alaMAkota

Cela więzienna w Leningradzie, Rosja, 1991. Zdjęcie: Hans-Jürgen Burkard.

Zdjęcie, którego zapach czuć.

Zdjęcie wyróżnione w World Press Photo w 1992 to.

Podejrzani oczekują na rozprawę w więzieniu.

Przestępczość zorganizowana nie jest niczym nowym w byłym Związku Radzieckim. Rosyjska mafia zajmuje się wymuszeniami, handlem narkotykami i prostytucją. Spośród szacowanych 5000 gangów, 70 zostało złapanych w ciągu sześciu miesięcy dzięki kompleksowej akcji specjalnej jednostki policji.

W 1991 roku, mimo końca Związku Radzieckiego, rosyjskie więzienia nadal działały w oparciu o radzieckie systemy, a wiele z nich miało długą historię represji. Były to placówki przejściowe i śledcze, które nie tylko służyły do karania, ale także przetrzymywania więźniów politycznych, takich jak Butyrki w Moskwie, wspomniane jako jedno z najcięższych więzień w okresie stalinowskim.

Ciekawe zdjęcia innych autorów z ZSRR w komentarzach.

#historia #rosja #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #historiajednejfotografii #fotografia

Dziewczynka patrzy i uśmiecha się na lincz na Rubinie Stacy, 19 lipca 1935 roku w Fort Lauderdale na Florydzie.

Rubin Stacy, 21-letni robotnik rolny, został oskarżony o napaść na białej kobiecie, pani Marion Jones. Tłum nie czekał na wyjaśnienia, wyciągnął podejrzanego z aresztu, aby następnie powiesić go na drzewie w pobliżu domu Jones.

Zdjęcie jest często cytowane jako przykład rasizmu w tamtym okresie, ponieważ przedstawia uśmiechniętą dziewczynkę, która przypatruje się linczowi.

Późniejsze dochodzenie wykazało, że oskarżenie było bezpodstawne, a Jones przyznała, że Stacy jedynie poprosił ją o szklankę wody.

Dokładnie jest to wycinek zdjęcia. Oryginał, mniej czytelny, zamieszczony poniżej.

Tylko w latach 1918–1927 w USA padło ofiarą linczu 416 osób czarnoskórych, w tym 47 na Florydzie.

Do linczów dochodziło jeszcze po 2 wojnie światowej. Najgłośniejszą sprawą było zabójstwo Emmetta Til, 14-letniego Afroamerykanina z Chicago, który został brutalnie zlinczowany w stanie Missisipi w 1955 roku.

Latem 1955 roku Till odwiedzał rodzinę w Money w stanie Missisipi. Wychowany na Północy, nie zdawał sobie sprawy z surowych, rasistowskich zasad obowiązujących na segregowanym Południu. Till został oskarżony o "przewinienie" wobec białej kobiety, Carolyn Bryant, w jej sklepie spożywczym. Chociaż szczegóły tej interakcji są sporne, niektóre relacje mówią, że gwizdnął na nią lub powiedział "cześć, kochanie".

W nocy 28 sierpnia 1955 roku mąż Bryant, Roy Bryant, i jego przyrodni brat, J.W. Milam, porwali Tilla z domu jego wuja. Mężczyźni brutalnie pobili chłopca, wyłupili mu jedno oko, a następnie strzelili mu w głowę. Ciało chłopca obciążyli 34-kilogramowym wentylatorem do oczyszczania bawełny i wrzucili do rzeki Tallahatchie. Jego zwłoki odnaleziono trzy dni później.

Roy Bryant i J.W. Milam stanęli przed sądem, ale zostali uniewinnieni przez całkowicie białą i męską ławę przysięgłych. Chronieni zasadą double jeopardy (zakaz ponownego sądzenia za to samo przestępstwo), mężczyźni w 1956 roku przyznali się do zabójstwa Tilla w wywiadzie dla magazynu Look.

#historia #historiajednejfotografii #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #usa

Kryzys wieku młodzieńczego – dawniej i dziś (rysunek International Herald Tribune, 2014)

Czasy kiedy młodzi i beztroscy, żyjący w dostatku z iPhonem w ręce uciekali z domów bogatego zachodu, żeby wstąpić w szeregi Isis.

