@Pjorun 

Tyle lat drogi, i ani jednej przeszkody, by

Przeszkody mogły być, np inne czarnen dziury lub inne masywne obiekty.

Wtedy dochodzi do soczewkowania grawitacyjnego i światło i tak do nas doleci.

@Pjorun najlepsze jest to, że to co widzimy to nie cały wszechświat, a wyłącznie widzialny wszechświat.

A za X miliardów lat cokolwiek co będzie żyć na Ziemi (czy gdzieś w naszej galaktyce) nie zobaczy nic, bo wszystko się rozszerza, odsuwa od siebie i w końcu to będą takie odległości, że będzie tylko pustka. Jedna galaktyka, w której jest obserwator i pustka na miliardy lat świetlnych wokół.

Masakra.

W zasadzie ludzkość żyje w najlepszym okresie do obserwacji, wciąż sięgamy niemal do początków, jednocześnie jednak to co możemy zaobserwować to kula o średnicy 92 miliardy lat świetlnych. Całość jest być może nieskończona, a jeśli nawet skończona to sporo większa niż to co możemy obserwować... To tak jakby kulę z siatki (gdzie siatka to granica tego co widzimy) wrzucić do akwarium. A teraz sobie wyobraż, że to może nie akwarium, a jezioro... Morze... Ocean. Masakra

@conradowl Pustka wg. obecnych modeli kosmologicznych które jednak nie są takie pewne. Rzeczy które poszły dalej jak teoria względności nie zawsze są wielokrotnie potwierdzone.

@dsol17 na razie ekspansja wszechświata jest pewna, to że w końcu pomiędzy galaktykami odległości będą zbyt duże by coś obserwować to jest pewnik. O ile wszystko się będzie rozszerzać. Niemniej nam to nie grozi, najpierw zderzenie z Andromedą, czego Ziemia może nie przetrwać

@Pjorun do takich rozmyślań, zawsze lubię dziabnąć buszka albo dwa.

@conradowl Niby są mega niskie szanse na jakiekolwiek zderzenia w takim łączeniu. Co nie oznacza, że ziemia przetrwa, bo możliwe że orbita się jakoś zdestabilizuje. Mimo to, chciałbym żyć tak w momencie kiedy zostanie niewiele lat do zderzenia, że andromeda zajmowałaby pół nieba. Kurwa mać, ale to byłby widok.

@Pjorun to byłoby zajebiste, a do tego można by latać na inne układy przed zderzeniem