Fizyka teoretyczna - wiem, że Was to kręci, tak jak mnie.
Mam tutaj dwa linki, jeden do opisu pracy językiem w miarę przystępnym i drugi do samej pracy.
No więc pierwszy to: https://phys.org/news/2025-06-theory-dimensions-space-secondary-effect.html
Artykuł traktuje o nowym podejściu do kwestii wymiarów czasoprzestrzennych. Okazuje się, że przy założeniu istnienia trzech wymiarów czasowych i trzech przestrzennych będących koniecznym ze względu na symetrię rezultatem istnienia pierwszych, sporo rzeczy zaczyna się spinać. Jak dalece? Autor oryginalnej pracy proponuje weryfikację eksperymentalną, choć na mój nos propozycja daje duże pole do interpretacji.
Dalej, według pracy, z perspektywy nadświetlnego obserwatora to właśnie czas rozkłada się na trzy niezależne osie, podczas gdy przestrzeń robi za słabe echo. To zresztą ciekawie tłumaczy zjawiska kwantowe, jakby cząstka się starzała w trzech różnych czasach, a my widzimy to jako ruch w przestrzeni. Zasada Huygensa w nowym wydaniu? Może.
To nie jest bardzo nowy pomysł z perspektywy ogólnych założeń, ale bez wątpienia nowatorski jeśli chodzi o detale.
Andrzej Dragan również poszukuje podobnej symetrii, z tym że przy założeniu odbicia przy obserwatorach nadświetlnych (trzy wymiary czasowe i jeden przestrzenny przy V>c).
Link do samej pracy: https://www.worldscientific.com/doi/10.1142/S2424942425500045 . Na pierwszy rzut oka wygląda dosyć solidnie, poczytam sobie wieczorem dokładniej.
#fizyka #nauka #fizykakwantowa