W Polsce mało popularne, na zachodzie stanowiło niezręczny problem. Problem nawet moduł nazwę.

Biały dżihad to polityczny neologizm oznaczający przyjęcie przez białych suprematystów dżihadystycznych metod, narracji, estetyki i kultury.

Przykład jednego z oszołomów https://en.wikipedia.org/wiki/David_Myatt

#plakatypropagandowe #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #historiajednejfotografii #isis

Kobiety ze Związku Radzieckiego deportowane do Niemiec w celu wykonywania prac przymusowych (1942)

Chociaż zapotrzebowanie na siłę roboczą rosło w miarę trwania wojny, Hitler i inni nazistowscy przywódcy odrzucali pobór kobiet do wojska, powołując się na ideologię i nazistowską politykę demograficzną (obawiali się, że wpłynie to na zdrowie kobiet i doprowadzi do spadku urodzeń). Aby obejść ten problem, reżim w większym stopniu wykorzystywał pracę przymusową wykonywaną przez jeńców wojennych i cywilów deportowanych z terytoriów okupowanych. 21 marca 1942 roku Fritz Sauckel, gauleiter Turyngii, został mianowany Pełnomocnikiem Generalnym ds. Mobilizacji Pracy i powierzono mu zadanie centralizacji i koordynacji polityki wobec robotników przymusowych. Robotnicy przymusowi podlegali rasistowskiej hierarchii, która określała ich traktowanie, np. wyżywienie, zakwaterowanie, warunki pracy i kary. Robotnicy z Europy Zachodniej (Francji, Belgii i Holandii) cieszyli się najlepszym statusem, podczas gdy robotnicy radzieccy i tzw. ostarbeiterowie (robotnicy ze Wschodu) byli traktowani najgorzej. Od lata 1943 roku dołączyli do nich Włosi, których postrzegano jako zdrajców. Więźniowie obozów koncentracyjnych, którzy byli wykorzystywani jako robotnicy przymusowi, znajdowali się poniżej lub poza tą hierarchią. Niedostateczne zaopatrzenie w żywność, choroby, kary cielesne i egzekucje były normą, szczególnie wśród Ostarbeiterów . Według oficjalnych danych, w sierpniu 1944 roku w Niemczech pracowało ponad 7,61 miliona robotników zagranicznych; 2,76 miliona pochodziło ze Związku Radzieckiego.

Kilkaset tysięcy robotników zagranicznych przybyło dobrowolnie, pozostali, stanowiący masę, zostali zwerbowani pod przymusem, deportowani do Niemiec lub zabrani z obozów jenieckich do pracy w przemyśle zbrojeniowym. W 1944 roku co czwarty czołg, ciężarówka lub granatnik, co czwarty pocisk dla niemieckiego Wehrmachtu został wyprodukowany przez cudzoziemca.

Pozostałe zdjęcia:

robotnicy zatruciu gazem.

Polskie dzieci na robotach przymusowych

Badanie lekarskie robotnika przymusowego

#wojna #historia #fotografia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #zsrr #iiirzesza

Napis pod ilustracją : Dla tego pacjenta nie ma już nadziei: stwierdzono u niego całkowity brak środków do życia...

Sowiecki plakat propagandowy z lat 50. XX w.

Najlepsza propaganda zawsze ma swoje korzenie w prawdzie, prawda? Żaden system rządów nie jest idealny. Łatwo jest wskazywać wady innych systemów, by odwrócić uwagę od wad własnego.

#rosyjskieplakatypropagandowe #plakatypropagandowe #ciekawostki

Stuttgart, 1945. Miasto zostaje zdobyte, a groby pozostają. Tutaj grób oznaczony złamanym karabinem, używanym jako krzyż, ze zdjęciem, które przynajmniej umożliwiło identyfikację.

Bombardowanie Stuttgartu w czasie II wojny światowej było serią 53 nalotów, które stanowiły część strategicznej ofensywy powietrznej aliantów przeciwko Niemcom.

