Mężczyźni we współczesności
hejto.plBezcelowy nihilizm jest prawie zawsze charakterystyczny dla młodych mężczyzn. Aż do ostatniego wieku, wszystkie społeczeństwa miały zawór bezpieczeństwa dla tych niezadowolonych mężczyzn. Mogli być kierowani na niezdobytą dzicz, na nieznane krańce mapy i można było im mówić, żeby ruszyli na poszukiwania. To było niebezpieczne, ale dla wielu, którzy już nie widzą sensu w banalnym istnieniu ich codziennego życia, samo zagrożenie było atrakcyjne. Nie wiedzieli, czego się spodziewać, ale wiedzieli, że cokolwiek napotkają, będzie wyjątkowe i dziwaczne, co samo w sobie czyniło tę podróż lepszą niż ich obecna rutynowa egzystencja.
Era odkryć, ujarzmiania dzikich terenów, uczestnictwa w ekspedycjach, a nawet po prostu dołączania do załogi statku na wieloletni rejs w niepojęcie odległe miejsce, bezpowrotnie minęła. Nowe światy i kraje, które powstawały, do których można było się przenieść i mieć swój wkład w ich tworzenie, już nie istnieją. To zawsze było fundamentalną częścią męskiej psychiki - uczestniczyć w materialnym kształtowaniu ich świata. W ostatnim wieku w USA próbowano czasami zaoferować zastępstwa tych aktywności. Ci, którzy harowali przy budowie kolei, wiedzieli, że budują coś, co poprawi warunki życia kolejnych pokoleń. Programy takie jak CCC, TVA i WPA z czasów New Deal zapewniły wartościową pracę dla wielu młodych mężczyzn, którzy z pewnością stali się by agresywni, gdyby pozostali na marginesie życia. Wyścig kosmiczny był kontynuacją tego trendu i być może był ostatnim dużym publicznym projektem, który zaspokajał to szczególne pragnienie. Istnieje powód, dlaczego pisarze science fiction sześćdziesiąt lat temu zakładali, że podróże kosmiczne będą łatwe, i wyobrażali sobie, że młodzi mężczyźni podbijają niebiosa, tak jak ich przodkowie podbili morza i ziemię.
Nie twierdzę, że ta przygoda jest dla każdego, ale dla niektórych była ważna. Straciliśmy tę ucieczkę. Nie ma już miejsca na obrzeżach czy granicach, na które można by uciec. Teraz nie można po prostu wyjść z sytuacji i zostawić swojego życia by rozpocząć nowe. Współczesny świat techno-kapitalistyczny wchłonął wszystko w swoją wzajemną zależność. Szesnastoletni chłopiec w XIX wieku mógł w dowolnym momencie po prostu rzucić swoje życie i wsiąść na statek wielorybniczy. Teraz mówimy im, że muszą uczestniczyć w sztywnej rutynie szkoły, a jeśli czują się nieszczęśliwi, są zmuszeni zadowolić się tym, co ich ekrany oferują jako elektronicznego dopaminy. Czy dziwi więc, że niektórzy w końcu pękają?
Moja osobista teoria, której zdaję sobie sprawę, że może zostać zaatakowana przez ludzi ogólnie za brak rygorystycznego naukowego dowodu, a przez niektóre feministki w szczególności za przypisywanie pewnych pozytywnych cech prawie wyłącznie mężczyznom, jest taka, że mężczyźni mają wrodzone pragnienie uczestniczenia w pracy, której rezultaty manifestują się jako całokształt wspólnego wysiłku społeczności w tworzeniu przedmiotów, które przekraczają skończoność życia w dążeniu do wyższych form piękna. Zastąpiliśmy piękno i estetykę jednolitą korporacyjną neutralnością lub nieskończonym poziomem postmodernistycznego zamyślenia się nad własnym ja, a także stworzyliśmy gospodarkę, w której praktycznie wszelka praca produkuje produkty bez tych namacalnych rezultatów. Ponadto zmiany w dystrybucji majątku oraz wzrastająca stratyfikacja bogactwa coraz bardziej pozbawiają mężczyzn szansy, by posiadać choć małą część ziemi, na której mogliby zostawić swoje indywidualne piętno. W rezultacie nie powinno dziwić, że coraz więcej mężczyzn odrzuca społeczeństwo, ponieważ nie oferuje ścieżki do spełnienia ich najgłębszego i wrodzonego pragnienia.
