@onpanopticon Cieszę się, że pomogłem. Mam taki mały plan, żeby wrzucać kilka słów o różnych książkach muzycznych, które czytałem i/lub mam w kolekcji. Niekonieczne chodzi mi o nowości.

@WatluszPierwszy Wrzucaj jak najbardziej. Ja sporo pozycji intencjonalnie pomijam, bo w wielu przypadkach jest mowa trawa, albo ciągłe powtarzanie tych samych rzeczy o "czasach". Jakbym słuchał wywiadu na Złotych Przebojach.

Ostatnio tak się wynudziłem na Dezerter - Poroniona generacja. Dla kogoś siedzącego w temacie, książka o niczym. Niemniej z zakupu jestem i tak względnie zadowolony, bo pięknie wydana pozycja.

Dlatego jak napiszesz parę słów, to zapewne wrócę do jakiejś pozycji którą mogłem niesłusznie pominąć

@onpanopticon Akurat "Poroniona generacja" była całkiem spoko, bo fajnie napisana. Największy festiwal tęsknoty za czasami to bodaj cztery tomu "Grunt to bunt. Rozmowy o Jarocinie", ale i tak przeczytałem wszystkie Ja nawet lubię takie wspominki, byle nie było za dużo klimatu kombatanckiego. O ile ludzie z punkowego i okołopunkowego środowiska potrafią trzymać fason i na prawdę bywało, że mieli przejebane w PRL-u, to jak słucham jęczenia jakichś gwiazd rocka, to mam odruch wymiotny. Wydawali oficjalnie płyty, grali koncerty na zapchanych publicznością halach, a pierniczą jak to źle było za komuny.

@WatluszPierwszy biadolenie gwiazdorkow jest najgorsze. Podpinają się pod trend i pod tych, którzy rzeczywiście mieli trudności, a sami byli niewątpliwymi pupilkami władzy. Już mnie męczy słuchanie jak to ich kolejne ówczesne utwory maja drugie, trzecie i setne dno i wymyślanie im znaczenia na nowo.

Ogólnie męczy jak ktoś się głównie na tym skupia. Jakb ten ojciec z memów który miał trudna drogę do szkoły.

@onpanopticon Hołdys i jego historia o "Autobiografii", to jest idealny przykład. Plus jeszcze neverending story o "chcemy bić ZOMO". Jak to słyszę, to mi łeb sam wali w ścianę.

@WatluszPierwszy zabawne, że pisząc komentarz miałem w głowie dokładnie te dwa przykłady jako "wzorcowy rzyg"

Mi najbardziej wchodzą pozycje, gdzie ktoś potrafi opowiedzieć trochę z boku o wszystkim. Dlatego wbrew pozorom lubię pozycje z Grabażem, bo koleś jest takim grafomanem i tak lubi wchodzić w dygresje i otoczkę, że w sumie mówi nieraz więcej o anturażu niż o sobie. Mimo, że niewątpliwie jest narcyzem. Chyba jego gadki o Jarocinie mi najbardziej zapadły w pamięć, bo widać że był autentycznie zajarany absolutnie wszystkim i wszystkimi. Stąd potrafi zapomnieć lekko o samym sobie i wychodzi to interesująco.

Czasami najciekawsze opowieści przychodzą z nieoczekiwanych kierunków

@onpanopticon "AutobioGrabaż", to była książka, którą całkiem dobrze się czytało. Pełna zgoda. Koleś ma ego większe niż Burj Khalifa.

@WatluszPierwszy @onpanopticon Czytam wasze wpisy i widzę, że za mało czytam ostatnimi latami. Waltusz wrzucaj info o książkach, będę wiedział co zamówić. Dzięki za inspiracje Panowie