@PlatynowyBazant20 oo :< jako osoba która w tym wieku była dosyć mocno "poza grupą", w zasadzie z jednym przyjacielem, który też był outsiderem, również w grę nie wchodziły takie zabawy, z resztą pewnie bym nie chciał, bo to ci "fajni" robią. Ale ja tak miałem po prostu po przeprowadzce, gdzie się, powiedzmy, "nie przyjąłem" i w ogóle szkoda gadać.

Za to z czasem doszły do nas do szkoły nowe osoby, i tak się skumaliśmy z paroma też takimi raczej outsiderami, poznaliśmy ludzi spoza szkoły, zmontowała się super ekipa, i do dzisiaj mam fajnych ludzi na których mogę liczyć, a ci goście, co wtedy byli niby fajni, różnie skończyli ¯\_(ツ)\_/¯

Mam nadzieję że córa też mimo wszystko ma przyjaciół (albo nawet jednego, ale dobrego), i że daliście jej chociaż namiastkę tego spooky klimatu żeby nie czuła że coś traci - no chyba, że nie lubi to też jest u nas nie takie popularne, więc chyba żalu jakiegoś wielkiego nie będzie.

@Odczuwam_Dysonans ja jej mówię że podstawówka to ciężki czas, ucz się, uśmiechaj, najlepsze jeszcze przyjdzie, sam tak miałem. I najlepsze ona to zaczyna rozumieć i uczy się coraz lepiej i chyba chce się wyrwać z naszego zadupia 🙂

@PlatynowyBazant20 no i słusznie jej mówisz, bo trochę tak jest. A z kolei szkoła średnia to już nowe miejsce, nowi ludzie, taki trochę reset i czas na określenie się na nowo (czy też w ogóle), w tej grupie. Mi akurat ze szkołą było nie po drodze, ale i kiepska szkoła, i równocześnie właśnie miałem tę swoją ekipę spoza szkoły, więc tym bardziej mi na szkole nie zależało.

Ale jestem przekonany, że jeśli polubi naukę i będzie ciekawa świata, jeśli pójdzie do przyzwoitej szkoły, to będzie mieć fajnych ludzi i fajne wspomnienia na całe życie. I za to trzymajmy kciuki a póki co rozpieszczaj ją jak możesz ja mega mile wspominam takie normalne spędzanie czasu, jak oglądanie filmów razem z rodzicami (wiadomo, dzisiaj trochę inne czasy i nie sprawdza się czy coś ciekawego będzie w piątek o 20 w TV), mimo że widziałem że nie wszyscy tak mają, albo że dla kogoś mógłby to być obciachem. No ale w szkole średniej już się to skończyło, ja się mocno buntowałem, oczywiście bez powodu, w domu mnie nie było i staczałem się bóg wie gdzie xD siostra już wchodziła w dorosłość, chłopak, studia, pierwsza praca, oboje też już mieliśmy komputery no i siadało się razem tylko od święta. Ale teraz z tatą czasem jak tak spędzamy czas, trochę jak za dzieciaka. Cóż, cytując, gubimy się jak startujemy, i całe życie się odnajdujemy, I guess

@Odczuwam_Dysonans bardziej teraz mam stres jak ona wsiada w autobus do koleżanki 2 przystanki dalej, niż kiedyś jak sam z plecakiem jechałem na 6 lat do wielkiego miasta.

@PlatynowyBazant20 haha, wierzę, wierzę ja strasznie się sprzeciwiałem narzucaniu mi zachowań przez rodziców, nawet jak to były dobre rady czy coś, a jak tak dzisiaj myślę to pewnie byłbym strasznie apodyktyczny, mimo że przecież wiem jak to działa. Ale to dla ich dobra!

@maly_ludek_lego no pewnie, jednak sporo się zmieniło i wydaje mi się że już to pokolenie Z jest jakby mniej zgorzkniałe. Mają oczywiście swoje przywary, inne niż te starsze pokolenia ale mam wrażenie że ta mentalność pokutnika powoli jest w odwrocie.

@Shivaa pewnie, dla mnie to było takie dziwne, szczególnie w szarych (a jednoczenie przaśnie kolorowych) latach 90-tych, gdzie sąsiad by prędzej spuścił psa z łańcucha niż rozdawał słodycze, że oni tam pół świata dalej przebierają się i sobie chodzą od drzwi do drzwi, że ludzie wycinają straszne dynie i ogólnie świętują. Taki totalny kontrast. I mimo że, jak wspomniałem, zdaję sobie sprawę że jest to skomercjonalizowane święto co może budzić mieszane uczucie, ale też która dzisiaj nie jest, tak miło że dzieciaki bawią się tego dnia i w porze roku która z reguły jest nieprzyjemna znajdują trochę radości i coraz mniej ludzi patrzy na to krzywo. W życiu i tak jest dość smutku.