„Astfgl rozejrzał się wśród wirujących obłoków gazowych. Przynajmniej trafił we właściwe miejsce. Koniec wszechświata był wydarzeniem, którego nie można przypadkiem ominąć (...) - Jest tu kto? - zapytał. TAK. Głos zabrzmiał tuż przy jego uchu. Nawet władcom demonów zdarzają się lodowate dreszcze. - Ale oprócz ciebie – dodał szybko. – Widziałeś kogoś? TAK. - Kogo? WSZYSTKICH.”

Eryk

#uuk

„To tylko posąg, przekonywał sam siebie Rincewind. Nie jest prawdziwy. Stworzyli go z wyobraźni, to wszystko. - Co to jakmutam jest? – spytała papuga. - To ich bóg. - Żartujesz? - Nie, poważnie. To Quelcamisoatl. Pół człowiek, pół kura, pół jaguar, pół wąż, pół skorpion i pół szalony. Papuga poruszyła dziobem, obliczając w pamięci. - To razem w jakjejtam daje trzech morderczy maniaków. - Tak, to się mniej więcej zgadza – przyznał posąg. - Ale z drugiej strony – zapewnił z naciskiem Rincewind – uważam za niezwykle ważne, by ludzie mieli prawo praktykowania kultu w zgodzie z własną tradycją. A teraz chyba już pójdziemy, więc... - Proszę nie zostawiajcie mnie tutaj! – jęknął posąg. – zabierzcie mnie ze sobą. - Może być trudne, hm, bardzo trudne...- Rincewind cofnął się nerwowo. – Nie chodzi o mnie, rozumiesz, ale tam, skąd pochodzę, powszechne są rasowe uprzedzenia wobec trzydziestostopowych osób z kłami i szponami i naszyjnikami z czaszek na całym ciele. Obawiam się, że miałbyś problemy z adaptacją. Papuga dziobnęła go w ucho. - Głos dobiega zza posągu, ty durny jakmutam – zaskrzeczała.”

**Eryk (1990) ** #uuk

Kotara odsunęła się z szelestem. Za nią siedziała kobieta: pulchna, przystojna, choć o nieco wyblakłej urodzie, w czarnej sukni i ze śladami wąsika nad górną wargą. Za nią chowało się kilkoro dzieci w różnych rozmiarach. Rincewind naliczył ich przynajmniej siedmioro. - Kto to? - zainteresował się Eryk. - Ehem - odpowiedział Rincewind. - Myślę, że to chyba Eleonora Tsortiańska. - Nie żartuj - szepnął chłopiec. - Wygląda jak moja mama. Eleonora była dużo młodsza i bardziej... Głos go zawiódł. Wykonał rękami kilka falistych ruchów, sugerujących kształt kobiety, która zapewne nie potrafiłaby utrzymać równowagi. Rincewind starał się nie patrzeć na sierżanta. - Owszem - zgodził się, czerwieniejąc trochę - Widzisz, tego... Hm... Masz absolutną rację, ale hm, oblężenie trwało bardzo długo, prawda, więc przy tym i owym... - Nie wiem, co to ma do rzeczy - stwierdził surowo Eryk. - Klasyka nic nie wspomina o dzieciach. Piszą, że przez cały czas snuła się po wieżach Tsortu i rozpaczała po utraconej miłości. - No cóż, przypuszczam, że trochę rozpaczała - zgodził się Rincewind. - Tyle, że nie można rozpaczać bez przerwy, a na tych wieżach było pewnie dość chłodno. _- Od snucia się można się ciężko pochorować - kiwnął głową sierżant. _ Lavaeolus z namysłem przyglądał się kobiecie. Wreszcie podszedł i skłonił się. - Przypuszczam, że wiesz po co przybyliśmy, pani. - Jeśli dotkniecie moich dzieci, zacznę krzyczeć - oznajmiła zimno Eleonora. Po raz kolejny Lavaeolus wykazał, że obok znanych umiejętności taktycznych cechowała go wyraźna niechęć do marnowania przemowy, którą ułożył sobie w głowie. - Piękna panno - zaczął - Pokonaliśmy wiele niebezpieczeństw, by Cię uratować i oddać w ramiona ukochanego... - Głos mu się załamał - Hm... ukochanej rodziny. Tego... Wszystko to poszło całkiem nie tak jak powinno, prawda? - Nic nie poradzę - odrzekła Elenora. - Oblężenie trwało strasznie długo, król Mauzoleum był bardzo miły, a Efebie i tak nigdy mi się nie podobało.

