Sztuka życia jest bowiem sztuką właściwego zarządzania wyobrażeniami. I nie będzie szczęśliwy ten, kto ucieka od odpowiedzialności za nie, kto gdzieś na zewnątrz szuka winnego za swój niepokój lub smutek. Winni jesteśmy zawsze my sami, a błąd jest zawsze ten sam: zrzeczenie się odpowiedzialności za własne myśli. (...) za każdym razem, kiedy jesteśmy nieszczęśliwi, szukajmy przyczyn w naszych wyobrażeniach.
Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików
#stoicyzm #filozofia
Sztuka życia jest bowiem sztuką właściwego zarządzania wyobrażeniami.
Dlatego, dobry człowieku, mając arachnofobię, nie wzdrygaj się na widok pająka, nawet jak ktoś ma go ustawionego jako awatar, na portalu ze śmiesznymi obrazkami
@madhouze Dobre
@splash545 ja nie mam już wyobrażeń. Marzenia realistyczne na tyle że nie można ich już nazwać marzeniami, jedynie wykalkulowane oczekiwania.
Po co więc żyć, wiedząc jak życie wygląda i będzie wyglądało. To już lepiej żyć w świecie nierealistycznych marzeń.
@aberotryfnofobia Wykalkulowane oczekiwania, to też są właśnie wyobrażenia. Realistyczne marzenia, to w dalszym ciągu marzenia i źle działa na psychikę myślenie o czymś czego się nie osiągnęło, tak jakby się już to miało. A życie w świecie nierealistycznych marzeń, to proszenie się o depresję.
Oczekiwania najlepiej mieć tylko co do siebie, a konkretnie co do własnych wyobrażeń i sposobu myślenia. To od nas zależy czy będziemy szczęśliwi tu i teraz, czy będziemy się zadręczać fałszywymi obrazami przyszłości, bądź przeszłości.
Przyszłości nigdy nie możemy być pewni, jest zbyt wiele czynników losowych i wszystko może się zmienić, zapewniam Cię, a przeszłości już nie ma i nie ma co sobie nią zawracać głowy.
Jest tylko tu i teraz, jest tylko dziś - nic więcej. Żyjmy więc dziś i starajmy się wykorzystać chwilę obecną jak najlepiej, starajmy się cieszyć chwilą, małymi rzeczami jak spacer, czy rozmowa z kimś bliskim.
Jeśli uchwycisz się tej myśli i obiecasz sobie, że postarasz się żyć tu i teraz, to gwarantuje, że będzie Ci się żyć lepiej.
@splash545 Życie w świecie realistycznych "marzeń" to ciągła depresja. Wykalkulowane oczekiwania to przykładowo przypuszczenie że jutro będę miała dalej raka skoro dzisiaj go mam.
Spacer czy rozmowa z kimś bliskim nie cieszą.
@aberotryfnofobia No nie cieszą, bo żeby cieszyły to trzeba się postarać, chcieć i próbować zmienić swój sposób myślenia. Są na to sposoby, ćwiczenia i techniki, które trzeba robić regularnie żeby zadziałało, ale przede wszystkim trzeba chcieć. Mogę Ci podesłać linki jeśli Cię to zainteresowało, albo mogę polecić Ci tą książkę z której jest cytat, jednak od razu zaznaczam, że trzeba też dać coś od siebie, stosować się do wskazówek, robić ćwiczenia myślowe - nie wystarczy tylko przeczytać lub przesłuchać podcast.
I tak to prawda życie w świecie marzeń czy to nierealistycznych czy nie, prędzej czy później prowadzi do depresji, a przynajmniej smutnego życia
Zaloguj się aby komentować