc dajesz jej więcej. 
  

• Rok później posłanka opozycji ujawnia, że aparatczycy Solidarnej Polski Zbigniewa Ziobry są masowo zatrudniani w Lasach Państwowych na wirtualnych stanowiskach, a Fundusz Leśny zaczął pełnić rolę drugiego Funduszu Sprawiedliwości - czyli skarbonki Ziobry, którą finansuje sobie kampanię wyborczą. Posłanka jest znana i cięta, nazywa ziobrystów “durną kanapową partyjką”. Wśród ujawnionych przez nią nazwisk jest Twój kolega Dariusz Matecki, znany z absolutnego braku moralności hejter. Przychodzi ukaz, że w posłankę trzeba uderzyć. A akurat Solidarna Polska ma jak.
  

• Tylko Ty wiesz, skąd dostajesz tę informację. Może z prokuratury Ziobry, może z CBA Kamińskiego? Informację, której żaden cywilizowany człowiek nigdy by nie opublikował. Ale jest ukaz. Wszystko jest starannie zaplanowane, synchronizowane z Warszawą, z Mateckim, z armią internetowych trolli. Wiesz, że to może być Twój Wielki Temat. Coś, co przyniesie Ci sławę i uznanie reżimu. Być może stajesz przed lustrem i pytasz sam siebie: czy tak wolno? Stwierdzasz, że tak, przybijasz sobie piątkę i idziesz niszczyć życie innym. Kilka dni później napiszesz o skandalu pedofilskim w taki sposób, że rozumnemu człowiekowi zajmie 20 sekund ustalenie, że ofiarami były dzieci posłanki od Lasów. Machina rusza i nie bierze jeńców.
  

• Masz 51 lat, gdy okazuje się, że rozpoczęta przez Ciebie nagonka doprowadziła do śmierci nastoletniego chłopaka. Nie masz sobie nic do zarzucenia, Partia twardo Cię broni. Partyjne Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich mówi, że dochowałeś wszystkich standardów, choć każdy widzi, że było inaczej. Twój kolega Matecki usuwa tweety, w których mścił się na posłance, podając jej personalia. Telewizja z Woronicza robi z Ciebie bohatera, ofiarę hejtu. Najpierw pomijacie, że pozwoliłeś zidentyfikować ofiary, potem wymyślacie, że zrobił to poseł PO, a na koniec armia waszych trolli oskarża o wszystko matkę. Bierzesz w tym udział, bo pasujesz do tego rodzaju “dziennikarstwa”. Bo Partia Cię broni. I docenia. 
  

• Masz 51 lat. Przez dwie i pół dekady próbowałeś zostać dziennikarzem, choć nie miałeś ku temu żadnych predyspozycji. Byłeś jak Brązowy Midas - czego nie dotknąłeś, zmieniało się w medialne szambo. Wylatywałeś z każdej kolejnej redakcji, nawet z powiatowych gazet o małym zasięgu. Myślałeś nawet, że może się do tego nie nadajesz, może lepiej rozwozić pizzę w Birmingham.
  

• A wystarczyło tylko być cierpliwym. Przyszła Dobra Zmiana i czasy dla takich jak Ty. Kłamstwa i manipulacje przestały być karane zwolnieniem, a zaczęły nagradzane awansami i nagrodami od upartyjnionych gremiów “dziennikarzy”. I nawet gdy przekroczyłeś granicę ostateczną i wziąłeś udział w iście putinowskim ataku kompromatowym, co zakończyło się samobójstwem dziecka - nie masz sobie nic do zarzucenia. Taki jesteś. Zawsze byłeś. Aż przyszła Partia i Cię doceniła.
  

Nazywasz się Tomasz Duklanowski. I to jest historia Twojego sukcesu.

#bekazpisu #jebacpis #wiadomoscipolska #putinowskapolska

(tekst nie mój, źródło: Doniesienia z putinowskiej Polski na FB)