Najcięższy nalot miał miejsce 12 września 1944 r., kiedy

Królewskie Siły Powietrzne , zrzucając ponad 184 000 bomb – w tym 75 blockbusterów – zrównały z ziemią centrum Stuttgartu, zabijając 957 osób w powstałej burzy ogniowej .

Do zdobycia miasta parły sily francuskie. De Gaulle uważał, że zdobycie regionu przez siły Wolnej Francji zwiększy francuski wpływ na decyzje powojenne. Po prostu, Stuttgart będzie francuski.

W wyniku kompromisu, miasto ostrzeliwała amerykańska artyleria, a francuska 5. Dywizja Pancerna zdobyła Stuttgart 21 kwietnia 1945 roku, napotykając niewielki opór.

2 marokańska dywizja Piechoty, walcząca w ramach sił francuskich, zgotowała mieszkańcom małe piekło na ziemi, zachowując się podobnie do sowieckiej swoloczy po drugiej stronie Rzeszy.

Ostatecznie Armia francuska uległa amerykańskim żądaniom i wycofała sie 8 lipca 1945 r. Stuttgart stał się wówczas stolicą Wirtembergii -Badenii, jednego z trzech obszarów okupacji alianckiej.

Dziś w Stuttgarcie co trzeci mieszkaniec jest obcokrajowcem”. 40% mieszkańców Stuttgartu i 64% populacji poniżej piątego roku życia ma pochodzenie imigranckie.

#historia #fotografia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne

Tekst na plakacie :

Zbrodniarze Hitlera pod opieką CIA

W 1943 roku, na spotkaniu Departamentu Wojny i Departamentu Stanu USA, przedstawiciel Pentagonu oświadczył: „Narodowi socjaliści mogą być i będą bardziej użyteczni i wygodni niż różni antyfaszyści i demokraci w ogóle... Potrzebujemy licznych kadr, które są nam bliskie duchem i przekonaniami”.

Po wojnie ukrywanie przestępców zostało podniesione do rangi amerykańskiej polityki państwowej; około 5000 „zatwardziałych” i przekonanych o swojej nieomylności bandytów zostało deportowanych z Europy. Zostali oni „ekspertami” dla CIA, Pentagonu i innych agencji.

Ruska propaganda niewiele się pomyliła. Po II wojnie światowej do Stanów Zjednoczonych sprowadzono od około 1600 do 10 000 nazistów, głównie naukowców i ekspertów, którzy mieli służyć w czasie zimnej wojny. Wśród nich znaleźli się także zbrodniarze wojenni, poczynając od strażników z obozów śmierci, poprzez oficerów SS, aż do wysokiej rangi zbrodniarzy na przykład czołowego doradcy Adolfa Eichmana kierującego ludobójstwem Żydów czy jednego z przywódców marionetkowego rządu Chorwacji w czasie II wojny światowej.

Ale to dzięki nim Amerykanie polecieli na Księżyc, a CIA mogła podjąć walkę z KGB.

Jednym z nich był Otto Von Bolschwing, bliski współpracownik Adolfa Eichmana, głównego autora planu eksterminacji Żydów. Pracował dla Centralnej Agencji Wywiadowczej. Po klęsce III Rzeszy trafił do USA także Arthur L. Rudolph. W czasie wojny kierował fabryką amunicji Mittelwerk, obok której powstał obóz koncentracyjny dostarczający przymusowych robotników. W Stanach wraz z innymi niemieckimi uczonymi rozwijał amerykański program badań kosmicznych. Jest uważany za ojca rakiety Saturn V, która wynosiła w kosmos podążającego na Księżyc Apolla.

Tscherim Soobzokov, były żołnierz Waffen SS, pracował zaś po wojnie jako doradca CIA. Nie udało się go deportować z USA, bo nawet po ujawnieniu jego hitlerowskiej przeszłości dowody uznano za niewystarczające. W 1985 r. Soobzokov zginął w wybuchu bomby, którą w jego domu podłożyli żydowscy radykałowie.

Klaus Barbie, esesman zwany rzeźnikiem Lyonu. Po wojnie stał się ważnym agentem w kontrwywiadzie amerykańskich wojskowych służb informacyjnych i pomagał tropić komunistów w okupowanych Niemczech. W 1951 r. dzięki funduszom z USA oraz wsparciu Watykanu wyjechał do Boliwii.

