@moll tego się właśnie obawiałem

@rain audiobook podobno miał nominację na książkę roku empika, więc może jakoś lepiej się tego słucha niż czyta? Może po prostu nie jestem tak jak pisałem osobą docelową

@nobodys no ja w tej książce odnajduję w zasadzie swoją historię rodzinną. W końcu jak 90% społeczeństwa wywodzę się z "chłopstwa". Podobnie zresztą jak w drugiej książce tej autorki poświęconej służącym.

@smierdakow to jest nowa odmiana chłopofilii - inteligentom od 2-3 pokoleń powypadało z szaf chłopskie pochodzenie i teraz muszą się z tym "uporać". Kiedyś to był wstyd i pewnie sami jeszcze gdzieś do lat dziewięćdziesiątych wyśmiewali "wsioków" w swoich klasach w szkole średniej i w grupach na studiach (jak ktoś się wygadał albo za mocno zaciągał), a że teraz moda na genealogię do czasów Mieszka I to i tych biednych chłopów w drzewie genealogicznym trzeba zracjonalizować.

W sumie pięknie pokazane, że szybki awans społeczny jest tak samo szkodliwy jak mezalians

@smierdakow Coś w tym jest. Wczoraj wolałem sobie przypomnieć ten film (który też dostał kiedyś oscara) niż coś nowego. https://www.imdb.com/title/tt0405094/

Z książkami chyba podobnie nie będę się już tak napalał na nowości.

@moll ja tam jestem "inteligencją" w pierwszym pokoleniu i nigdy się nie wstydziłam swego "chłopskiego" pochodzenia. Nawet zabawne było zobaczyć zmieszanie na twarzach tych, którzy dowiadywali się, że pochodzę z małej, prowincjonalnej wsi, a jestem doktorem. Trzask przepalanych styków był niemal jak muzyka.

@rain a to mi nie mów, bo miałam to samo xD chociaż bez tytułu doktora

@moll ale jak chodziłam do podstawówki to dzieci ludzi pracujących w PGR uważały się za lepsze ode mnie, bo moi rodzice byli "tylko" rolnikami. Czyli robili to samo co ich rodzice, ale na własny rachunek.

@rain PGR to był stan umysłu xD bycie kułakiem nie było łatwe... Moi dziadkowie do dzisiaj wspominają, jak kolektywizacja nie wyszła, i w szkole nauczycielka kazał im rysować rolnika siedzącego na workach zboża i robić nad tym napis "mam, ale nie dam"

@moll chyba bardziej chodziło o to, że moi rodzice hodowali zwierzęta, a to nie jest "czysta" praca. No ale co innego, gdy się pracuje nie przy np. 10 krowach, ale 100, no wtedy to jest wyższy level wszystkiego.

Ale fakt - moje dzieciństwo przypadało na lata 90. czyli już po transformacji, a mentalność rodem z PGRu miała się świetnie.

@rain na PGRze nie mieli chlewni i obory? Bida jakaś. W tym koło nas było wszystko. Majątek komuniści przerobili na PGR, także ci co wcześniej byli robotnikami folwarcznymi zostali na swoim.

@moll ależ były Tylko że u nas to wszystko było w podwórku, zaś te dzieci mieszkały sobie niemal jak w mieście - w blokach. Czyż nie było to takie bardziej "fancy"? I wtedy, zaszczuta przez "koleżanki i kolegów" z klasy miałam swego rodzaju skrywane pretensje do rodziców o to, że np. nie poszli do "normalnej" pracy. Zwłaszcza, że byliśmy bardzo biedni. Co też było dobrym motywem, żeby mi trochę podokuczać. Ech, good ol' days. XD

W zasadzie ten PGR też był zrobiony na miejscu jakiegoś majątku - np. nasza szkoła była w starym pałacu albo dworze, ogólnie - bardzo fajnym, choć ograbionym z wszystkich dekoracyjnych elementów i wyposażenia. Chyba należał do jakiejś niemieckiej rodziny, ale nie wiem dosłownie nic o niej.

U Ciebie to pewnie był jakiś polski majątek?

