#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

Szkwał

gdzieś chyłkiem w zwilgłych jamach

tęskniący wyje pies

echo odbite w graniach

jedynie ono wie

ile się niesie skowyt

ile zakreśla wstęg

gdy podkulony ogon

gdy błądzi wzrok po kres

pomimo suszy chlapa

siąpi zaciąga rwie

opada szczęka w łapach

śliski kamienny krąg

myśl snuje się po dachach

wdrapuje byle gdzie

sznuruje nozdrza zapach

ognisty budzi gniew

ukryty w głów zanadrzu

niczym spod liścia szmer

wyzwoli się znienacka

na iskrę albo dwie

nie wątpi pies i sz-czeka

skulony ciąży łeb

gdy w miskach pełnych piekła

skwierczy za ściegiem ścieg

jaśnieje w skrzących gwiazdach

turmalinowy dach

pełni brzęcząca sakwa

złoci brokatem las

ten mieni się i znika

jak wszystko co znał węch

wiatr tkwi w przydrożnych mniszkach

szarpie ceglanym tłem

.

Obraz: Francisco Goya - "Dog"