@anonimowehejto Jak na moje to wygląda to na klasyczne wypalenie znajomości i ci ludzie mają powoli coraz bardziej wywalone na to towarzystwo. Każdy pewnie dalej dobrze życzy wszystkim w grupie, ale ma inne cele i priorytety w życiu i się to rozjeżdża. Tobie widocznie zależy najbardziej, ale no niestety, do tanga trzeba dwojga (albo i więcej w tym wypadku)

@anonimowehejto to jest standardowa kolej losu. Daj znać znajomym że Cię to gryzie i że boisz się że szlag trafi całą przyjaźń. Zaproponuj jedno stałe wydarzenie w roku, np. Wigilię czy co, że się będziecie zbierać, kto inny co roku organizuje.

A jak nie wyjdzie to nie wyjdzie, będziesz miał spokojne sumienie że próbowałeś

@anonimowehejto nadal jesteś sam, czy też założyłeś rodzinę? Bo brzmisz trochę jak osoba, która swoje życie stadne opiera na znajomych, a nie na posiadaniu partnerki i dalszym rozwoju tej relacji w kierunku rodziny. A jeśli oni pod tym względem poszli do przodu - mają rodziny, skupiają się na pracy, mają znajomych na miejscu, to w pewnym momencie zabraknie czasu i chęci dla starej relacji, którą w kupie trzyma tylko sentyment i typek, który koniecznie chce utrzymać paczkę w kupie.

Te relacje dążą do naturalnego wygaszenia, skoro się rozjechaliście po świecie. Prędzej przypadkiem spotkany na mieście kumpel z tej paczki poszedłby z Tobą na piwo wieczorem niż kłopotliwe organizowanie spotkania wszystkich z dużym wyprzedzeniem.

@anonimowehejto klasyka, kiedyś w ekipie byliśmy praktycznie nierozłączni, teraz zebrać wszystkich nie udało się od przynajmniej 5 lat, a pewnie więcej. Zmniejsz wymagania, próbuj spotykać się w mniejszym gronie, np zamiast całej hałastry 5-6 osób ciesz się, że tym razem udało się 2-3.

Dobrą metodą jest wyciągnąć ludków na odległość taką, żeby druga połówka nie mogła mu/jej czegoś wymyślić. Ja wpadłem na pomysł wyjazdów do uprzednio wynajętego domku w celu grania w gry planszowe, domek jest 300 km od miejsca zamieszkania. Wtedy małżonki mogą co najwyżej zadzwonić, a wiesz jak to bywa z zasięgami na bezludziu...

@anonimowehejto no niestety, wspaniale licealne przyjaznie "na zawsze" i super qmple znikli bardzo szybko, kiedy pojawily sie w ich zyciu inne etapy. W moim wypadku lepiej utrzymaly sie "zwykle" znajomosci. Tez mi bylo kiedys przykro, ale chyba taki jest los wielu osob. Trzeba zawierac nowe znajomosci, a to jest i czasochlonne i energochlonne i tez nielatwe. Nie zgadzam sie, ze dzieci, praca to dobra wymowka, uwazam, ze te osoby beda w przyszlosci zalowac, szczegolnie gdy wypala sie zawodowo a rodzina da w kosc. Wtedy znajomi i przyjaciele sa bardzo potrzebni i jest lipa kiedy ich nie ma.

To jest standard. W okolicach 30-tki większość kontaktów się zaczyna urywać. Priorytet przejmują żony, dzieci i praca. Ludzie zaczynają utrzymywać tylko te znajomości które im się potencjalnie opłacają. To jest największy problem w byciu singlem - samotność.