W dzisiejszej podróży po Polsce szlakiem zamków i pałaców udamy się do wsi Szymbark (z niemiecka Schönberg) położonej  w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Iława, nad Jeziorem Szymbarskim. Znajdziemy tam całkiem spore ruiny zamku, albowiem został on zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 75 na 92 metry.

Zamek w Szymbarku został wzniesiony przez kapitułę pomezańską (jedna z czterech diecezji pruskich położona pomiędzy Warmią a ziemią chełmińską. Została utworzona 28 lipca 1243 r. decyzją legata papieskiego Wilhelma z Modeny) w latach 1378-1386. W 1378 r. po raz pierwszy wzmiankowany w dokumentach, a w 1386 r. na ceramicznej dachówce odnotowano, że wzniesiono wówczas bramę, ufundowaną przez prepozyta Henryka Skarlińskiego. Następnie w drugiej fazie zamek był rozbudowywany od lat 90-tych XIV wieku aż do wybuchu wojny polsko-krzyżackiej w 1409 roku. Podwyższono wówczas jego mury obronne i baszty.

Budowa zamku związana była z podziałem terytoriów biskupstwa pomezańskiego w czwartej ćwierci XIII wieku, w wyniku którego nastąpiło wydzielenie dóbr kapituły pomezańskiej. Początkowo zamek pełnił funkcję rezydencji prepozyta kapitulnego, czyli zwierzchnika kapituły i głównego administratora jej dóbr. Zajmował się lokacją wsi, nadawaniem ziemi i przywilejów, dbał o powiększenie majątku kapituły. Na zamku zatrzymywali się także osadnicy przybywający z krajów niemieckich. W 1421 roku rezydowali tu biskupi chełmińsko-pomezańscy, pod których nadzorem wykonano odpisy dokumentów krzyżackich i papieskich, wypożyczonych z archiwum malborskiego w związku ze wznowieniem procesu polsko-krzyżackiego przez papieża Marcina V.

Po sekularyzacji państwa krzyżackiego właścicielem zamku był Albrecht Hohenzollern, który początkowo pozostawił zamek w rękach biskupa Erharda von Queiss, a po jego śmierci przekazał go biskupowi ewangelickiemu Georgowi von Polentz. Jego spadkobiercy zarządzali zamkiem do 1653 roku, dokonując renesansowej przebudowy. Kolejnym właścicielem Szymbarku był Jonasz Kazimierz von Eulenburg, po nim Teodor Schlieben. Pod koniec XVII wieku sprzedał zamek Ernestowi Finckowi von Finckenstein, którego rodzina posiadała zamek do 1945 roku. Rodzina ta przebudowała zamek, wznosząc m.in. apartamenty w południowo – wschodniej części założenia. W czasie II wojny światowej zamek został przejęty przez oddziały SS, po czym budynek przekształcono w tymczasową kwaterę główną Armii Czerwonej. Wychodząc żołnierze radzieccy spalili zamek wraz z całym pozostałym wyposażeniem - podobnie postąpili w przypadku zamku w Krasiczynie (woj. podkarpackie). W latach 60. przeprowadzono jedynie ograniczone zabiegi konserwatorskie, usunięto gruz i pokryto dachy.

#zamkipalace4sfor #zwiedzanie #zabytki #fotografia #warminskomazurskie

Z Podkarpacia przenosimy się dziś na północ kraju do - no właśnie Nie wszyscy bowiem zdają sobie sprawę z faktu, że w Polsce znajduje się największy, tak moi mili, NAJWIĘKSZY ZAMEK NA ŚWIECIE pod względem powierzchni, który to został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO - i ten oto zamek znajduje się właśnie u nas, w Polsce Cóż to za perła? Otóż jest nią zamek w Malborku, który pod względem wielkości nie ma sobie równych na całej kuli ziemskiej To unikat w skali globu i najprawdopodobniej w skali całego układu słonecznego Tak, dziś odwiedzimy Malbork Creme de la creme Prawdziwa perła w koronie pośród rodzimych zamków

Łe, co tam Polska, tu nic nie ma do zwiedzania, nudne krajobrazy, nudne zamki, wszystko nudne - słyszy się czasem takie głosy, prawda? Nie ma to jak Malediwy, czy tam inna Loara Ech, ale my nie gęsi i swój największy zamek świata mamy Wróć - nie mamy, bo to nie nasz zamek, a krzyżacki - tudzież Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie [krótszej nazwy nie dało się wymyślić, ale Niemcy tak już mają, bo np. używają słów pokroju Donaudampfschiffahrtsgesellschaftskapitän ;)] No i bańka samouwielbienia pękła Oj tam, oj tam, ale dziś zamek ten leży na naszych ziemiach, zatem niczym Jagienka Zbyszka z Bogdańca głowę, tak my białą chustką "aneksji" zamek malborski okrywszy, rzec dziś możemy: nasz ci on! Żarty na bok, przejdźmy do faktów.

