W latach 1409-1415 istniało trzech papieży jednocześnie. Jak do tego doszło? Aby w pełni to zrozumieć, należy cofnąć się do XIV wieku, kiedy pod koniec pontyfikatu Bonifacy VIII (pontyfikat: 1294-1303) wpadł w konflikt z królem Francji Filipem IV Pięknym.
Biskup Rzymu sromotnie przegrał z monarchą wspieranym przez swoich poddanych oraz rosnące w siłę i wpływy francuskie duchowieństwo. Prestiż Stolicy Apostolskiej osłabł, a upokorzony papież Bonifacy wkrótce umarł. Tymczasem Filip groził pośmiertnym procesem o herezję wobec niego, co sprawiało, że nie chcący pozwolić sobie na skandal kardynałowie byli mu niezwykle posłuszni. [...]
W 1409 roku zwołano Sobór w Pizie, gdzie wybrano własnego papieża, a de iure zdetronizowano pozostałych. Oczywiście oni nie zamierzali ustąpić. W tym momencie zatem współistnieli:
-
papież rzymski Grzegorz XII (1406-1415),
-
papież awinioński Benedykt XIII (1394-1422 – wedle własnego mniemania)
-
oraz papież pizyjski Aleksander V (1409-1410), który szybko umarł, ale na jego miejsce wybrano Jana XXIII (1410-1415).
Ten ostatni nie znalazł powszechnego uznania, ale zdołał namówić cesarza Zygmunta Luksemburczyka, by ten zwołał Sobór w Konstancji (1414-1418). [...]
#historia #kosciolkatolicki #xivwiek #xvwiek #papiez
