Zwierzaki

Oto moja Bastet-Szeri. Jej imię oznacza po staroegipsku "Mała Bastet". Bastet oczywiście była egipską boginią miłości, radości, zdrowia i tańca. Bastet jakoś mniej więcej rok temu przyniósł mi przyjaciel który pracuje na fabryce. Ktoś ją, i jej brata, tam wyrzucił. Ją udało się złapać niedługo po zauważeniu. Bardzo ciekawie przyglądała się maszynom. Jej brat bardzo się bał, ale na szczęście nic mu się nie stało, po akcji ratunkowej zabrał go do domu jeden z robotników. Mój przyjaciel zabrał Bastet dla mnie, ponieważ wiedział że chcę mieć czarnego kota. A jej właśnie dlatego nikt nie chciał, - bo czarna i kotka. Kiedy pierwszy raz wziąłem ją na ręce od razu przytuliła swoją małą główkę do mojej piersi i zaczęła mruczeć. Wszyscy domownicy (czyli babcia i druga kotka Merit, o której innym razem) od razu ją pokochali. Bastet, kiedy już do mnie trafiła, była ślepa na prawe oko. Weterynarz stwierdził że przebiła sobie tą czarną część oka, którą się widzi, i ona wylała się do tej kolorowej części oka (sorry, nie wiem jak to sie nazywa, ale wiadomo o co chodzi xD ). Kotka pomimo że je bardzo, bardzo dużo, do tego stopnia że czasami mam wrażenie że byłby w stanie zjeść całą świnię, to prawie w ogóle nie urosła. Poprawka, urosła, ale tylko w szerz ;D Wciąż jest taka malutka jak była kiedy dostałem ją rok temu, a kiedy ona miała ok. 6 miesięcy. Dzisiaj zjadła obiad z pokrojonej w kostkę surowej piersi kurczaka. Zjadła całą garść, jak zjadła to wyskoczyła na stół i ściągnęła z mojego talerza jajko sadzone i zjadła je na podłodze, później jeszcze wróciła po fasolkę szparagową, ale już jej nie dałem xD Poniższe zdjęcia przedstawiają omawianą Bastet :D To po lewej zrobiłem dzisiaj, a to po prawej kilka dni po tym jak przyjaciel mi ją przyniósł. Na koniec dodam że kotka doskonale jest świadoma swego dobrego losu i mam wrażenie że każdego dnia próbuje mi się za to odwdzięczyć. Zawsze rano kiedy się budzę wskakuje na łóżko się ze mną przywitać. Czasem ze mną śpi. Czasem przychodzi jak czytam książki czy siedzę przed komputerem i się przytula, a jak wychodzę i zostawiam kotki same, to miauczą za mną jakby nie chciały żebym szedł. A kiedy wracam, obie mnie witają. Ale może już wystarczy, bo rozpisałem się bardziej niż zamierzałem :D

Kilka dni temu zaczęliśmy nagrywać materiał do filmu o sytuacji psów na wyspie Curaçao (Karaiby). Okazuje się iż w tym relatywnie cywilizowanym kraju pewna cześć populacji nie postrzega psów jako istoty rozumne zdolne do cierpienia. Efektem tego są całe mioty liczące kilka/naście szczeniąt zdychające obok matki która jest na łańcuchu. Są także sytuacje gdzie obroża nie jest zmieniana i psy się duszą miesiącami, po czym mają zdeformowaną szyję... Znajdują się ponoć także wysypiska gdzie często wyrzucane są martwe psy. Na wyspie jest ok 160 000 mieszkańców i ok 50 000 domostw. Podczas gdy oficjalnie wiadomo o 90 000 psów. Wielu mieszkańców także mieszka w wielorodzinnych domach i wiele rodzin nie posiada psa. Efekt końcowy jest taki iż są domy z trzema, czterema czy nawet pięcioma psami, bez tresury, często bez szczepień i odrobaczania ani kastracji, co po jego wyrzuceniu na bruk lub ucieczce powoduje zapłodnienie bezdomnych samic. Na wyspie jest obecnie garstka organizacji które starają się rozwiązać sytuację, ratują zwierzaki, starają się edukować populację i niestety także kilka sztuk miesięcznie muszą uśpić gdy pies jest kompletnie niereformowalny, a jest ewidentnie groźny dla otoczenia. Pracujemy aby stworzyć krótszą i uaktualnioną wersję holenderskiego filmu dokumentalnego o tejże sytuacji, który możecie obejrzeć pod linkiem poniżej (można włączyć napisy oraz w opcjach youtube auto translate na angielski lub polski, choć średnio to wychodzi). Zastrzegam jednak iż niektóre sceny są 18+ i że ja osobiście nie dałem rady obejrzeć całego bo serce się łamie. https://youtu.be/Yixn-Q37Sqw Za około dwa tygodnie wydamy własny film w tym temacie i mamy nadzieję iż okaże się że sytuacja uległa poprawie.