Karol Bąk
''Anioł'', 2019
100 x 100 cm, olej na płótnie

Jakub Różalski
Buka

Jakub Różalski
1920 - Kosciuszko Squadron
New illustration from my 1920+ series and 'Scythe' game. First in a series of illustrations that are my tribute to the American volunteers and Polish pilots from 7th Air Escadrille - Kościuszko Squadron, who fought and died for Polish independence during the Polish - Bolshevik war (1919 - 1921), great respect!
Źródło/ więcej prac: https://jrozalski.com/projects/aYq8J

Edward Okuń (1872 - 1945)
Sen Paganiniego
1898 rok, olej na płótnie, 184 x 139 cm,
Muzeum Lubelskie
Edward Franciszek Mateusz Okuń (ur. 21 września 1872 w Wólce Zerzeńskiej koło Warszawy, zm. 17 stycznia 1945 w Skierniewicach) – polski malarz i ilustrator tworzący w stylu secesji (...)
Urodził się w rodzinie szlacheckiej herbu Belina. Jako dziecko osierocony przez ojca i matkę, wychowywał się u dziadków ze strony matki. Odziedziczywszy duży majątek wcześnie zaczął pobierać lekcje rysunku u znakomitych malarzy. W 1890-1891 studiował w Warszawie w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona, w latach 1891-1893 pod kierunkiem Izydora Jabłońskiego i Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Naukę kontynuował w Monachium i Paryżu. W 1897 pojechał studiować w szkole Hollósy'ego, przebywał też na Węgrzech, gdzie Hollósy założył kolonię artystyczną. Od 1898 przez 20 lat mieszkał w Rzymie, podróżował też do Sorrento, Amalfi, Capri, zwiedzał Wenecję, Padwę, Rawennę, Florencję i Sienę. Uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie oraz był współzałożycielem loży wolnomularskiej „Polonia”.
Do Polski powrócił w 1921 i osiadł w Warszawie. Od 1925 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych im. W. Gersona w Warszawie, w latach 1933-1934 – jej dyrektorem. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Wraz z przyjaciółmi założył lożę masońską „Kopernik”. Był wiceprezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. podczas dorocznego otwarcia Salonu Zachęty był świadkiem zamachu malarza Eligiusza Niewiadomskiego na prezydenta Gabriela Narutowicza i wraz z jednym z adiutantów prezydenta pochwycił Niewiadomskiego.
Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim przeniósł się do Skierniewic, gdzie zginął w styczniu 1945 od przypadkowej kuli na ulicy. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera A-5-26/27)
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Oku%C5%84

Wojciech Siudmak

Włodzimierz Kukliński
Długa trawa
50 X40cm, olej na płótnie
Profil artysty: https://www.facebook.com/profile.php?id=100000781295881

Tomasz Alen Kopera
B14
Olej na płótnie
76 x 91 [cm]
2014

Tomasz Alen Kopera

Karol Bąk
Nadzieja na wiatr ,
olej na płótnie 70 x 70 cm

Krzyż w zadymce – obraz olejny autorstwa Józefa Chełmońskiego z roku 1907, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie[1].
W twórczości swojej Chełmoński kilkakrotnie sięgał po tematykę religijną. Uważał malarstwo za rodzaj artystycznej misji i religijnego posłannictwa. Po jednej z wizyt na pobliskiej plebanii, u swego przyjaciela księdza Barnaby Pełki w Ojrzanowie, powiedział do Pii Górskiej te słowa:
Widzi pani: pole i rosa. Zdaje się nic, a to bardzo trudno oddać taką szarość. Ludzie są idioci! Myślą, że tylko ten służy Bogu, kto się na klęczkach modli, a ja mówię, że wymalowanie takiego pola z rosą, to jest służba Boża i może lepsza od innej!
Obraz przedstawia opierający się podmuchom wiatru krzyż przydrożny. Panująca zadymka potęguje mistyczne przeżycie wszechogarniającej obecności Boga w naturze. Jako pamięciowy model, przy malowaniu obrazu, posłużył artyście krucyfiks z kościółka w Boczkach koło Łowicza.
Źródło: Wikipedia

