Coraz więcej osób odbiera sobie życie – za mało zasobów, by pomóc wszystkim

Czyż to nie jest tak nikczemnie proste? Byle rzucić kupę siana, a nuż znajdą się ci wszyscy słynni ocalacze życia, którzy banałami i bredniami skłonią najzjadliwszego wisielca do zmiany postrzegania swego położenia o 180 stopni, włącznie z nim samym. I możliwe, że tu wykazuję swój brak znajomości i zrozumienia. Pewnie komuś mogło to uratować głowę - czemu nie? Choć to bardziej statystyczne prawdopodobieństwo.

Nie. Zwyczajnie w świecie muszę przyznać, że nie wierzę, by jakaś obca osoba, której nawet nie widać, nawet nie da się poznać i która będzie trzymała się swojej rolki, aby wyłącznie spełnić swą zafajdaną robotę w call center dla depresantów będzie umiała zmniejszyć ogólny stopień popełnianych samobójstw przez ludzi różnej proweniencji. Że po tych suchych faktach trudno przyjmować na poważnie, iż zamiast o szeroki problem życia we współczesnym świecie, który widocznie nikt poza specjalistami nie potrafi się zająć, a który jest żródłem występowania takich zachowań, chodzi tylko o tę straszną-straszną liczbę kilku setek, wzrosłą o kolejną setkę. A ona zaś oczywiście nie alarmuję o nieskuteczności tychże instytucji.

"Za mało zasobów, by pomóc wszystkim". Bo nikt nie będzie płacił za bandę bezużytecznych idiotów, nie wiedzących, jaka to tragedia dostać zamiast żadnego wsparcia, jedynie jego sztuczną nieudolną próbę. Dramat samobójcy to nie pole działania dla Tomaszów i Agatek, śliniących się za ciepełkiem we własnym sercu i pozycją w resume.

Bardziej przydatne byłyby statystyki powodów.