@sierzant_armii_12_malp współpraca z nikonem i adobe przy autoportrecie xDDD

Jedyna możliwość aby to samodzielnie zrobić to namalować węglem drzewnym xDDDD

@entropy_ Samodzielnie wypalonym, na samodzielnie zrobionym papierze, z własnoręcznie zebranej czciny.

@sierzant_armii_12_malp pytanie, czy jak pojadę na zbiór czciny autobusem to czy kierowcę dopisać jako współautora? W końcu mi pomagał xD

@entropy_ Nie, bo nie dołożył do tego żadnej działalności twórczej. Ale ci, co zaprojektowali autobus, jak najbardziej się łapią

[edit] No dobra, z węglem i trzciną to przesadziłem.

@FocusToInfinity Biograf to też pisarz, i tak jak jak fotograf opisuje swój wycinek rzeczywistości...

@FocusToInfinity co z tego, że fotograf, korzysta z ulicy, lub modela. To dla miego takie samo narzędzie, jak lightroom, albo aparat. Reżyser filmu korzysta z armii ludzi i narzędzi, ale to jego wizja, która narodziła się w głowie. Czy to interpretacja scenariusza, czy całości, kiedy sam sobie napisał scenariusz, to jego własność intelekteulana. Jego historia, jego emocje. Tak samo jest z fotografem. Jeśli masz takie podejście, jak opisałeś na początku, to jesteś rzemieślnikiem, a nie artystą. Ale tak jest w każdej sferze sztuki. Obojętne, czy to jest muzyk, czy malarz, czy fotorgaf, czy filmowiec, są artyści, z autorskimi dziełami i są rzemieślnicy, którzy dobrze lub źle wykonują swoją robotę. Zresztą, artyści, też mogą być słabi, ale artyzm ma tą przewagę nad rzemiosłem, że jest tam miejsce na interpetacje. Generalnie to smutny jest Twój wpis, pod kątem zawodu kreatywnego, skoro tak myślisz.

@Klamra Mam wrażenie, że nie rozumiemy się nawzajem.

Twoje odniesienie do filmu jest moim zdaniem bardzo trafne i tam jest sens tego co próbuje powiedzieć. Reżyser nie miałby w swoim dorobku żadnego filmu gdyby nie zespół. Dlatego właśnie w pierwszych minutach filmu dowiadujemy się kto jest producentem, reżyserem, reżyserem obrazu, kompozytorem muzyki i głównym aktorem. A na końcu filmu dostajemy 10 minutową rolkę gdzie wymieniony jest nawet człowiek od cateringu.

W fotografii natomiast mam wrażenie, że panuje powszechne przekonanie, że to fotograf jest "tym najważniejszym twórcą", a nawet jedynym, podczas gdy to niemal zawsze praca zespołowa. Jedyny moment w którym fotograf zrobił coś sam to autoportret i tylko tyle staram się powiedzieć. W każdym innym wypadku zdjęcia to efekt współpracy, tak jak filmy są efektem współpracy.

A dlaczego uważam, że to ważne aby to dostrzec? Jako widzowie kina rozumiemy, że niektóre filmy wznoszą się na wyżyny z uwagi na fenomenalną muzyką lub obsadę i to te elementy mają ogromną wagę. Dostrzegamy to i doceniamy, reżyser potrafi zejść na drugi plan.

Świetnym przykładem jest seria Harrego Pottera podczas której mamy do czynienia z czterema różnymi reżyserami i każdy z nich stanął na wysokości zadania. Jak myślisz co by się stało z serią gdybyśmy cztery razy wymienili głównych aktorów?

A jak często w fotografii rozumiemy, że waga zdjęcia leży w modelu, scenografii, świetle, a nie w fotografie? Mam wrażenie, że powszechnie fotografowie są przekonani o tym, że stanowią jedyny i najważniejszy punkt, podczas gdy rzeczywistość może być zupełnie inna. Ale nie dojdziemy do tego wniosku, jeśli będziemy przekonani, że to człowiek z aparatem jest tym najważniejszym. Otóż nie jest. Współpraca jest kluczem.

@FocusToInfinity nie widzę niz złego w pracy zespołowej fotografa. To koniec końców i tak jego dzieło, bo to on decyduje jak wykadruje scenę, jakiego modela wybierze, lub scenerię. W końcu to on wybiera, obiektyw, naświetla film, lub cyfrową matrycę. A co najważniejsze, patrzy na kadr, nie tylko okiem, ale i przez swój własny pryzmat, doświadczenia życiowe, empatie i poczucie estetyki. To jest jego własne. Im bardziej jest w tym indywidualny, tym większym jest artystą. To jego dzieło. Tak samo jak dzieło reżysera. Dlatego tak, ja twierdzę, że fotoraf jest najważniejszym twórcą, nawet w pracy zespołowej, bo to on wymyślił dane zdjęcie. Jeśli jest inaczej, fotograf nie jest artystą, tylko rzemieślnikiem.

@Klamra Na szczęście w tym zakresie możemy bez konsekwencji się ze sobą nie zgadzać.