Kiedy w 1945 roku Reinhard Gehlen, były generał wywiadu hitlerowskiego, przekazał USA mikrofilmy z tajnymi danymi z archiwów radzieckich, otrzymał od amerykańskich władz okupacyjnych zadanie utworzenia wywiadu niemieckiego. Wraz z zaufaną grupą oficerów Gehlen organizował tak zwane szczurze linie — trasy, którymi przerzucano do Ameryki Południowej i Środkowej zaopatrzonych w fałszywe dokumenty zbrodniarzy III Rzeszy. Ponad pięć tysięcy nazistów opuściło w ten sposób Europę i uniknęło procesów sądowych.

Tak na marginesie. Funkcjonariuszem NSDAP był co trzeci członek gabinetu kanclerza Konrada Adenauera, co czwarty poseł w Bundestagu oraz wielu pracowników służby cywilnej i sądownictwa. Dyrektorem kancelarii kanclerza Niemiec został zbrodniarz wojenny Hans Globke, współautor komentarza do ustaw norymberskich. W roku 1951 niemieckie ministerstwo spraw zagranicznych zatrudniało 59 urzędników państwowych, z czego aż 43 należało w przeszłości do NSDAP, a ośmiu byłych nazistów zostało ambasadorami.

Nie zmienia to faktu, że ZSRR polowało na niemieckich inżynierów równie ochoczo, jak USA, jednak z mniejszym skutkiem jednym z nabytków był Dr Eugen Haagen, który po wojnie, trafił do radzieckiej strefy okupacyjnej i został tam zatrudniony. 

#wojna #historia #ciekawostki #rosyjskieplakatypropagandowe #plakatypropagandowe

Świetne zdjęcie. Niemieccy żołnierze wskazują na medal swojego kolegi. Kolega otrzymał pruski Order Czerwonego Orła 3 klasy. W hierarchii order ten zajmował drugie miejsce po Orderze Czarnego Orła. Medal nadawano za męstwo, zasługi i wierną służbę,

Tak tylko przypomnę.

Łączna liczba ofiar śmiertelnych I wojny światowej (zwanej wówczas Wielką Wojną) obejmuje od 9 do 11 milionów personelu wojskowego . Liczba ofiar cywilnych wyniosła od 6 do 13 milionów. Trójporozumienie (znane również jako Alianci ) straciło około 6 milionów personelu wojskowego, podczas gdy Państwa Centralne straciły około 4 milionów. Co najmniej 2 miliony zmarło z powodu chorób, a 6 milionów zaginęło, przypuszczalnie zmarło.

I dlatego Francuzi nie chcieli umierać za Gdańsk.

#historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #fotografia

brytyjska karykatura opublikowana wkrótce po inwazji Włoch na Etiopię w październiku 1935 r.

Ciekawostka: JEDYNYM krajem, który wysłał pomoc do Etiopii w walce z Włochami, były nazistowskie Niemcy! W tamtym czasie Włochy sprzeciwiały się niemieckiej aneksji Austrii (która uważały za swoją strefę wpływów), więc Hitler chciał ukarać Mussoliniego i nie pozwolić mu na przejęcie Etiopii.

Wcześniej Włosi zawarli sojusz z Francją i Wielką Brytanią przeciwko Niemcom (front Stresy), którego celem było zagwarantowanie niepodległości Austrii. Sojusz rozpadł się w dużej mierze dlatego, że oba te kraje sprzeciwiały się włoskiej inwazji na Etiopię.

Można sobie wyobrazić, że w pewnym momencie czarni Etiopczycy zobaczyli zbliżających się białych żołnierzy, przestraszyli się i powiedzieli: „Och, dzięki Bogu! To tylko naziści”.

#plakatypropagandowe #historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki

#plakatypropagandowe #ciekawostki #historia

Karykatura polityczna Johna Jonika z 2005 roku

Napis na plakacie: Jeśli to jest wolność, to czym jest więzienie?

Sowiecki plakat propagandowy z 1968 r.

Świetnie wykonany, prosty i wymowny w odbiorze.

