Dziś kilka kompletnie randomowych notatek zapaszków na aktualną i nadchodzącą aurę.

Room 1015 Cherry Punk Extrait - zaraz po psiknięciu dociera fajna wiśnia ze świdrującymi przyprawami. Dość szybko się wysładza do formy bardziej likierowej i opon. Niby wiem, że to miała być skórka, ale nie jest ona gładka pustynna ani torebkowa, a podobnie jak w edp przybiera formę wypastowanych czarnych glanów z zapachem gumowej podeszwy włącznie. Stąd opony. Podoba mi się, moszny nie urywa, ale pozytywnie na mnie to wybrzmiewa. Nie mam EDP żeby porównać ręka w rękę, ale Extrait wydaje mi się bardziej wiśniowy, nieco przydymiony, a mniej pachnie skórzaną tapicerką samochodową. Parametry, mimo nadruku ‘extrait’ na flakonie, niestety są na poziomie średnio-słabym.

Franck Boclet Tobacco - no dobra i gdzie to tobacco?
Jakaś figlarna zmyłka w nazwie, bo tytoniu nie czuję. W zamian dostałem świąteczny kompot z suszu owocowego, mieszankę korzennych przypraw do piernika z przewagą goździka i coś niefajnego skisłego w tle. Zapach idealny na Wigilię w bloku z wielkiej płyty.

Unique Luxury Kutay - rollercoaster wrażeń.
I. Otwarcie okazało się kwaśne: cytrusy i kwaśna tania łyski o prostym lekko waniliowym profilu, pachnąca tak, jakby się zaciągnąć nad świeżo otwartym Jamesonem. No szału nie ma i lekko mnie zniechęciło, ale na szczęście zapach relatywnie szybko się układa i dalej jest lepiej.
II. Po około godzinie dzieje się magia. Do nozdrzy dociera uwielbiany przeze mnie aromat zapomnianej szklanki po owocowo-waniliowej whisky. Dodajmy do tego nienachalny karmel, posłodzone drewienka, trochę kremowego oudu, który jest w tle i nie zakłóca harmonii. Jest słodko, boozy, ale też nie ulepnie i na tym etapie jest to majstersztyk 10/10. 
III. Po ok 6h czar pryska, ale wcale nie przestaje pachnieć. W tym momencie zapach powinien się skończyć, ale jakiś debil stwierdził, że to za krótko i trzeba coś dołożyć. Na koniec zostajemy więc sam na sam z ohydnym syntetycznym oudowo-sandałowym utrwalaczem znanym m.in. z Terroni, który ciągnie się godzinami, wytrzymuje prysznic i przesiąka na ubrania. Gdyby nie to, to byłby sztos.

Xerjoff Zefiro - kompletnie nie-kadzidlak.
Perfumy przyprawowo-pudrowe, grzeczne i eleganckie. Owszem są lekko słodkie, ale dobrze wyważone i ani przez chwilę nie wpadają w rejony ulepne. Sedno zapachu stanowi elokwentny dialog pomiędzy kardamonem, irysem, miodem i cynamonem w proporcjach zmiennych w czasie w sposób, mam wrażenie sinusoidalny, bo raz czuje więcej irysa (na szczęście nie babciowo-torebkowego), innym razem dominuje kardamon, a jeszcze innym jest wyraźnie cynamonowo-miodowo. Kadzidło gdzieś tam minimalnie majaczy w tle, ale w ilości śladowej i zupełnie nie jest dymne ani kościelne, a przypomina raczej zgaszone grudki żywicy, które balansują słodycz i nadają głębi.

#perfumy #recenzjeperfum #smrodysaradonina