Gdy się do czegoś przywiązujesz, nie przywiązuj się do tego tak jak do przedmiotu, który jest nie do odebrania, ale jak do przedmiotu w rodzaju garnka albo szklanego pucharu, tak że jeśli się nawet rozbije, to na wspomnienie o nim nie doznasz niepokoju (...). Pamiętaj, że kochasz rzeczy śmiertelne, a nie kochasz nic prawdziwie swojego. A dano ci je na obecną chwilę, niejako coś, czego ci odebrać nie można, nie na zawsze, lecz - jak figę czy kiść winogron - na określoną porę roku: głupiś, jeśli fig czy winogron zachce ci się w zimie.

Marek Aureliusz, Rozmyślania

#stoicyzm