Wojnę domową w Hiszpanii (1936–39) nazywa się wstępem do II wojny światowej. Siły nacjonalistyczne gen. Franco starły się z Republiką Hiszpańską – i wygrały.
W 1933 r. w wyborach zwyciężyła konfederacja ugrupowań katolickich CEDA, ale rząd (z często zmieniającymi się premierami) utworzyli centrowi już w tym czasie radykałowie czyli partia republikańska, gdyż prezydent nie chciał dopuścić wygranych do władzy. Ważny był także bojkot ze strony anarchistów. Spowolniono lub zniesiono główne reformy rządu Azanii( Manuel Azaña y Díaz, polityk, dramaturg i pisarz hiszpański, drugi i ostatni prezydent (1936–1939) Drugiej Republiki Hiszpańskiej, przyp. red), prowadzono bardziej przyjazną Kościołowi politykę, co spowodowało z kolei radykalizację sił lewicowych.
W najsilniejszej po tej stronie sceny politycznej PSOE( Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza, przyp. red.) zwyciężyło ostatecznie skrzydło rewolucyjne na czele z Franciscem Largo Caballero, zwanym hiszpańskim Leninem, sztukatorem z zawodu. Dążyło ono do obalenia kapitalizmu, zniesienia tzw. burżuazyjnej demokracji i rewolucyjnego zaprowadzenia dyktatury proletariatu, ale bez kontroli Moskwy pomimo podziwu dla Kraju Rad. W tym czasie Komintern (Międzynarodówka Komunistyczna) wzmagał działania mające zwiększyć infiltrację tego ugrupowania przez sowieckich agentów. [...]
#historia #hiszpania #xxwiek #wojnadomowa #ciekawostkihistoryczne