#zsrr #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #historia #rosyjskieplakatypropagandowe #plakatypropagandowe

Hitler, Stalin, Trocki, Freud i Franciszek Józef mieszkali w odległości kilku kilometrów od siebie w przededniu wybuchu I wojny światowej.

Wiedeń w 1913 roku był kulturowym i narodowościowym tyglem. Jeżeli takie wydarzenie było możliwe, to tylko tu. W styczniu 1913 roku w stolicy Austro-Węgier w jednym czasie przebywali: Adolf Hitler, Leon Trocki, Josip Broz Tito, Zygmunt Freud i Józef Stalin.

Nie ma śladów mówiących o tym, że doszło do spotkania w takim gronie. Ale ludzie, którzy potem zmieniali bieg dziejów, mogli mijać się na ulicy, siedzieć przy sąsiednich stolikach w kawiarniach... Historię niezwykłego zbiegu okoliczności opisuje BBC.

Józef Stalin przyjechał do Wiednia pociągiem z Krakowa. Józef Wisarionowicz Dżugaszwili nie podróżował jednak pod własnym nazwiskiem - miał przy sobie paszport, wedle którego nazywał się Stavros Papadopulos. - Siedziałem przy stole, kiedy ktoś zapukał i drzwi otworzyły się, wszedł nieznany mi mężczyzna - opisywał spotkanie z Papadopulosem obecny w tamtym czasie w Wiedniu Leon Trocki. (Trocki w 1940 roku został zamordowany na rozkaz Stalina w swojej wilii w Meksyku.)

Był niski, chudy, jego szaro-brązowa skóra pokryta była bliznami po ospie... Nie widziałem w jego oczach niczego, co przypominałoby życzliwość - relacjonował to spotkanie po latach Trocki, który był wówczas szefem radykalnej gazety "Prawda".

Stalin i Trocki dopiero mieli stać się aktorami najważniejszych wydarzeń w XX-wiecznej Europie. Podobnie zresztą jak 24-letni wówczas Adolf Hitler, który w Wiedniu dwukrotnie starał się o przyjęcie do Akademii Sztuk Pięknych. Bez powodzenia - wiele razy zastanawiano się, co by było, gdyby mu się jednak udało... Tymczasem udało mu się znaleźć nocleg na Meldermannstrasse niedaleko Dunaju.

W zupełnie innej sytuacji znajdował się wówczas mieszkający w Wiedniu Zygmunt Freud. Neurolog i psychiatra był już uznany w środowisku, a jego nazwisko było znane. Człowiek, który odkrył wiele tajemnic ludzkiego umysłu, mieszkał i praktykował przy Berggasse. w 1902 roku otrzymał z rąk cesarza Franciszka Józefa tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1911 roku został przewodniczącym Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego.

O roli cesarza Franciszka Józefa nie trzeba wiele pisać. Był, władał. Rezydował w pałacu Hofburg. W położonym nieopodal Belwederze mieszkał za to jego sukcesor, arcyksiążę Franciszek Ferdynand. Jego śmierć niespełna półtora roku później da początek I wojnie światowej.

Ponadto, młody Josip Broz, który w przyszłości miał przewodzić komunistycznej Jugosławii jako marszałek Tito, pracował wówczas w fabryce samochodowej Daimlera.

Jakby tego wszystkiego było mało, w tym samym czasie w Wiedniu intensywne prace nad prototypami silników lotniczych realizowali Ferdinand Porche wraz z Karelem von Skodą.

Wiedeń sprzed stu lat był prawdziwym tyglem kulturowym. Oficerowie w armii austro-węgierskiej musieli być w stanie wydawać rozkazy w aż jedenastu językach, poza niemieckim. Kwitło także życie towarzyskie, które toczyło się w znacznej mierze w legendarnych wiedeńskich kawiarniach. I tak Freuda spotkać można było we wciąż działającej Cafe Landtmann, zaś Trocki i Hitler bywali w Cafe Central. Nikt nie wie, czy kiedyś na siebie nie wpadli...

Jest książka zatytułowana „Thunder at Twilight” o ich życiu w roku poprzedzającym wojnę. Niestety w Polsce ciężko dostać, oczywiście tylko w wersji angielskiej.

#historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki