1718 + 1 = 1719

Tytuł: Biały głód

Autor: Aki Ollikainen

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: ArtRage

Format: książka papierowa

ISBN: 9788367515047

Liczba stron: 108

Ocena: 3/10

Finlandia, rok 1867. W kraju panuje klęska głodu, spowodowana słabymi zbiorami we wcześniejszych latach, powodem których były z kolei były ciężkie i długotrwałe zimy. Wieśniaczka Marja porzuca umierającego męża i wraz z dwójką dzieci wyrusza pieszo do Sankt Petersburga w nadziei na znalezienie tam jakiejś pracy i, przede wszystkim, jedzenia.

Nie sugerujcie się blurbami, które porównują tę książeczkę z Drogą i pieją z zachwytu, że autor był nominowany do Bookera. Biały głód to typowa przeintelektualizowana literatura dla niezbyt lotnych Juleczek alternatywek z MISH. Temat wydawał się odpowiedni dla mrocznej, wstrząsającej opowieści, czegoś w duchu Terroru Simmonsa, tymczasem wyszła historia miałka i równie emocjonująca, co grzybobranie. Narracja poszatkowana, dużo fragmentów, które się powtarzają, dwa pozostałe główne wątki – Teo i jego brata Larsa oraz Senatora – właściwie nie wiadomo po co umieszczone w tej powieści, żeby pokazać, że głód dotknął tylko biedotę, ale burżuazji i arystokracji siedzącej w dużych miastach już nie? Wow, odkrycie stulecia. No ale czego się spodziewać po powieści, gdzie już na pierwszych stronach mamy scenę, w której lekarz podczas badania ginekologicznego pacjentki strzela jej przy okazji palcówkę?

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter