97 + 1 = 98

Tytuł: Amerykańscy Bogowie
Autor: Neil Gaiman
Tłumaczka: Paulina Braiter
Liczba stron: 714

Ocena: 3/10

Pomysł jest taki że imigranci przypływając do Ameryki przywozili ze sobą swoich bogów. I ci zaczynali żyć jako ludzie, żywiąc się wiarą swoich wyznawców. Żyją tak do dzisiaj, wyznawców już nie mają, są coraz słabsi i wypierają ich nowi "bogowie" technologii czy mediów. 
W ich konflikt, który ma się przerodzić w wielką wojnę, wplątany zostaje główny bohater, Cień. Chłop właśnie wyszedł z więzienia, pod koniec wyroku dowiadując się, że zmarła mu żona. Spotyka przypadkiem tajemniczego Wednesdaya, dla którego zaczyna pracować, i wokół niego zaczynają się dziać rzeczy niestworzone. 

Brzmi to ciekawie, zaczyna się ciekawie, więc co poszło nie tak? Prawie wszystko. Fabuła na początku intrygująca, szybko zaczyna się rozmywać, prowadząc donikąd i tonąc w chaosie, z którego nic nie rozumiemy. Dzieją się jakieś losowe rzeczy, jedne dziwne, inne obrzydliwe, jeszcze inne nudne jak cholera, a bohaterowie zachowują się tak jakby wszyscy byli idiotami.
I nie żebym nie lubił dziwnych i obrzydliwych historii, często onirycznych. Lubię Tima Burtona, książki Murakamiego. Ale tam to zawsze ma jakiś sens, logikę i tworzy spójną całość. A tu?

– Trzeba po­stę­po­wać we­dług re­guł – wtrą­cił Czer­no­bog. – Wszystko ma swoje re­guły.

– Ow­szem – od­parł Cień – ale nikt nie po­wie­dział mi, ja­kie one są. Cały czas o nich ga­da­cie, a ja nie wiem na­wet, na czym po­lega wa­sza gra.

Poznajemy kolejnych bogów, którzy pochodzą z zupełnie różnych panteonów, a wszyscy są tak samo nijacy i nic nie wnoszą do lektury. Tak ci nowi jak i starzy. A najbardziej zastanawiało mnie - skoro bogowie żywią się wiarą to gdzie tu jest Jezus? No nie ma, bo nijak nie pasował do koncepcji. xD Podobno w niektórych wydaniach pojawia się w jednej scenie, którą Gaiman wielokrotnie przepisywał. U mnie jej w ogóle nie było.

Tak samo główne motywy - religijność Ameryki, walka starego z nowym, zwykły człowiek, który próbuje się w tym odnaleźć itd. Nie zauważyłem żeby pan Gaiman nam powiedział cokolwiek odkrywczego na ten temat, a jak się czasem pojawi jakieś przemyślenie to i tak tonie w tym morzu nudy i marności. 

Wisienką na torcie jest zakończenie. Bohaterowie zapowiadają przez całą książkę wielką burzę, która będzie straszna i przerażająca. A kończy się to jakimś marnym pierdem. 

Skąd więc tak wysoka ocena? Oprócz intrygującego początku podobał mi się motyw Laury, żony Cienia. Ale przecież umarła na początku? Tak, i równie szybko powstała z grobu. xD Podobały mi się wtrącone na końcu niektórych rozdziałów opowieści historyczne imigrantów przybywających do Ameryki. To było świetnie napisane i poczytałbym dłuższe opowiadania Gaimana w takim klimacie. Pojedyncze sceny były dobre, jak np. spotkanie Cienia z Anubisem.

Gdyby nie to że czytałem "Gwiezdny pył", który wspominam bardzo dobrze, to bym się chyba zraził do Gaimana na zawsze, a tak to pewnie coś jeszcze od niego spróbuję. 

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto