Dziś wpis o Cetonia aurata – kruszczycy złotawce, jednym z najpiękniejszych i najbardziej rozpoznawalnych chrząszczy Europy. (Dzięki @SpokoZiomek !)

Jest to owad o długości 14–20 mm, ciało lekko spłaszczone.

Ubarwienie metalicznie zielone, czasem z odcieniami złota, miedzi, brązu, niebieskiego lub fioletowego. Na pokrywach widoczne są białe, poprzeczne plamki lub paski.

Podczas lotu pokrywy skrzydeł pozostają zamknięte, a błoniaste skrzydła wysuwają się przez szczelinę między pokrywami a odwłokiem.

Zasięg: Prawie cała Europa (poza północną Skandynawią), Azja Mniejsza, Rosja, Bliski Wschód, aż po północne Chiny i Mongolię.

Zamieszkuje łąki, skraje lasów, ogrody, parki, polany, tereny ruderalne.

W Polsce gatunek bardzo pospolity, łatwy do zaobserwowania na kwiatach w słoneczne dni.

Dorosłe owady aktywne od maja do sierpnia, najchętniej w ciepłe, słoneczne dni.

Zjadają nektar, pyłek, kwiaty (szczególnie czarny bez, wiązówka, jarzębina, głóg, piwonia), czasem owoce.

Samice składają jaja w próchnie drzew liściastych lub w ziemi bogatej w materię organiczną.

Larwy tzw. pędraki, żyją w próchnie, kompoście lub martwych częściach roślin, żerują nawet do dwóch lat, osiągają do 35 mm długości. Przepoczwarczają się w kokonie zbudowanym z ziemi i odchodów.

Larwy przyczyniają się do rozkładu martwej materii organicznej, a dorosłe są ważnymi zapylaczami.

#chrzaszcze #porannyrobal