Uwielbiam reportaże o ZSRR (ipn. ZSRS).

>„Łzy mosiężnego Lenina. Opowieść o rodzinach Muchosrańska"

>staruszka Polina Iwanowna siedzi przed rozpadającą się chatką pamiętającą cara

>„nie było piękniejszego miejsca do życia niż Muchosrańsk"

>następne trzy strony to badania wskazujące, że Muchosrańsk był drugim najbardziej zanieczyszczonym miasteczkiem po Atomopizdziecku

>lasek, plaża, jeziorko świecące po nocach

>„może i bił, pił i zdradzał, ale jaki był przystojny za młodu"

>rozdział o historii zwalczania przemocy domowej w ZSRR (dwa plakaty i kampania, że w USA to biją żony i czarnych)

>zabrudzony przez gołębie pomnik krasnoarmiejca

>„jak brat mój Sierioża wrócił z Berlina, przywiózł po zegarku dla każdego"

>obecnie prawnuk Sierioży wykrwawia się pod Czirnojibawką

>rozdział o sile realnej wynagrodzeń w fabryce socjalizmu i czarnym rynku za Chruszczowa

>przed chatką przechodzi Wowa z powiększonym zestawem wad rozwojowym (jego matkę ewakuowano z Czarnobyla za późno)

>„myśmy naprawdę wierzyli, że mieszkamy w najlepszym państwie, w mirie analogow niet"

>nadżarta kwaśnym deszczem gipsowa figura oddziału, który w Afganie zmienił się w Gruz 200 w rekordowym czasie

>„na wieść o śmierci Leonida Iljicza mój Artem zachlał się na śmierć z radości"

>opis wizyty Jelcyna w Muchosrańsku (pijany dyrygował resztkami ludowej orkiestry im. Majakowskiego)

>„chcieliśmy dobrze"

>notka: Polina Iwanowna zmarła na zapalenie płuc dwa miesiące po wizycie autorki

>750 stron, 250 to bibliografia

>nominacja do Pulitzera, trzy pomniejsze nagrody, 7,1 na Lubimy Fleksować Się Mistrzem i Małgorzatą

#heheszki #historia #ksiazki #rosja #pasta