Druga połowa lat trzydziestych XX wieku w Europie przyniosła dynamiczne zmiany gospodarcze, polityczne i społeczne. Kryzys gospodarczy po 1929 roku osłabił wiele państw, lecz Niemcy i Polska w różny sposób zareagowały na wyzwania tego okresu. Niemcy, kierowane przez narodowych socjalistów, zdecydowanie podporządkowały gospodarkę celowi zbrojeń, i ekspansji. Polska natomiast, będąc państwem młodym, dopiero budującym fundamenty nowoczesnego przemysłu, próbowała równoważyć rozwój cywilny z rosnącą koniecznością inwestycji w obronność. Mobilizacja gospodarki Polski we wrześniu 1939 r. była niemożliwa, z uwagi na wątłą sieć infrastruktury.
Niemcy, po przejęciu władzy przez Hitlera, prowadziły ostrą przebudowę struktury gospodarczej. Państwo silnie ingerowało we wszystkie obszary życia ekonomicznego. W 1936 roku wprowadzono Vierjahresplan trwający cztery lata, którego celem było przygotowanie kraju do wojny i osiągnięcie samowystarczalności. Podkreślono priorytet dla przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego. Aktywnie rozwijano hutnictwo, przemysł chemiczny, maszynowy i motoryzacyjny. Państwo dążyło do autarkii, inwestując w syntetyczną produkcję paliw i kauczuku, ograniczając import surowców. Tanie surowce stały się podstawą budowy potęgi militarnej, co zapewniło szybkie wzmocnienie potencjału armii. [...]
#historia #historiapolski #xxwiek #iiwojnaswiatowa #gospodarka #przemysl #ekonomia
