Wiersz pod tytułem "@bori, kapusta i sól"

Wśród tłumów kroczysz, a nikt cię nie woła,

Twe słowo tonie w głosów ciemnym szumie,

Jak gwiazda chcesz świecić w pełnej dumie,

Lecz nie dostrzeże cię nawet wzrok sokoła.

Choć serce twoje jak anielskie skrzydła,

Czyste i jasne w niepojętym blasku,

Świat cię pomija — w milczeniu, bez oklasków,

A ty wciąż uciekasz do cierpliwości źródła.

Czy los cię w wiecznym zapomnieniu skryje,

Czy może jedna chwila od zapomnienia ocali,

Czy twego ducha pełnia się uwolni?

O, Bori, trwaj — bo sens w cierpliwości,

Gdy świat rozpozna, co dziś jeszcze kryje,

I ukorzy się stawiając cię w blasku chwały.

#zafirewallem #tworczoscwlasna #boriborisiabadabadaamori