Wiktor Adam Malinowski (1829-1892)
Skaliste wybrzeże. Nokturn, 1872
Olej na desce, 36.5 x 68.8 cm
"Efektowny nadmorski pejzaż nocny, mimo dość późnej daty, utrzymany jest jeszcze w duchu malarstwa romantyków. Poszarpane nadbrzeżne skały Helgolandu, które artysta znał raczej z przekazów ikonograficznych niż a autopsji, oświetla zimne światło wynurzającego się zza chmur księżyca; po wodzie ślizgają się srebrne refleksy księżycowej poświaty, a na brzegu czerwonawym blaskiem tli się ognisko rozpalone przez żeglarzy. Malinowski sugestywnie oddaje senny nastrój księżycowej nocy, a godząc odmienne źródła światła rozwiązuje jednocześnie trudny problem malarski. Można tu mówić o „efektach scenicznych”, naturalnych dla artysty, który zajmował się dekoracją teatralną"
Wiktor Adam Malinowski (również jako Adam Wiktor Malinowski) (ur. 13 grudnia 1829 w Lublinie, zm. 4 maja 1892 w Warszawie) – polski malarz i dekorator teatralny.
Życiorys
Syn Franciszka Malinowskiego i Józefy z Majewskich. Uczył się w rodzinnym mieście, był pomocnikiem geometry, a także pracował w fabryce pozłotniczej należącej do ojca, który równocześnie nauczał go rysunku. W tym czasie malował krajobrazy i szyldy, następnie pobierał lekcje rysunku u I. Urbańskiego i S. Morawskiego. Z początkiem 1851 został zatrudniony w dekoratorni teatrów warszawskich jako pomocnik Antonio Sacchettiego, który również był jego nauczycielem, ponadto pobierał lekcje u Józefa Głowackiego. Następnie wyjechał do Wiednia, gdzie studiował i pracował jako dekorator teatrów cesarskich pod kierunkiem Johanna Kautsky'ego. Po powrocie do Warszawy uczył się w Szkole Sztuk Pięknych, o ok. 1865 rozpoczął samodzielną pracę dekoratora. Prawdopodobnie Wiktor Adam Malinowski stworzył w sezonie 1866/67 dekorację tj.salę renesansową i francuską do wystawianego przez teatr lubelski dramatu "Ludwika de Lignerolles". W 1872-1888 pełnił obowiązki naczelnego dekoratora Warszawskich Teatrów Rządowych tj. Teatru Wielkiego, Rozmaitości i Letniego[1]. W 1872 przygotował dekorację, przystawki i kurtynę dla teatru lubelskiego oraz dekoracje i kurtynę dla teatru w Ciechocinku. W 1874 stworzył projekt i namalował kurtynę dla Teatru Rozmaitości, na której umieścił wizerunki ojców teatru, polskich i światowych dramatopisarzy. Poza działalnością dekoratora zajmował się malarstwem sztalugowym, tworzył pejzaże i sceny rodzajowe. Jego prace były wystawiane od 1863 w Zachęcie, Salonie Krywulta i w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie[2]. Tworzył również polichromie m.in. w kościołach w Zycku Polskim i Osmolinie. Prowadził kursy rysunkowe, do jego uczniów należeli m.in. Józef Guranowski, Karol Klopfer i Aleksander Kozłowski.
Źródło: Wiki/ AgraArt

Dariusz Zawadzki (ur. 1958), Polska
''The Last Rites''
akryl, olej płyta 103x120
Dariusz Zawadzki urodził się w Szczecinie w 1958 roku. Od dzieciństwa uważany był za osobę o niezwykłej wrażliwości na otaczający świat. Jego prace są powszechnie podziwiane za to, że potrafią głęboko poruszać widzów zawartymi w nich uczuciami i emocjami, jak i dużą dbałością o szczegóły malarskie. Jego styl artystyczny jest wyjątkowy. Dariusz Zawadzki szybko staje się jednym z najpopularniejszych malarzy fantasy na świecie. Jego surrealistyczne obrazy sprzedają się często, zanim zostaną skończone przez artystę.
Maluje techniką olejną, zwykle na płycie pilśniowej. Jego obrazy mają cudowną klasyczną fakturę i głębię, wyróżniają się niezwykłą metaforą i paletą barw. Zawadzki jest również znakomitym rzeźbiarzem.
Odkąd byłem dzieckiem, miałem różne wizje i sny, które budowały surrealistyczne światy w mojej wyobraźni. Te światy były pierwsze, a potem odczułem potrzebę ich wyrażania przez rysowanie. Kiedy miałem jedenaście lat, zacząłem malować. Chciałem pójść do szkoły artystycznej, ale powiedziano mi, że mój wzrok jest na to za słaby. Cóż, nie mogę się z tym zgodzić… Od tamtego momentu uczyłem się sam. Nie żałuję, że wybrałem tę drogę. Była pewnie trudniejsza, ale pozwoliła mi rozwinąć własne techniki.
Nigdy nie używam szkicownika, ponieważ nie chcę się zmuszać do odtwarzania na obrazie czegoś, co już narysowałem na papierze. Najbardziej lubię ten moment, gdy stoję przed białą, czystą płytą, kiedy dopiero zaczynam malować. Wtedy jednocześnie wiem i nie wiem, co się wynurzy z tej bieli. Czuję, co chcę namalować, ale jeszcze nie wiem, jak to będzie wyglądać.
Źródło: zawadzkiart.pl

Karol Bąk
Nie znam tytułu
Karol Bąk urodził się 30 maja 1961 roku w Kole w województwie wielkopolskim. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu i otrzymał dyplom wystawiennika wnętrz. W 1984 roku rozpoczął studia na Wydziale Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu). Artysta od początku wiedział, jaką drogę kształcenia pragnie wybrać – Malarstwo, Grafika, Rzeźba był to kierunek prestiżowy i postrzegany jako „kierunek czystej sztuki”. Wiedział, że to najwłaściwszy dla niego wybór. Studia ukończył w 1989 roku dwoma dyplomami z wyróżnieniem, zarówno z grafiki, u profesora Tadeusza Jackowskiego, jaki i z rysunku, w pracowni profesora Jarosława Kozłowskiego.
Źródło: https://karolbak.com/biografia-pl/