Ten poprzedni miał być ostatni, ale coś wczoraj nie mogłem usnąć i, tak jak to śpiewał pan Tom Waits w pięknej piosence I hope I don’t fall in love with you (to w ogóle dla mnie jeden z lepszych muzycznych tekstów, jakie kiedykolwiek słyszałem): the night does funny things inside a man, to mi się w głowie układało to, co dziś rano spisałem. Tym to sposobem nie dotrzymuję słowa i oto znów coś zamieszczam.

Myślę, że w tym wytworze jest kilka inspiracji: nastrój sonetu di risposta od kolegi @Piechur ; gdzieś mi tam pewnie po głowie chodziła mi Tolerancja pana Stanisława Soyki, gdzieś Wieża radości, wieża samotności Sztywnego Palu Azji (to jest w ogóle kapitalna nazwa zespołu!), gdzieś tam pewnie echo myśli pana Andrzeja Stasiuka że życie to jednak strata jest. No i powstała mi z tego wszystkiego taka di risposta do sonetu di proposta koleżanki @moll . Konkursowa chyba nawet, bo nic się tutaj, o dziwo, nie powtarza.

***

Twierdza

A gdy wciąż boli po ostatniej stracie

to wytycz sobie na ziemi krąg,

materiał, narzędzia zgromadź gdzieś w wiacie,

fundament wykop, dwa metry w głąb.

Później mozolnie jest murowanie

i wypaloną gliną dachu pokrycie

i okien, ze szkłem grubym, wstawianie

żeby się zamknąć móc należycie.

Na koniec: drzwi. W solidnej ramie,

z zamkiem, co jak go sforsować, nikt nie wie.

A klucz? Do fosy! Niech tam zostanie!

Nie będziesz przecież wychodzić od siebie.

No, to masz już twierdzę, że pozazdrościć!

Siedź sobie tam teraz, w swej Samotności.

***

#nasonety #zafirewallem #poezja #tworczoscwlasna