Eryk (1990) #uuk

Demony istnieją na Dysku co najmniej tak długo jak bogowie, których pod wieloma względami przypominają. Różnica jest zasadniczo taka, jak między terrorystami a bojownikami o wolność.

Eryk (1990) #uuk

Żadni wrogowie nie zdobyli jeszcze Ankh-Morpork. To znaczy owszem, formalnie tak, nawet dość często. Miasto chętnie witało szastających pieniędzmi barbarzyńskich najeźdźców, a ci po kilku dniach odkrywali ze zdumieniem, że ich własne konie już do nich nie należą, a po paru miesiącach stawali się kolejną mniejszością etniczną, charakteryzującą się własnym stylem graffiti i własnymi sklepami spożywczymi.

Eryk (1990) #uuk

„Rincewind zawsze był tchórzem. To było bezpieczniejsze.”

Eric (Eryk) — 1990 #uuk

„Wielokrotne wykrzykniki”, mruknął z dezaprobatą, „to pewny znak chorego umysłu.”

-Eryk (1990) #uuk

„W końcu uznano, że jeśli wyśle się naprawdę wielkie zastępy ludzi, by szturmowali górę, to wystarczająco wielu zdoła przeżyć spadające głazy, by zdobyć twierdzę. Na tym w gruncie rzeczy opiera się całe myślenie wojskowe.”

-Eryk (1990) #uuk

Prawda jest taka, że każdy duży zbiór nawet zwyczajnych książek deformuje przestrzeń, o czym łatwo się przekonać, odwiedzając jeden z tych naprawdę staroświeckich antykwariatów - jeden z tych, które wyglądają jak zaprojektowane przez M. Eschera, kiedy miał zły dzień, mają więcej schodów niż podestów i długie rzędy półek kończące się małymi drzwiczkami, z pewnością zbyt niskimi, aby przeszedł przez nie pełnowymiarowy człowiek. Tłumaczy to następujące równanie: wiedza = potęga = energia = materia = masa. Dobra księgarnia to po prostu elegancka czarna dziura umiejąca czytać.

-Straż!Straż! (1989)

#uuk

„Miasto było… było czymś. Trzeba było je znać, trzeba było je kochać albo nienawidzić, trzeba było zrozumieć jego sposób bycia. Nie dało się z nim walczyć.” Straż! Straż! (Guards! Guards!, 1989)

#uuk

„– Widzisz, na tym to polega. Ludzie śnią. Wymyślają to, czego potrzebują, i tacy się stają. Chcesz bogów? To my ich tworzymy. Tym się właśnie zajmujemy.”

— Straż! Straż! (1989) #uuk

„– Powód, dla którego frazesy stają się frazesami, jest taki, że są młotkami i śrubokrętami w skrzynce narzędziowej komunikacji – powiedział Carrot z dumą, cytując coś, co kiedyś przeczytał.”

Guards! Guards! (1989) — Straż! Straż! (1989) #uuk

„Jeśli coś przygnębiało go bardziej niż jego własny cynizm, to fakt, że często i tak nie dorównywał cynizmowi prawdziwego życia.”

** — Straż! Straż! (1989)**

#uuk

„Miasto było… cóż, było czymś. Było wieloma rzeczami naraz. Miejscem, gdzie ludzie zostali wrzuceni razem i jakoś potrafili to wszystko utrzymać w kupie – przeważnie, wbrew wszelkim przeciwnościom.”

— Straż! Straż! (1989) #uuk

„Mówi się, że wszystkie drogi prowadzą do Ankh-Morpork, i to prawda, bo wszystkie również od niego odchodzą. Ludzie, którzy tu przybywają, są dokładnie równoważeni przez tych, którzy stąd uciekają.”

— Straż! Straż! (1989)

#uuk

“Ludzie, którzy chcą podzielić się z tobą swoimi poglądami religijnymi, prawie nigdy nie chcą, żebyś podzielił się swoimi z nimi.”

-Straż! Straż! / Guards! Guards! (1989) #uuk

„Trudno określić jego wiek. Ale sądząc po cynizmie i zmęczeniu światem, będących odpowiednikiem datowania węglem dla ludzkiej osobowości, miał jakieś siedem tysięcy lat.”

— Straż! Straż! (1989) #uuk

„– Nie możesz jej tego dać! – krzyknęła. – To niebezpieczne!– To miecz – odparł czarodziej. – Nie mają być bezpieczne.”

— Straż! Straż! (1989) #uuk

„Powodem, dla którego frazesy stają się frazesami, jest to, że są młotkami i śrubokrętami w skrzynce narzędziowej komunikacji.”

— Straż! Straż! (1989) #uuk