#warszawa #kolej
Fot. NAC
Koloryzacja: Druga Rzeczpospolita oraz PRL w kolorze 1918-1989
Retusz: Tajemnice WarszawyNa fotografii, która została wykonana w styczniu 1974 roku, widzimy początek budowy Dworca Centralnego im. Stanisława Moniuszki. Nie jest to jeszcze właściwy gmach dworca, a hala tymczasowa (w dużej części zbudowana z drewna). Na dole Aleje Jerozolimskie, a po lewej – ul. Juliana Marchlewskiego (obecnie al. Jana Pawła II). Zdjęcie zostało wykonane z budynku znajdującego się przy ul. Tytusa Chałubińskiego.
Budowa, zgodnie z planem, miała trwać zaledwie 1100 dni i tak też się stało. W zaledwie 3 lata był gotowy na przyjęcie podrożnych. Pierwszy pociąg pasażerski wjechał na peron Dworca Centralnego na długo przed jego oficjalnym otwarciem. 24 marca 1974 r. do częściowo ukończonej części południowej dworca wjechała lokomotywa EU07-227 z ekspresem z Katowic. Zaraz po tym wydarzeniu rozebrano tymczasowy, drewniany dworzec by zrobić miejsce pod północną część Centralnego. Otwarty w dniu 5 grudnia 1975 roku dworzec Imponował rozmachem i nowoczesnością. Pierwsi pasażerowie gubili się w podziemnych przejściach. Dlatego przez pierwszych kilkanaście miesięcy podróżnym służyły radą hostessy, ubrane w charakterystyczne bordowe mundurki, które pomagały odnaleźć się w jego przestrzeni. Podawały też informacje o cenach biletów czy możliwościach spędzenia czasu w stolicy.
Pięć dekad temu, 5 grudnia 1975 roku, otwarto ikonę modernizmu – dworzec kolejowy Warszawa Centralna, który uchodził wówczas za jeden z najnowocześniejszych tego typu obiektów w Europie, m.in. dzięki zastosowaniu nowatorskich technologii i materiałów z importu. Obiekt powstał jako odpowiedź na dynamicznie rosnące potrzeby transportowe stolicy. Symbolem nowoczesności były m.in. telewizory, licznie umieszczone w hali głównej, barach i poczekalniach, a także nowocześnie wyposażonych (na ówczesne standardy) 16 kas. Dworzec Centralny jako pierwszy w Polsce został wyposażony w klimatyzację i ogrzewanie każdego pomieszczenia za pomocą urządzeń sprowadzonych z Zachodu. Obok infrastruktury kolejowej na dworcu stanęło również ok. 200 obiektów handlowych i usługowych.
Chociaż Dworzec Centralny w Warszawie to jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków powojennej Polski, wciąż pozostaje symbolem innowacyjności. Od 2019 roku, kiedy wpisano go do rejestru zabytków i nadano mu imię wybitnego polskiego kompozytora – Stanisława Moniuszki, obiekt pełni również rolę chronionego dziedzictwa kulturowego.