@rain koło mnie były 2 majątki. Ten co go na PGR przerobili to przechodził z rąk do rąk, raz był niemiecki, raz polski właściciel. Tam był koło zabudowań folwarcznych piękny pałac, z parkiem i wielkim sadem, ale podczas wojny został uszkodzony, potem wyszabrowane co się dało i aktualnie to nie wiem czy ta jedna ściana co ją pamiętam nadal stoi. Za to ten drugi majątek był od zawsze w polskich rękach, ale go rozparcelowano jeszcze bodaj za II RP, więc nie było potem z czego PGR-u robić, a ludzie do kolektywu też nie chcieli, ledwo kółko rolnicze udało się utworzyć, a i to opornie. Parcele pokupowali Niemcy w międzywojniu, a jak uciekli przed bratnim narodem to potem Bose Antki od za Buga podostawali te gospodarstwa w odszkodowaniu za te co zostawili po zmianie granic po IIWŚ

@moll czyli też pochodzisz z miejsca, gdzie przemieszano ze sobą ludzi z najprzeróżniejszych zakątków?

@rain tak. "Rdzenna" ludność, trochę wymieszana z Niemcami, osadnictwo zza Buga, a rodzina mojej mamy (żeby było weselej) to górale, którzy w ramach osadnictwa na poniemieckich gospodarstwach przejechali cały kraj, mimo że tam gdzie mieszkali Polska była przed wojną

U Ciebie co wymieszane?

@moll ludzie "zza Buga": jedni przyszli z armią Berlinga, inni sami (tzn. pewnie ich przesiedlono) gdzieś "od Wilna" (nawet zakładali różne stowarzyszenia "kresowiaków"), niektórzy zaś przyszli sami z Ukrainy. Dalej: ludzie ze "starych terenów" (czyli z Podlasia), miejscowi, czyli "Mazurzy" i wreszcie jakieś niedobitki z centralnej Polski, którzy nie mieli do czego wracać, bo wszystko było w ruinie. Niemców jako takich nawet nie było. Tzn. ja już ich nie pamiętam, ale moi rodzice chyba też nie, choć to chyba specyfika mojej okolicy, bo ogólnie w północno-wschodniej Polsce mieszkali przecież nawet jeszcze do lat 70.

To był taki misz-masz, że nawet nie wytworzył własnej "gwary", w efekcie zawsze mówiłam takim "hoch polnisch", aż się ludzie na studiach dziwili, że nie mam w ogóle żadnego "dziwnego akcentu", bo właśnie tego się spodziewali.

@rain nieźle! U nas za to na polskim w podstawówce piłowali prawidłowe stawianie akcentów w języku polskim. Jak rozmawiam z babcią to mój mąż nie nadąża momentami, bo się przełączam na gwarę i trochę inną intonację.

@moll w obecnych czasach jak pisałaś "chłopofilii", ale też "regionofilii" to jest po prostu awangarda Na studiach (studiowałam na drugim końcu Polski) spotkałam chłopaka, który mieszkał jakieś 30 km ode mnie i on miał akcent. Ale on już był z Podlasia.

@rain u mnie w szkole było wychowanie regionalne zanim było to modne xD

@moll wow, to już nawet awangarda awangardy U nas nie można było tego zrobić (jeśli nie chciało się zakłamywać historii), bo nikt w zasadzie nie znał kultury naszego regionu. Choć - w naszej wsi od lat funkcjonuje zespół ludowy (nawet przez kilkanaście lat było ich dwa - baby się pokłóciły i nastąpiła secesja :P) ale nie bardzo wiem z jakiego regionu są ich stroje i piosenki. Zresztą - i tak wszystkie brzmią jakby to była jedna i ta sama pieśń żałobna.

@rain u nas były nawet konkursy wiedzy o regionie, a raz mnie dyrektorka z matką wystroiły w strój ludowy jak odbierałam nagrodę w ogólnopolskim konkursie. Wstyd jak cholera, wszyscy normalnie, a ja westka, podółek i wianek xD i fartuszek, zapomniałam o fartuszku!

@moll a buty? Jakieś chodaki czy coś?

@rain na szczęście własne xD a do stroju obowiązywały takie w albo nad kostkę, żadne chodaki