Tu jednak pauzę małą poczynię i autochtonów oraz wszelkiej maści pasjonatów zapraszam serdecznie do dzielenia się informacjami, jakich próżno szukać w Intenecie, a które to wzbogacą naszą wiedzę o tym prawdziwym skarbie  pośród zamków znajdujących się na terytorium współczesnej Polski. Z mojej strony jak zwykle skromną tylko wzmiankę na temat zamku umieszczam, natomiast żywię nadzieję, że ktoś z Was, dysponujący wiedzą unikalną zechce się podzielić czymś, czego nikt z nas w sieci nie znajdzie

Krótko rzecz ujmując:

Zamek w Malborku położony jest na wschodnim brzegu rzeki Nogat. Wznoszony był etapami począwszy od 1280 do poł. XV w. Początkowo był siedzibą komtura a od roku 1309 - po przeniesieniu przez Siegfrieda von Feuchtwangena stolicy zakonu do Malborka - stał się siedzibą wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego i władz Prus Zakonnych. W latach 1457–1772 pełnił funkcję rezydencji królów Polski, natomiast od 1466 wykorzystywany był jako siedziba władz Prus Królewskich. Od roku pańskiego 1568 stanowił siedzibę Komisji Morskiej (pierwsza polska admiralicja, utworzona w 1568 roku przez króla Zygmunta II Augusta. Działała w Gdańsku pod kierunkiem Jana Kostki). W 1772 roku zamek zajęty został przez administrację Królestwa Prus, a następnie został zdewastowany w latach 1773–1804. W latach 1817–1842 zamek odrestaurowano. Olbrzymie zniszczenia dotknęły go podczas II wojny światowej. W 1947 roku rozpoczęto prace rekonstrukcyjne. W roku 1949 wpisano go do rejestru zabytków, natomiast w 1994. uznany został za pomnik historii. W 1997 roku zamek w Malborku wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Obiekt ten stanowi najbardziej rozbudowany przykład gotyckiego, murowanego zespołu zamkowego w charakterystycznym i niepowtarzalnym stylu krzyżackim. Prezentowany tutaj styl ewoluował niezależnie od tych, które dominowały we współczesnych zamkach zachodniej Europy i Bliskiego Wschodu. Wiele metod stosowanych przez jego budowniczych w rozwiązywaniu problemów technicznych i artystycznych wywarło ogromny wpływ nie tylko na kolejne zamki krzyżackie, ale także na inne budowle gotyckie na rozległym obszarze północno-wschodniej Europy. Zamek stanowi również doskonały dowód ewolucji nowożytnej filozofii i praktyki w dziedzinie renowacji i konserwacji.

Ta spektakularna twierdza jest także świadectwem kunsztu, jeśli chodzi o architekturę, jakim dysponował zakon krzyżacki. Zamek-klasztor, bo należy pamiętać, że był to także obiekt sakralny, ucieleśnia dramat późnośredniowiecznego chrześcijaństwa, balansującego między skrajnościami świętości i przemocy.

Od XIX wieku po dzień dzisiejszy zamek malborski był przedmiotem prac restauratorskich, które wniosły wyjątkowy wkład w rozwój teorii i praktyki badawczej oraz konserwatorskiej w tej części świata. W trakcie prac archeologicznych odkryto na nowo wiele zapomnianych średniowiecznych technik artystycznych i rzemieślniczych. Poza swoją spuścizną materialną, Zamek w Malborku jest głęboko zakorzeniony w świadomości społecznej jako znaczący i emocjonalny symbol historii Europy Środkowej.

Niestety nie udało mi się zrobić jakiegoś ładnego ujęcia, albowiem było szaro i pochmurno dlatego jako zdjęcie główne umieszczam znalezione w Internecie. Pozostałe są mojego autorstwa. Ostatnie prezentuje miniaturę zamku znajdującą się nieopodal głównego obiektu.

#fotografia #zamkipalace4sfor #zwiedzanie #zabytki #pomorskie

Dzisiaj wybierzemy się do województwa podkarpackiego, a konkretnie do zamku Kamieniec, który to wznosi się ponad okolicą nieopodal wsi Korczyna (powiat krośnieński). To kolejny zamek związany z osobą króla Kazimierza Wielkiego, za panowania którego był to typowy obiekt obronny i głównym jego zadaniem była ochrona traktu handlowego z Polski na Węgry przez Przełęcz Dukielską.

