@slawek-borowy serial inspirowany jest powieścią Mario Puzo, której nie czytałam. Niestety serial nie jest domknięty, ale w mojej opinii i tak warto się z nim zapoznać. Ma już kilkanaście lat, ale właśnie oglądam drugi raz i jest tak samo ekscytujący. Jeśli masz chęć obejrzeć mimo niedokończonej opowieści, to jest na showtime

@Greenzoll nie

@NiebieskiSzpadelNihilizmu grałam, był klimacik.... Żadna inna część AC już nie miała tego czegoś co miały gry z Ezio Auditore

@Kaligula_Minus prawda W ogóle ten metafragment z wątkiem abstergo i szukaniem po historii różnych nawiązań walki templariuszy z asasynami był dojebany. A potem zaczęli się rozdrabniać jednocześnie robią coraz większe i większe gry, przez co albo wychodziły po prostu słabe produkcje, albo dobre gry, które był zwyczajnie chujowymi asasynami- to choćby casus Black Flaga. Noo a potem poszli w stronę otwartych światów i o ile jeszcze Originsy dało się zmęczyć, a mi osobiście w tym pomógł fakt, że kocham ten setting więc go chłonąłem, tak w Odyssey i Valhallę się już praktycznie nie dało grać jak się chciało zrobić calaka, bo te gry były zwyczajnie za duże na cokolwiek. No a potem jak stwierdzili, że zrobią "powrót do korzeni" i zmniejszą świat do tego z AC1 (which is fine with me!) to zrobili to na odpierdol i im wyszedł Mirage, który był i miernym asasynem przez recykling postaci Bayeka, która i tak nie była w ogóle ciekawa i po prostu słabą grą.

@NiebieskiSzpadelNihilizmu valhale jakoś zmęczyłam. Ale trochę to trwało. Grałam tylko dlatego, że ogólnie w szeroko rozumianej kulturze lubię motyw wikingów. Unity zaczęłam, ale coś mi tam nie podchodziło i zostawiłam. Syndykat też grałam, i nawet przeszłam ale się zmęczyłam powtarzalnością. I tak jak mówisz, Ezio to świeżość, ciekawa historia, wymagające trochę wiedzy zagadki i binarnosc fabuły. Po prostu gra idealna i Requiescat in pace....