Banda czworga

Banda czworga (chiń. upr. 四人帮; chiń. trad. 四人幫; pinyin Sì rén bāng) – nazwa odnosząca się do czwórki radykalnych i skrajnie lewicowych działaczy Komunistycznej Partii Chin (KPCh), którzy odgrywali czołową rolę w czasie rewolucji kulturalnej, a po śmierci Mao Zedonga usiłowali przejąć władzę. Termin „banda czworga” po raz pierwszy pojawił się w chińskich mediach po aresztowaniu jej członków w październiku 1976. W skład bandy czworga wchodzili Jiang Qing (żona Mao Zedonga) oraz trzech działaczy KPCh z Szanghaju: Zhang Chunqiao, Wang Hongwen i Yao Wenyuan. Z bandą ściśle współpracowali Kang Sheng, Xie Fuzhi i Chen Boda. Grupa uaktywniła się po odsunięciu od władzy Lin Biao w 1971. Z powodu choroby Mao Zedonga osoby skupione wokół Jiang Qing przejęły faktyczną kontrolę nad państwem. Próbowali utrzymać rewolucję kulturalną i rozpoczęli eliminację swoich przeciwników politycznych…