@NatenczasWojski pogodzony raczej z nim samym byłem,rozmawialiśmy kilka dni przed śmiercią gdy już było wiadomo,że to kwestia czasu. Ciężej było mi się pogodzić z jego śmiercią samą w sobie i z wcześniejszymi wydarzeniami bo przecież to wszystko nie musiało tak wyglądać… o tyle dobrze,że gdy się wychowywałem był też dziadek i po czasie widzę,że to on bardziej stał się wzorem mężczyzny dla mnie. A relacje z ojcem najprościej rzecz ujmując to skomplikowane. Nie był złym człowiekiem samym w sobie ale niestety jego zachowania oraz brak stanowczości oraz niekonsekwencja w działaniu przyniosły skutek taki a nie inny…

@Belzebub zawsze relacja z ojcem dla chłopca jest skomplikowana

Bo z wzoru do naśladowania, mocarza który wszystko wie i wszystko może, nagle staje się człowiekiem z wadami, popełniającym błędy i mającym swoje problemy a dodatkowo w okresie dojrzewania zabijamy w sobie ten wzorzec mężczyzny i kształtujemy siebie na nowo czerpiąc z różnych wzorców to co nam pasuje. A często to nie pasuje ojcu który ma swoja wizję syna który jest taki jak ojciec ale oczywiście w wyidealizowanej przez ojca wizji

siebie. A najbardziej drażnią ojca w synu rzeczy których on sam w sobie nie akceptuje a które oczywiście jak na złość syn odziedziczył.

Te relacje zawsze są wyboiste. A jak jeszcze ojciec żyje i na bieżąco dowala jakieś akcje typu krytyka, naśmiewanie się i inne sposoby na niszczenie synowi poczucia wartości, to już w ogóle

@NatenczasWojski akurat u mnie było trochę inaczej ale generalnie masz rację. U mnie ojciec w pewnym momencie zaczął mnie traktować w czepialski sposób bo w pewnym stopniu przerosłem go jako człowiek i mężczyzna nie będąc jeszcze pełnoletnim i chyba czuł się przez to gorszy…już się nie dowiem.