Znowu mi się napisało. Tym razem jakby o miłości?

***

Wieczór wiosenny

Wiatr jakby zatrzymał się na firance,

a pokój się topi w złotym kolorze.

Mamy czas jeszcze nim wieczór przemoże

i okno przed nocą zamkniemy, jak pancerz.

Wierzbie gałązki, tej starej kuglarce,

plączą się w jakimś przedziwnym wzorze.

Co on przedstawia? Trudno to orzec.

I wcale nie trzeba, by jej cieszyć się tańcem.

Tym tańcem wierzby się ze mną zachwycaj,

a później zostań tutaj do świtu.

Otul, jak kora otula drzew łyka,

lub zapuść korzenie dłuższego pobytu.

Zostałaś. Wiosna: będziemy rozkwitać.

Aż wpiszą nas w rejestr przyrody pomników.

***

Wieczór jesienny

Wiatr jakby zatrzymał się na firance,

a pokój się topi w złotym kolorze.

Mamy czas jeszcze nim wieczór przemoże

i okno przed nocą zamkniemy, jak pancerz.

Wierzbie gałązki, tej starej kuglarce,

plączą się w jakimś przedziwnym wzorze.

Co on przedstawia? Trudno to orzec.

I wcale nie trzeba, by jej cieszyć się tańcem.

Tym tańcem wierzby się ze mną zachwycaj,

a później zostań tutaj do świtu.

Otul, jak kora otula drzew łyka,

lub zapuść korzenie dłuższego pobytu.

Poszłaś. Jesień: na korze rysa.

Za oknem słychać dźwięk piły zgrzytu.

***

#nasonety

#zafirewallem

#poezja

#tworczoscwlasna

I sonet di proposta