Pierwsze wzmianki na temat obiektu pochodzą z 1348 roku. Budowla została wzniesiona na skale, na wysokości 452 m n.p.m. Podobnie jak miało to miejsce w przypadku zamku Bolczów (woj. dolnośląskie), budowniczowie wykorzystali zastane skały do osadzenia wokół oraz bezpośrednio na nich murów konstrukcji - przez co można odnieść wrażenie, że miejscami zamek niejako wyrasta wprost ze skały. Późniejsza rozbudowa wzbogaciła warownię o budynki w stylu renesansowym.

Do czasów współczesnych najlepiej zachowała się część wschodnia zamku i to właśnie tam znajduje się wejście na teren dawnego zamczyska. Dziś możemy podziwiać między innymi pozostałości budynków mieszkalnych oraz kaplicy. W tej części zabytku mieści się także niewielkie muzeum urządzone przez pasjonata zamku i kolekcjonera Andrzeja Kołdera. Wewnątrz znajdziemy kolekcję militariów z dawnego arsenału zamkowego oraz przeróżne pamiątki jakie pozostały po kolejnych właścicielach.

Obiekt czynny jest sezonowo: od 20 kwietnia do 31 października. W pozostałą część roku możemy podziwiać go jedynie z zewnątrz. Warto dodać, że ze wzgórza zamkowego roztacza się całkiem ładna panorama, której zdjęcie także załączam.

Dla miłośników przyrody polecić warto również położoną niedaleko zamku ścieżkę przyrodniczą. Przebiega ona przez osobliwe pod względem przyrodniczym zbiorowiska leśne w południowo-zachodniej części Pogórza Dynowskiego.

#zamkipalace4sfor #zabytki #fotografia #podkarpackie #zwiedzanie

Z Bobolic udamy się dziś spacerkiem do odległego o nico ponad kilometr Mirowa, małej wsi (woj. śląskie, powiat myszkowski, gmina Niegowa) nad którą wznoszą się ruiny kolejnego zamku zaliczanego do systemu Orlich Gniazd. Jego historia nie jest do końca znana i to co o nim wiemy bardziej opiera się na przypuszczeniach badaczy aniżeli na realnych wzmiankach z epoki. Spór dotyczy między innymi czy mirowski zamek powstał na zlecenie Kazimierza Wielkiego, czy też zbudowano go dopiero po śmierci króla. Wiemy na pewno, że pierwotnie był to budynek drewniany, dopiero później przekształcono go w kamienną, otoczoną fosą fortyfikację. Pierwsze wzmianki o niej odnajdujemy w zapiskach z 1405 roku.

W XV w. zamek należał do rodziny Koziegłowskich, po których przejęli go Myszkowscy, a od połowy XVII w. trafił w ręce Męcińskich.

Przez wieki zamek w Mirowie radził sobie całkiem nieźle bez większych uszkodzeń, dopiero potop szwedzki odcisnął na nim największe piętno, aczkolwiek był on jeszcze zamieszkiwany do 1787 roku, kiedy to został opuszczony na dobre i po dziś dzień funkcjonuje jako ruina. Do czasów współczesnych zachowały się szczątki murów oraz wieża. Obecnie właścicielem ruin jest rodzina Laseckich, która prowadzi prace renowacyjne obiektu.

Z ciekawostek warto wspomnieć, że ruiny zamku stały się planem filmowym dla takich produkcja jak: "Przyjaciel wesołego diabła", "Powidoki", "Pan samochodzik i praskie tajemnice" oraz "Nad rzeką, której nie ma".

#zmakijury4sfor #zamkipalace4sfor #zwiedzanie #jurakrakowskoczestochowska

Wszystko wyszło nie tak jak powinno, no ale ja z tymi tagami i społecznościami nie byłem za pan brat, tak więc niejako na żywioł poszedłem i zachłysnąwszy się Hejto tak sobie wrzucałem te wpisy pod jakimiś losowymi tagami, raz była to fotografia, innym razem coś innego... a przecież to jakoś usystematyzować trzeba. Tak więc tak, generalnie lubię wszelkiej maści zamki i płace, dlatego stworzyłem tag #zamkipalace4sfor - tutaj będzie wszystko zbiorczo, ale że mam sentyment do Jury Krakowsko-Częstochowskiej, to jest też osobny tag #zmakijury4sfor - i tutaj będę umieszczać wszystkie zamki z tego obszaru, które miałem okazję odwiedzić poza zamkami Ogrodzieniec, Olsztyn i Bobolice- bo już nie mogę edytować wpisów, chyba, że admin @hejto jakoś mi je tam dorzuci - to byłoby super

A że ze mnie żaden fotograf, to od teraz będę wszystko umieszczać na społeczności "Zwiedzamy Polskę!"

Sajonara i trzymajcie się! Dzięki za pioruny!

#zamkipalace4sfor