#depresja #pracbaza #filozofia #polityka #antykapitalizm #revoltagainstmodernworld
---------
Tłumaczenie tekstu ChatemGPT (+ ręcznie poprawiane), nie wiem kto jest autorem, bo to był post na jakimś, który kiedyś sobie zapisałem, a który zawsze mnie trochę ciekawił.
Era odkryć, ujarzmiania dzikich terenów, uczestnictwa w ekspedycjach, a nawet po prostu dołączania do załogi statku na wieloletni rejs w niepojęcie odległe miejsce, bezpowrotnie minęła. Nowe światy i kraje, które powstawały, do których można było się przenieść i mieć swój wkład w ich tworzenie, już nie istnieją. To zawsze było fundamentalną częścią męskiej psychiki - uczestniczyć w materialnym kształtowaniu ich świata. W ostatnim wieku w USA próbowano czasami zaoferować zastępstwa tych aktywności. Ci, którzy harowali przy budowie kolei, wiedzieli, że budują coś, co poprawi warunki życia kolejnych pokoleń. Programy takie jak CCC, TVA i WPA z czasów New Deal zapewniły wartościową pracę dla wielu młodych mężczyzn, którzy z pewnością stali się by agresywni, gdyby pozostali na marginesie życia. Wyścig kosmiczny był kontynuacją tego trendu i być może był ostatnim dużym publicznym projektem, który zaspokajał to szczególne pragnienie. Istnieje powód, dlaczego pisarze science fiction sześćdziesiąt lat temu zakładali, że podróże kosmiczne będą łatwe, i wyobrażali sobie, że młodzi mężczyźni podbijają niebiosa, tak jak ich przodkowie podbili morza i ziemię.
Nie twierdzę, że ta przygoda jest dla każdego, ale dla niektórych była ważna. Straciliśmy tę ucieczkę. Nie ma już miejsca na obrzeżach czy granicach, na które można by uciec. Teraz nie można po prostu wyjść z sytuacji i zostawić swojego życia by rozpocząć nowe. Współczesny świat techno-kapitalistyczny wchłonął wszystko w swoją wzajemną zależność. Szesnastoletni chłopiec w XIX wieku mógł w dowolnym momencie po prostu rzucić swoje życie i wsiąść na statek wielorybniczy. Teraz mówimy im, że muszą uczestniczyć w sztywnej rutynie szkoły, a jeśli czują się nieszczęśliwi, są zmuszeni zadowolić się tym, co ich ekrany oferują jako elektronicznego dopaminy. Czy dziwi więc, że niektórzy w końcu pękają?
Moja osobista teoria, której zdaję sobie sprawę, że może zostać zaatakowana przez ludzi ogólnie za brak rygorystycznego naukowego dowodu, a przez niektóre feministki w szczególności za przypisywanie pewnych pozytywnych cech prawie wyłącznie mężczyznom, jest taka, że mężczyźni mają wrodzone pragnienie uczestniczenia w pracy, której rezultaty manifestują się jako całokształt wspólnego wysiłku społeczności w tworzeniu przedmiotów, które przekraczają skończoność życia w dążeniu do wyższych form piękna. Zastąpiliśmy piękno i estetykę jednolitą korporacyjną neutralnością lub nieskończonym poziomem postmodernistycznego zamyślenia się nad własnym ja, a także stworzyliśmy gospodarkę, w której praktycznie wszelka praca produkuje produkty bez tych namacalnych rezultatów. Ponadto zmiany w dystrybucji majątku oraz wzrastająca stratyfikacja bogactwa coraz bardziej pozbawiają mężczyzn szansy, by posiadać choć małą część ziemi, na której mogliby zostawić swoje indywidualne piętno. W rezultacie nie powinno dziwić, że coraz więcej mężczyzn odrzuca społeczeństwo, ponieważ nie oferuje ścieżki do spełnienia ich najgłębszego i wrodzonego pragnienia.
#depresja #pracbaza #filozofia #polityka #antykapitalizm #revoltagainstmodernworld
---------
Tłumaczenie tekstu ChatemGPT (+ ręcznie poprawiane), nie wiem kto jest autorem, bo to był post na jakimś, który kiedyś sobie zapisałem, a który zawsze mnie trochę ciekawił.
